Το εθνικό συμφέρον έρχεται πρώτα. Πρέπει να αποκατασταθεί η λαϊκή κυριαρχία. Κανένας δεν πρέπει να ξεχαστεί. Θα επιλέξουμε πολιτισμό, θα διαλέξουμε ανάμεσα στην καταστροφική παγκοσμιοποίηση και την πατριωτική άμυνα για το έθνος. Αν αυτά τα συνθήματα του Τραμπ μοιάζουν οικεία, ο αντίλαλός τους είναι παγκόσμιος.
Ξεκινώντας την εκστρατεία της για την προεδρία της Γαλλίας, η Μαρίν Λεπέν προσπαθούσε να πείσει τους οπαδούς της ότι πρόεδροι όπως ο Ντόναλντ Τραμπ μπορούν όχι μόνο να εκλεγούν, αλλά και να κάνουν πράξη τις υποσχέσεις τους. Η αρχηγός του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου, που υπήρξε για πολύ καιρό η ακραία φωνή στα όρια της γαλλικής πολιτικής σκηνής, ένωσε το αντιμεταναστευτικό αίσθημα με τον αυξανόμενο ευρωσκεπτικισμό και την εχθρότητα προς την παγκοσμιοποίηση.
Διαισθανόμενη ότι έχει μια ευκαιρία να νικήσει, παρουσίασε ένα σχέδιο με τη μορφή 144 «προεδρικών δεσμεύσεων», εκείνων που σκοπεύει να εφαρμόσει αν κερδίσει την εξουσία.
Το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος αποτελείται από κλασικές διακηρύξεις του Εθνικού Μετώπου: περισσότεροι αστυνομικοί, περισσότερες φυλακές, επαναφορά της θητείας, καταστολή της μετανάστευσης. Η κυρία Λεπέν αποφεύγει με προσοχή να χρησιμοποιεί ανοιχτά ρατσιστική φρασεολογία, αντίθετα μιλά για την απειλή που συνιστούν οι ισλαμιστές εξτρεμιστές. Αλλά αντιτίθεται σε κάθε ορατό σημάδι της μουσουλμανικής ταυτότητας ζητώντας «αφομοίωση» αντί για «ενσωμάτωση» και την επιβολή της κοσμικότητας σε όλους τους δημόσιους χώρους.
Αυτές οι πολιτικές προσελκύουν ευρύτερο ακροατήριο σε σχέση με το παρελθόν. Αλλά ο λόγος για τον οποίο η κυρία Λεπέν κερδίζει νέα ακροατήρια είναι η υπόσχεσή της για «έξυπνο προστατευτισμό». Στο μανιφέστο της περιγράφει τι θα σήμαινε αυτό. Θα υπήρχε μια βιομηχανική πολιτική καθορισμένη από το κράτος, που θα ευνοούσε την παραγωγή. Θα φορολογούνταν οι εισαγωγές και εξαγωγές εργατών, θα επιβάλλονταν ισχυροί έλεγχοι στις ξένες επενδύσεις, ενώ θα υπήρχαν επιδοτήσεις για την εθνική οικονομία, αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και όλος ο νέος εξοπλισμός θα προερχόταν από τη γαλλική αμυντική βιομηχανία.
Περιλαμβάνεται επίσης σχεδόν μισή πρόταση με τη δέσμευση για την κατάργηση του ευρώ και την επαναφορά ενός εθνικού νομίσματος. Ακόμη μισή πρόταση υπόσχεται την χρηματοδότηση του υπουργείου Οικονομικών από την κεντρική τράπεζα της Γαλλίας. Υπάρχουν ακριβές υποσχέσεις για μείωση του ορίου συνταξιοδότησης στα 60 έτη, για περικοπές στη φορολογία εισοδήματος και τη χωρίς φορολόγηση μεταβίβαση του πλούτου στην επόμενη γενιά. Αλλά δεν γίνεται καμιά προσπάθεια να περιγραφεί το συνολικό κόστος αυτών των υποσχέσεων.
Δεν χρειάζεται βέβαια να ειπωθεί ότι καμιά από αυτές δεν είναι συμβατή με τους κανόνες της Ε.Ε., αλλά αυτό είναι μάλλον άσχετο, καθώς μια από τις πρώτες πράξεις μιας προεδρίας Λεπέν θα ήταν η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη συμμετοχή της Γαλλίας στην Ε.Ε. Η ιδέα ότι η Γαλλία θα μπορούσε να ευημερήσει με αυτές τις πολιτικές προκαλεί γέλιο, αλλά αυτό δεν την καθιστά ανεφάρμοστη ούτε λιγότερο σαγηνευτική.
Επιπλέον η ιδεολογία που διατρέχει το μανιφέστο της είναι συναφής και εξίσου βαθιά ριζωμένη στη γαλλική κοινωνία. Το Εθνικό Μέτωπο έχει τις ρίζες του στη δεκαετία του 1970, όταν συγκέντρωνε υποστήριξη από τους πρώην συνεργάτες του καθεστώτος του Βισύ. Η κυρία Λεπέν κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για να απολυμάνει το κόμμα και να μεγαλώσει την απήχησή του, αλλά οι ξενοφοβικές, εθνικιστικές, αυταρχικές καταβολές του παραμένουν ανέπαφες.
Μετά τα σοκ των αμερικανικών εκλογών και του Brexit, ίσως υπάρχει ο πειρασμός να υπερεκτιμηθούν οι πιθανότητες μιας νίκης της κυρίας Λεπέν. Οι δημοσκοπήσεις εξακολουθούν να δείχνουν ότι θα έχανε στον δεύτερο γύρο των εκλογών από σχεδόν όλους τους συστημικούς υποψηφίους.
Αλλά το γαλλικό κατεστημένο έχει απαξιωθεί πλήρως. Ο αντίπαλός της στη Δεξιά, ο Φρανσουά Φιγιόν, είναι βυθισμένος στα σκάνδαλα. Παρά τη φασαρία που γίνεται γύρω από τον Εμανουέλ Μακρόν, ο κεντρώος πρωτάρης δεν έχει δοκιμαστεί. Οι πιθανότητες για μια προεδρία Λεπέν ίσως παραμένουν ισχνές, αλλά δεν θα πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για τις τρομακτικές συνέπειες στην Ευρώπη από μια νίκη της.
