Ανταπόκριση από το Μιλάνο
Του Αργύρη Παναγόπουλου
Είμαστε με την Ελλάδα. Όχι στους εκβιασμούς του ΔΝΤ και του Σόιμπλε. Ζητάμε από την ιταλική κυβέρνηση να σταθεί με συνέπεια στο πλάι της Αθήνας. «Ενωμένοι και αλληλέγγυοι με την Ελλάδα για ν’αλλάξουμε την Ευρώπη» υπογραμμίζει το κάλεσμα στήριξης της Ελλάδας από τη γενική γραμματέα του μεγαλύτερου ιταλικού συνδικάτου CGIL Σουζάνα Καμούσο, την πρόεδρο του ARCI Φραντσέσκα Κιαβάτσι, το δήμαρχο της Νάπολης Λουίτζι Ντε Ματζίστρις, και σημαντικές προσωπικότητες της ιταλικής πολιτικής και πολιτιστικής κουλτούρας, όπως του ακαδημαϊκού Στέφανο Ροντοτά, του πολεοδόμου Βέτσιο Ντε Λουτσία, του εξαιρετικού καλλιτέχνη Μόνι Οβάντια, των καθηγητών Τομάζο Μοντανάρι, Μάρκο Ρεβέλι και Πάολο Φαβίλι και δύο θαυμάσιων νέων γυναικών, της νομικού και συνταγματολόγου Άννα Φαλκόνε και της ακτιβίστριας δημοσιογράφου Μόνικα Ντι Σίστο.
Ενωμένοι και αλληλέγγυοι με την Ελλάδα
για ν΄ αλλάξουμε την Ευρώπη
Η Ελλάδα πήρε το δρόμο της εξόδου από την κρίση. Το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απαιτούν νέα μέτρα λιτότητας μετά το 2018, που έρχονται σε αντίφαση μεταξύ τους, τα οποία δεν προβλέπονται ούτε από τις ευρωπαϊκές συνθήκες ούτε το σύνταγμα καμιάς χώρας στον κόσμο, και γι' αυτό είναι απολύτως άδικα, επιβλαβή και απαράδεκτα. Όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά και άλλες χώρες, υπέστησαν τις καταστροφικές συνέπειες των πολιτικών της λιτότητας, νέες απαιτήσεις για θυσίες και αντιμεταρρυθμίσεις. Εξήντα χρόνια μετά την υπογραφή των Συνθηκών της Ρώμης, η Ευρώπη πρέπει να επιστρέψει στις δημοκρατικές ρίζες της, την ειρήνη, την αλληλεγγύη και την κοινωνική δικαιοσύνη. Η Ευρώπη πρέπει να συνεχίσει τη διαδικασία της ολοκλήρωσης, στο όνομα της ενότητας και της αλληλεγγύης. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψει την εποχή της λιτότητας με τις αρνητικές επιπτώσεις της, και να αμφισβητήσουμε τη λογική του Συμφώνου Σταθερότητας και του Δημοσιονομικού Συμφώνου.
Η λιτότητα έχει προκαλέσει τον κατακερματισμό της Ευρώπης, έπληξε τα δημοκρατικά συντάγματα με τον παραλογισμό του Συμφώνου Σταθερότητας, τροφοδότησε τη μαζική ανεργία σε πολλές χώρες, την φτωχοποίηση και την περιθωριοποίηση.
Η Ευρώπη δεν πρέπει να επιστρέψει στους εγωιστικούς εθνικισμούς της, τα συρματοπλέγματα, τη διάσπαση των λαών και των εργαζομένων της, την ξενοφοβία και τον ρατσισμό.
Η Ευρώπη πρέπει και μπορεί να βγει από την κρίση ενωμένη και αλληλέγγυα αλλάζοντας πολιτική και ξαναγράφοντας τις άδικες Συνθήκες, δημιουργώντας ένα μεγάλο πρόγραμμα δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων για να οδηγήσει σε επανεκκίνηση τις οικονομίες της και να δημιουργήσει πραγματικές θέσεις εργασίας για την ευημερία όλων των πολιτών της. Είναι απαραίτητο η Ευρώπη να ξεκινήσει μια μάχη εναντίον του μισθολογικού και κοινωνικού dumping και να μετατρέψει αυτό σε θεμέλιο του ευρωπαϊκού Πυλώνα των κοινωνικών δικαιωμάτων, που αμφισβητούνται σήμερα, προτείνοντας την ιδέα ενός Κοινωνικού Κράτους χωρίς αποκλεισμούς και κοινωνικής πρόνοιας και προστασίας σε ηπειρωτικό επίπεδο. Πρόκειται για επιτακτικές επιλογές κυρίως για να επιστρέψει η ελπίδα και η εμπιστοσύνη για το μέλλον ανάμεσα στους νέους της Ευρώπης. .
Καλούμε όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις να πάρουν θέση και να κινητοποιηθούν, και την ιταλική κυβέρνηση να στηρίξει την Ελλάδα στη συνεδρίαση του Eurogroup στις 20 Φεβρουαρίου και ζητάμε ήδη το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 25ης Μαρτίου για την 60η επέτειο των ιδρυτικών συνθηκών της ΕΕ να αποτελέσει μια ευκαιρία να διεκδικήσουμε μια διαφορετική και καλύτερη Ευρώπη, αυτή των ανθρώπων της και των δημοκρατικών αρχών της.
Η Ευρώπη, το μέλλον της και το μέλλον μας, είναι στα χέρια μας!
Σουζάνα Καμούσο, γενική γραμματέας CGIL
Φραντσέσκα Κιαβάτσι, πρόεδρος ARCI
Τομάζο Μοντανάρι, ιστορικός τέχνης
Βέτσιο Ντε Λουτσία, πολεοδόμος
Λουίτζι Ντε Ματζίστρις, δήμαρχος της Νάπολη
Μόνικα Ντι Σίστο, δημοσιοογράφος
Μόνι Οβάντια, ηθοποιός, δραματουργός, συγγραφέας, συνθέτης
Μάρκο Ρεβέλι, ιστορικός, κοινωνιολόγος, πολιτικολόγος
Στέφανο Ροντοτά, νομικός, πολιτικός, ακαδημαϊκός
Άννα Φαλκόνε, νομικός, συνταγματολόγος
Πάολο Φαβίλι, ιστορικός
