Η φετινή εκλογική σεζόν ανοίγει στα τέλη του Μαρτίου στη Γερμανία, με τις τοπικές εκλογές στο κρατίδιο του Ζάαρ, εκλογές κατά κανόνα αδιάφορες για τον έξω κόσμο, ακόμη και για μεγάλο μέρος της γερμανικής κοινής γνώμης. Το μικρό κρατίδιο στα σύνορα με τη Γαλλία σπανίως έδινε τον τόνο για το τι θα συμβεί σε ομοσπονδιακό επίπεδο, όμως φέτος τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά.
Πρώτον, διότι στον δρόμο για τις ομοσπονδιακές εκλογές όλα είναι ανοιχτά, σε αντίθεση με τέσσερα και οκτώ χρόνια πριν, όταν εθεωρείτο δεδομένος ένας περίπατος των Χριστιανοδημοκρατών της Άνγκελα Μέρκελ. Δεύτερον, διότι στο Ζάαρ επικεφαλής του κόμματος της Αριστεράς είναι ο -και πρώην πρωθυπουργός του κρατιδίου- Όσκαρ Λαφοντέν, ο οποίος φαίνεται πλέον να βλέπει θετικά μια μετεκλογική συνεργασία με το πρώην κόμμα του, τους Σοσιαλδημοκράτες.
Και τρίτον, διότι οι δημοσκοπήσεις δύο εβδομάδες πριν από τις τοπικές εκλογές δείχνουν ότι αριθμητικά είναι εφικτή μια πλειοψηφία Σοσιαλδημοκρατών - Αριστεράς στο κοινοβούλιο του Ζάαρμπρικεν. Εάν δεν διαψευστούν οι δημοσκοπήσεις και προκύψει στο Ζάαρ, στην κοιτίδα της διάσπασης του SPD στα τέλη του περασμένου αιώνα, μια κυβέρνηση “κοκκινο - κόκκινου” συνασπισμού, τότε θα χαμηλώσουν και τα εμπόδια για κάτι ανάλογο στο ομοσπονδιακό επίπεδο τον Σεπτέμβριο.
Ωστόσο, κάθε μέρα που περνάει, το διάστημα μέχρι τις ομοσπονδιακές εκλογές φαίνεται να μακραίνει, ο πολιτικός χρόνος ακόμη και στη “βαρετή” Γερμανία της χαμηλής ανεργίας και των πλεονασματικών ταμείων είναι τόσο πυκνός ώστε αποκτά χαρακτηριστικά... αιωνιότητας.
Ο υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών για την καγκελαρία Μάρτιν Σουλτς εξακολουθεί να συναρπάζει τους ψηφοφόρους που είχαν γυρίσει την πλάτη τους στο SPD - και να φέρνει καθημερινά νέα μέλη στο κόμμα- με σύνθημα την “κοινωνική δικαιοσύνη” και ασαφές πρόγραμμα για αναθεώρηση της Ατζέντας 2010 του Σρέντερ.
Ωστόσο, αν και όλοι θεωρούν την αντίπαλό του, Άνγκελα - “με ξέρετε” - Μέρκελ, “πολύ κουρασμένη”, ενώ ένα μεγάλο μέρος των Γερμανών είναι με τη σειρά του “κουρασμένο” από τη δωδεκαετή θητεία της και την αλαζονεία της να θεωρεί την πολιτική της και τον εαυτό της “χωρίς εναλλακτική”, η καγκελάριος κατάφερε τις τελευταίες μέρες να ανακτήσει εν μέρει τη δημοτικότητά της.
Οι πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις για τη γερμανική τηλεόραση στο ερώτημα “ποιον προτιμάτε για καγκελάριο” δείχνουν ισοπαλία μεταξύ Μέρκελ και Σουλτς, ενώ έναν μήνα νωρίτερα ο Σοσιαλδημοκράτης υποψήφιος είχε πάρει ξεκάθαρα κεφάλι.
Ένας λόγος για την... ανάκαμψη της Μέρκελ είναι η μείζων διπλωματική κρίση με την Τουρκία εξαιτίας της σύλληψης του ανταποκριτή της “Welt” στην Κωνσταντινούπολη και της ακύρωσης από πολλές δημοτικές αρχές προεκλογικών συγκεντρώσεων Τούρκων υπουργών στη Γερμανία, όπου προσπαθούν να πείσουν τη μεγάλη τουρκική κοινότητα της χώρας να ψηφίσει “Ναι” στο δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου.
Η γερμανική κοινή γνώμη θεωρεί -για την ώρα τουλάχιστον- ότι η Μέρκελ διαχειρίζεται με ψυχραιμία αυτή την κρίση, ενώ η μόνη κριτική που της ασκείται επ’ αυτού από τον Σουλτς ή την αντιπολίτευση είναι ότι θα μπορούσε να δείξει λίγο περισσότερο πυγμή.
Επιπλέον, ενώ στις δημοσκοπήσεις η Αριστερά διατηρεί τις δυνάμεις της -εν μέρει διότι στο δυτικό κομμάτι της Γερμανίας “γεννήθηκε” από την αντίσταση στην Ατζέντα 2010-, οι Πράσινοι χάνουν συνεχώς έδαφος, με αποτέλεσμα να μην είναι καθόλου βέβαιο ότι αριθμητικά θα είναι εφικτή μια κυβερνητική συμμαχία απουσία των Χριστιανοδημοκρατών. Μέχρι τον Σεπτέμβριο, λοιπόν, όλα είναι ανοιχτά. Καμία ανατροπή δεν αποκλείεται. Γι' αυτό και έχουν ιδιαίτερη σημασία ακόμη και μικρές εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό, όπως αυτές που θα δρομολογήσουν οι κάλπες στο μικρό Ζάαρ.
