Στο παιχνίδι της επικοινωνίας τα δύο μεγάλα -ή όχι πια τόσο μεγάλα- λαϊκά κόμματα στη Γερμανία φροντίζουν να μην κάνουν χαλάστρα το ένα στο άλλο. Έτσι, η προηγούμενη Κυριακή ήταν αφιερωμένη στη νέα υποψηφιότητα για την καγκελαρία της Άνγκελα Μέρκελ των Χριστιανοδημοκρατών -και οι προβολείς της δημοσιότητας στραμμένοι αποκλειστικά πάνω της- και η προηγούμενη Πέμπτη στον πολλά υποσχόμενο Μάρτιν Σουλτς των Σοσιαλδημοκρατών. Βέβαια, το τι ακριβώς θα κάνει ο απερχόμενος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πίσω στα πάτρια εδάφη δεν είναι ακόμη γνωστό, ίσως ούτε καν αποφασισμένο, πλην όμως η αναγγελία του ότι από τον Ιανουάριο, οπότε λήγει η θητεία του στις Βρυξέλλες, θα δώσει «τη μάχη για την Ευρώπη από τη Γερμανία» αφήνει όλα τα περιθώρια ανοιχτά. Και εντείνει ακόμη περισσότερο τη φημολογία που έχει ξεκινήσει από το καλοκαίρι ότι αυτός θα είναι ο υποψήφιος καγκελάριος του SPD στις εκλογές του 2017.
Είναι πράγματι ο Μάρτιν Σουλτς η μεγάλη ελπίδα για το SPD, που εδώ και χρόνια συρρικνώνεται, πληρώνοντας τόσο το «εκσυγχρονιστικό» παρελθόν του -την περιβόητη Ατζέντα 2010 του καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ, που προκάλεσε μια διάσπαση από τα αριστερά- όσο και τη συμμετοχή του ως μικρότερος εταίρος σε δύο κυβερνήσεις μεγάλου συνασπισμού; Η απάντηση δεν είναι καθόλου εύκολη. Ο Σουλτς διαθέτει όλα τα προσόντα να απευθυνθεί στην ψυχή του κόμματος και να προσεγγίσει και άλλους ψηφοφόρους, ωστόσο όλα θα εξαρτηθούν από το πώς θα προκύψει η υποψηφιότητά του -συναινετικά ή έπειτα από κόντρα με τον πρόεδρο του κόμματος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ- και από την ατζέντα με την οποία θα κατέβη το SPD στις εκλογές - φλερτάροντας, ή κοντράροντας, την Άνγκελα Μέρκελ.
Πάντως, στη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία -το με απόσταση μεγαλύτερο κρατίδιο της Γερμανίας- και ειδικότερα στις πόλεις του Ρήνου, απ’ όπου κατάγεται ο Μάρτιν Σουλτς, η πιθανότητα της υποψηφιότητάς του προκαλεί έναν κάποιον ενθουσιασμό. Για δύο λόγους. Πρώτον, ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου έχει πείσει τους Γερμανούς ότι αγωνίζεται τα τελευταία πέντε χρόνια για περισσότερη δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη στην Ευρώπη, άρα εκτιμάται ότι το ίδιο θα κάνει και στη Γερμανία. Δεύτερον, ο Σουλτς διαθέτει τη σωστή βιογραφία ενός γνήσιου Σοσιαλδημοκράτη, που μάχεται για τις ιδέες του από κούνια, ενώ δεν γεννήθηκε ως μέρος της ελίτ. Είναι το στερνοπαίδι μιας επταμελούς φτωχής οικογένειας, δούλεψε από τα 16 του σε βιβλιοπωλείο, μπήκε στο κόμμα από τα 19 του, εξελέγη στα 31 δήμαρχος της μικρής πόλης Βίρτσελεν, δίπλα στο Άαχεν - ως ο νεώτερος δήμαρχος της χώρας στην εποχή του. Ήταν στα νιάτα του ποδοσφαιριστής, πάλεψε και νίκησε τον νεανικό αλκοολισμό του, αν και κακός μαθητής και χωρίς πανεπιστημιακές σπουδές, κατάφερε να μάθει πέντε γλώσσες και να αποκτήσει πνευματική καλλιέργεια. Επιπλέον, ο Σουλτς είναι καλός ρήτορας, μιλά με πάθος και χωρίς μια... αποστειρωμένη πολιτική ορθότητα, του αρέσει να συγκρούεται, αλλά ξέρει να ελίσσεται και να επιτυγχάνει συμβιβασμούς.
Το πιθανότερο είναι ότι τις επόμενες μέρες το SPD θα ανακοινώσει ότι ο Σουλτς θα αναλάβει το υπουργείο Εξωτερικών, αφού ο νυν υπουργός Φρανκ Βάλτερ Στάινμαϊερ είναι βέβαιο ότι θα εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας το νέο έτος. Όσο για την ανακοίνωση του υποψηφίου καγκελάριου, η ηγεσία του κόμματος δείχνει αποφασισμένη να περιμένει μέχρι το συνέδριο του Ιανουαρίου, αλλά οι αφόρητες πιέσεις που δέχεται ο Ζ. Γκάμπριελ να αποφασίσει μια ώρα αρχύτερα εάν θέλει να κατέβει μπορεί να ανατρέψουν το σχεδιασμό. Και μόνο αφού ξεκαθαρίσει το τοπίο της υποψηφιότητας θα αρχίσουν επί της ουσίας οι διεργασίες για το αν οι Σοσιαλδημοκράτες θέλουν να τολμήσουν μια προεκλογική μάχη μεταξύ δύο πόλων, συμμαχώντας με την Αριστερά και τους Πράσινους.
