Τίποτε δεν πτοεί, όπως φαίνεται, τη γερμανική οικονομική μηχανή, που "απέδωσε" άψογα και την περασμένη χρονιά, καταγράφοντας ρυθμό ανάπτυξης κοντά στο 2% και φέρνοντας κι άλλο πλεόνασμα στα ταμεία τής ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Χάρη στα χαμηλά επιτόκια, αυτά που "καταριέται" ο Σόιμπλε, το κόστος του κρατικού δανεισμού μειώθηκε περαιτέρω, συντελώντας καθοριστικά στο τελικό θετικό άθροισμα της οικονομίας.
Βέβαια, η χαρακτηριστική επιμονή του τελευταίου να χρησιμοποιηθεί το πλεόνασμα για την απόσβεση του, έτσι κι αλλιώς, χαμηλού κρατικού γερμανικού χρέους απειλεί να φέρει σε ευθεία σύγκρουση τους δύο κυβερνητικούς εταίρους -Χριστιανοδημοκράτες - Σοσιαλδημοκράτες-, ενώ μαρτυρά για άλλη μια φορά την εμμονική προτίμησή του προς τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και το δημοσιονομικό "νοικοκύρεμα" έναντι οποιασδήποτε κοινωνικής αναδιανομής.
Ούτε το σοκ του Brexit, ούτε η εκλογή του Τραμπ, ούτε οι προσφυγικές ροές, ούτε η γενικότερη οικονομική δυσπραγία στην Ευρωζώνη μπόρεσαν να διαταράξουν την εύρυθμη λειτουργία της γερμανικής οικονομίας, η αποδοτικότητα της οποίας αυξήθηκε κι άλλο στη διάρκεια του 2016.
Με ρυθμό ανάπτυξης στο 1,9%, έναντι 1,7% το 2015, και αύξηση του ΑΕΠ κατά 1,7%, κατέγραψε πέρυσι τις καλύτερες επιδόσεις της τελευταίας πενταετίας, συντελώντας στη συγκέντρωση πλεονάσματος 0,6% επί του ΑΕΠ, δηλαδή 6,2 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών και Τεχνολογίας, η ανάκαμψη υποστηρίχθηκε από μια σειρά παραγόντων, όπως η καλή κατάσταση στην αγορά εργασίας σε συνδυασμό με την αύξηση των εισοδημάτων και της κατανάλωσης.
Πετρέλαιο και ακίνητα
Οι χαμηλές τιμές του πετρελαίου και η αναγκαστική αύξηση των κρατικών δαπανών για τη στέγαση και υποστήριξη των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων που έφτασαν στη χώρα το 2015 είχαν επίσης θετική επίδραση. Η ανεργία παραμένει σε χαμηλά επίπεδα - ρεκόρ, αλλά ο πληθωρισμός, όπως είναι φυσικό, εμφανίζει ανοδική τάση, φτάνοντας στο 1,7% τον περασμένο μήνα. Ακόμα ένας ευνοϊκός παράγοντας ήταν και η άνθηση της αγοράς ακινήτων, που επέδρασε θετικά σε πολλούς τομείς της οικονομικής δραστηριότητας, ενισχύοντας με τη σειρά της τα κρατικά έσοδα.
Καλά είναι τα νέα και από το μέτωπο των εξαγωγών, με τον Νοέμβριο να κλείνει ακόμη με ένα ρεκόρ. Από την αρχή του '16, οι εξαγωγές γερμανικών προϊόντων αυξήθηκαν κατά 0,8%, φτάνοντας στα 1,1 τρισ. Ευρώ (!), γεγονός που δείχνει ότι το ρεκόρ του 1,2 τρισ. του 2015 είναι δυνατόν να επαναληφθεί ή και να ξεπεραστεί.
Αλλά την ώρα που Ευρωπαίοι ηγέτες, διακεκριμένοι οικονομολόγοι και ισχυροί παράγοντες της διεθνούς οικονομίας καλούν το Βερολίνο να γίνει λίγο "γενναιόδωρο", χρησιμοποιώντας τα ισχυρά δημόσια οικονομικά του για να τονώσει την εγχώρια ζήτηση και να βοηθήσει στην ενίσχυση της Ευρωζώνης, ο Σόιμλπε δηλώνει ότι με το πλεόνασμα θα εξοφλήσει το γερμανικό χρέος... Πρόκειται προφανώς για ακόμη μια ψυχρολουσία για όσους πιστεύουν ότι η κυβέρνηση Μέρκελ είναι διατεθειμένη να "χαλαρώσει" κάπως σε ζητήματα οικονομικής πολιτικής μόνο και μόνο επειδή το 2017 είναι χρονιά εκλογών.
Από Σεπτέμβριο και βλέπουμε...
«Θα προτείνω στην Κάτω Βουλή το πλεόνασμα των 6,2 δισ. ευρώ να χρησιμοποιηθεί για την απόσβεση του χρέους» δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, ισχυριζόμενος ότι αυτό θα ενισχύσει τη μακροπρόθεσμη δημοσιοοικονομική βιωσιμότητα της Γερμανίας. Με την ευκαιρία, κάλεσε εκ νέου τον Ντράγκι και την ΕΚΤ να αρχίσουν τη διαδικασία τερματισμού της πολιτικής ποσοτικής χαλάρωσης. "Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα έχει τη δύσκολη αποστολή να εξέλθει από την πολιτική μεγάλης ποσοτικής χαλάρωσης που ασκεί" δήλωσε ο Σόιμπλε σε συνέντευξή του στη “Süddeutsche Zeitung”.
Ακόμα και οι Βαυαροί συντηρητικοί εταίροι της Μέρκελ ζητούν να υπάρξει κάποια αναδιανομή με τη μορφή της μείωσης των φόρων, κάτι που βεβαίως δεν απέκλεισε ο Σόιμπλε, αλλά το παρέπεμψε για μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Όπως είπε, είναι «εφικτό» αλλά και «απαραίτητο» να γίνει από την επόμενη κυβέρνηση.
Υψηλόβαθμες κυβερνητικές πηγές δήλωναν πάντως ότι η κυβέρνηση θέλει να στείλει ένα μήνυμα στους Ευρωπαίους και τους διεθνείς εταίρους της Γερμανίας: Οι πλεονασματικοί προϋπολογισμοί δεν έρχονται σε αντίθεση με την ανάπτυξη. «Δείχνουμε ότι και τα δύο είναι εφικτά» λέει το Βερολίνο.
