Η αναστάτωση στη γερμανική πρωτεύουσα από τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές της περασμένης Τρίτης δεν λέει να καταλαγιάσει. Κανείς δεν ήθελε να διανοηθεί στο Βερολίνο ότι μπορούσε να χάσει η Χίλαρι Κλίντον τις εκλογές κι έτσι κανείς δεν φρόντισε να πιάσει επαφή με το επιτελείο του Τραμπ και να μάθει με ποιους ανθρώπους θα στελεχώσει την κυβέρνησή του.
Αν και παραδοσιακά η γερμανική Βουλή έχει επιτετραμμένο υπερατλαντικών σχέσεων, αν και πολλοί Γερμανοί βουλευτές πηγαινοέρχονται στην Ουάσιγκτον και συνομιλούν τακτικά με ομολόγους τους των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικανών φαίνεται να μην έχουν πρόσβαση στον μελλοντικό ένοικο του Λευκού Οίκου - πρωτίστως διότι τον θεωρούσαν αμελητέο κίνδυνο. Κι αν διαψεύσθηκαν οικτρά με το “αμελητέο”, νιώθουν ότι επιβεβαιώθηκαν πλήρως με τον “κίνδυνο”, καθώς θεωρούν περίπου εφιάλτη τον Τραμπ στη θέση του πλανητάρχη.
Να σημειωθεί ότι ο υπουργός Εξωτερικών Φρανκ Βάλτερ Στάινμαϊερ είχε χαρακτηρίσει τον Τραμπ “κήρυκα του μίσους” και τώρα προσπαθεί να το μαζέψει, ενώ η υπουργός Άμυνας Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν δήλωσε “σοκαρισμένη” στο άκουσμα του αποτελέσματος της αμερικανικής κάλπης. Όσο για την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, αφού πέρασε ώρες στα τηλέφωνα με Γερμανούς και Ευρωπαίους πολιτικούς, βγήκε με πρωτόγνωρη καθυστέρηση να συγχαρεί τον Ντόναλντ Τραμπ για τη νίκη του, με μια ομιλία δυόμισι λεπτών γεμάτη διπλωματικά διατυπωμένες “κόκκινες γραμμές”:
Προσφέρουμε, είπε, στον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ τη συνεργασία μας στη βάση των κοινών αξιών που ενώνουν τις δύο χώρες: “δημοκρατία, ελευθερία, σεβασμό του δικαίου και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου ανεξαρτήτως καταγωγής, χρώματος, θρησκείας, φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού και πολιτικής τοποθέτησης”.
Η τιμή της Γερμανίας
Η Μέρκελ εμφανίστηκε μαχητική, κάτι που δεν τολμούσε για παράδειγμα να κάνει τα χρόνια του -δημοφιλούς στη Γερμανία- Μπάρακ Ομπάμα, παρά τις τεράστιες πιέσεις που δεχόταν στο εσωτερικό της, όταν αποκαλύφθηκε ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούσαν τα πάντα στο Βερολίνο, ακόμη και το κινητό της τηλέφωνο.
Αυτή τη μαχητικότητα της Μέρκελ την έκαναν αμέσως σημαία τους και μια σειρά προοδευτικοί αρθρογράφοι, που συνηθίζουν να ασκούν κριτική στην καγκελάριο. Θεωρούν ότι έσωσε την τιμή της Γερμανίας, την ώρα που η ξενοφοβική Εναλλακτική για τη Γερμανία πανηγύριζε για τη νίκη του Τραμπ, εκτιμώντας ότι θα της δώσει φόρα για να πετύχει κι αυτή με τη σειρά της μια εντυπωσιακή εμφάνιση -ακόμη και για νίκη μιλάνε κάποια στελέχη της- στις εκλογές του προσεχούς φθινοπώρου.
Η αλήθεια είναι ότι η νίκη του Τραμπ ενδέχεται να επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις στη Γερμανία. Η Μέρκελ θα δυσκολευτεί πολύ να μην είναι υποψήφια στις επόμενες εκλογές, με τον αέρα στα πανιά της AfD, και πιθανότατα θα αναγκαστεί να ανακοινώσει την υποψηφιότητά της στις αρχές Δεκεμβρίου στο συνέδριο του κόμματός της. Αφενός επειδή κανείς από τους πιθανούς διαδόχους της στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα δεν φαίνεται αυτή τη στιγμή να έχει τη δυνατότητα να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων και να ανακόψει μια ακόμη μεγαλύτερη αιμορραγία προς τα δεξιά.
Αφετέρου διότι μόνο αυτή μπορεί να πλασαριστεί στους Γερμανούς ως η ήρεμη δύναμη σε έναν ασταθή κόσμο, που η επικράτηση του Τραμπ τον έχει κάνει ακόμη πιο ασταθή. Βέβαια, με τους ρυθμούς που αλλάζουν τα πράγματα στην εποχή μας, ο πολιτικός χρόνος μέχρι τον επόμενο Σεπτέμβριο μοιάζει με αιωνιότητα. Και σίγουρα υπάρχει χρόνος να εμφανιστεί μια άλλη εναλλακτική, αυτή τη φορά από τα αριστερά.
Αλλά αυτό θα εξαρτηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από τους Σοσιαλδημοκράτες, από το αν θα τολμήσουν να εγκαταλείψουν τον θανάσιμο εναγκαλισμό του μεγάλου συνασπισμού και να προτείνουν πειστικά μια άλλη πολιτική, από κοινού με την Αριστερά και τους Πράσινους.
