Σχεδόν δύο εβδομάδες από τη δολοφονία, στις 26 Ιουλίου, του Γάλλου ιερέα Ζακ Αμέλ στην εκκλησία της κοινότητας Saint-Étienne-du-Rouvray, στη Νορμανδία, και το θέμα της ταφής τού ενός από τους δράστες, του τζιχαντιστή Αντέλ Κερμίς, παρέμενε ακόμη σε εκκρεμότητα. Αιτία το γεγονός ότι η μουσουλμανική κοινότητα της πόλης των 30.000 κατοίκων απορρίπτει κατηγορηματικά το ενδεχόμενο της ταφής στο μουσουλμανικό νεκροταφείο του 19χρονου δράστη κατοίκου της.
«Δεν θα λερώσουμε το Ισλάμ με αυτό το άτομο» δήλωνε κατηγορηματικά στις 29 Ιουλίου στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο υπεύθυνος του ντόπιου τεμένους Μοχάμεντ Καραμπιλά, πρόεδρος του Μουσουλμανικού Πολιτιστικού Κέντρου. Μπροστά στο αδιέξοδο (υπό κανονικές συνθήκες, η ταφή έπρεπε να είχε γίνει εντός 24 ωρών ή έστω το συντομότερο δυνατό από τον θάνατο), ο ίδιος αναθεώρησε τη στάση του προτείνοντας «αξιοπρεπή ταφή, χωρίς δημοσιότητα, αν ο δήμος δώσει άδεια».
Η περίπτωση της ταφής του Γάλλου τζιχαντιστή Κερμίς έφερε ξανά στο προσκήνιο ένα θέμα που απασχολεί τη Γαλλία από τις επιθέσεις στο Παρίσι τον Ιανουάριο του 2015. Ο χώρος ταφής, σύμφωνα με τον γαλλικό νόμο, μπορεί να είναι το νεκροταφείο της περιοχής όπου ζούσε ο θανών, εκείνο της περιοχής όπου απεβίωσε ή αυτό στο οποίο υπάρχει οικογενειακός τάφος. Ωστόσο, το πρόβλημα τέθηκε για πρώτη φορά με τις επιθέσεις στο Παρίσι (στην εφημερίδα "Charlie Hebdo" και στο εβραϊκό σούπερ μάρκετ) πέρσι τον Ιανουάριο: πού έπρεπε να ταφούν τα αδέλφια Σερίφ και Σαΐντ Κουασί και ο Αμεντί Κουλιμπαλί, δράστες των δύο πολύνεκρων (17 νεκροί) επιθέσεων;
Το θέμα είχε ήδη ανακύψει στην περίπτωση του Μοχάμεντ Μερά, του δολοφόνου της Τουλούζης, τον Μάρτιο του 2012 (7 θύματα, εκ των οποίων 3 παιδιά εβραϊκού σχολείου), όταν ο δήμαρχος της πόλης είχε αρνηθεί την ταφή του στο νεκροταφείο της πόλης, υπό τον φόβο των συγκεντρώσεων στη μνήμη του (πρόκειται για τον μόνιμο πονοκέφαλο των αρχών). Τότε μάλιστα είχε διατυπωθεί η σκέψη να σταλεί η σωρός στην Αλγερία, τη χώρα καταγωγής των γονιών του, η οποία όμως την απέρριψε... Στο τέλος η κηδεία έγινε άρον - άρον σε νεκροταφείο στα προάστια της Τουλούζης, ύστερα από παρέμβαση του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Νικολά Σαρκοζί, που έβαλε έτσι τέλος στην πολεμική - «Ήταν Γάλλος, να ταφεί και να πάψει η συζήτηση» είχε πει χαρακτηριστικά ο Σαρκό.
Παρά τους φόβους και τους προβληματισμούς των τοπικών αρχών, ο Κουλιμπαλί τάφηκε υπό άκρα μυστικότητα, βράδυ, στο παρισινό νεκροταφείο Thiais, ο Σερίφ Κουασί στο νεκροταφείο της πόλης Ζενβιλιέ όπου διέμενε, ο Σαΐντ σε αυτό της πόλης Ρεμς όπου έμενε - βράδυ, υπό αστυνομική προστασία, παρουσία μόνο των οικογενειών και παρά τους δισταγμούς των δημάρχων.
Όπως και να 'ναι, πάντως, το πρόβλημα θα τίθεται σε κάθε περίπτωση, καθώς η παρουσία των τζιχαντιστών στη γαλλική κοινωνία είναι δεδομένη και η ταφή τους αποτελεί μόνο μία πτυχή της. Την τελευταία...
