Την ανάγκη ανοικοδόμησης της Ευρώπης σε νέες βάσεις και την υποστήριξη του Αλέξη Τσίπρα στις ευρωεκλογές τονίζει στην συνέντευξή του στην «Αυγή» ο Λουτσιάνο Γκαλίνο. Ο καθηγητής Κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο του Τορίνο, από τους πιο γνωστούς Ευρωπαίους κοινωνιολόγους, υποστηρίζει ότι πρέπει να ανατραπεί το πραξικόπημα των τραπεζών και των κυβερνήσεων που καταστρέφουν την Ιταλία και την Ευρώπη.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟ
* Η κυβέρνηση Λέτα προσπαθεί να εμφανίσει μια αισιόδοξη εικόνα για την Ιταλία...
Τα πράγματα δεν πάνε καλά. Μπορεί να καταφέρουν να βελτιώσουν την πορεία της οικονομίας κατά κάποιο δεκαδικό ποσοστό. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι η ανεργία, γιατί δεν είχε φθάσει ποτέ σε τόσο καταστροφικά επίπεδα. Σήμερα κυμαίνεται στο 13% και στο 41% σε ό,τι αφορά τους νέους. Η μεγαλύτερη πρόκληση για την ανάκαμψη της οικονομίας εστιάζεται στην καταπολέμηση της ανεργίας.
Η υψηλή ανεργία και οι πιέσεις στους μισθούς οδηγούν σε πτώση της συνολικής ζήτησης, γιατί εκατομμύρια άτομα αγοράζουν διαρκώς και λιγότερα προϊόντα. Ένας φαύλος κύκλος που αυτοτροφοδοτείται μειώνοντας τα δημόσια έσοδα από τη φορολογία, οι επιχειρήσεις δεν επενδύουν και δεν υπάρχει καμία αποφασιστική παρέμβαση για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση στην Ιταλία και την Ευρώπη. Γιατί το πρόβλημα δεν αφορά μία και μόνη χώρα.
* Ποια θα ήταν η αποφασιστική παρέμβαση;
Στο τελευταίο βιβλίο μου αφιέρωσα αρκετές σελίδες στο Μνημόνιο που σας επέβαλε η τρόικα για να αισθάνεστε καλύτερα. Όταν έχεις φθάσει να νομίζεις ότι βρίσκεσαι στον πάτο της κρίσης, χρειάζεται άμεση παρέμβαση του κράτους. Το κράτος θα πρέπει να κάνει άμεσες προσλήψεις εκατοντάδων χιλιάδων ή εκατομμυρίων ατόμων. Με βάση τα στοιχεία που έχουμε, θα λέγαμε ότι χρειαζόμαστε ένα αμερικανικό new deal, όπως στη δεκαετία του '30. Την περίοδο 1933-1938 δημιουργήθηκαν 10 εκατομμύρια θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ. Αυτή η πρόταση είναι ασφαλώς απαράδεκτη για τους ορθόδοξους οικονομολόγους. Οι συνταγές τους δεν λειτουργούν καθόλου.
* Πώς θα διαμορφωθεί αυτή η άμεση κρατική παρέμβαση;
Θα πρέπει να υπάρξουν χιλιάδες μικρά έργα και παρεμβάσεις, από τη βελτίωση των δημόσιων χώρων, την αναβάθμιση των σχολείων και των πολιτιστικών αγαθών, που γκρεμίζονται από μόνα τους. Θα μπορούσε να στηρίξει την αντισεισμική θωράκιση των κτηρίων, την ενεργειακή τους επάρκεια, τη διάσωση και αξιοποίηση του υδρολογικού πλούτου μας. Κάθε φορά που έχουν μια μεγάλη βροχόπτωση, θρηνούμε θύματα και έχουμε καταστροφικές πλημμύρες. Το κράτος θα μπορούσε να προσλάβει ακόμη και ένα εκατομμύριο άτομα δαπανώντας 15 με 20 δισεκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Όχι για να τα οδηγήσουμε στις βιομηχανικές αλυσίδες παραγωγής. Θα μας κόστιζαν περίπου όσο τα F35 που θέλει να αγοράσει η κυβέρνηση.
Δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε την πορεία του παλιού παραγωγικού μοντέλου, γιατί θα συνεχίσουμε τον δρόμο προς την καταστροφή. Η κρίση χρησίμευσε σε πολλές επιχειρήσεις για να ανανεώσουν την τεχνολογία τους, απασχολώντας ολοένα και λιγότερο προσωπικό. Εφαρμόζοντας νέα συστήματα αυτοματοποίησης περιορίζεται η απασχόληση, που έχει μέσα της υψηλή απόδοση εργασίας.
* Ο τίτλος του νέου βιβλίου σας είναι ενδεικτικός, αναφερόμενος στο «πραξικόπημα των τραπεζών». Στην Ελλάδα αισθανόμαστε ότι βρισκόμαστε στη Μονέδα του Αλιέντε, γιατί δεν σταματούν να μας βομβαρδίζουν με περικοπές, απολύσεις, κατάργηση εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων...
Το Μνημόνιο είναι πραξικόπημα. Οι περικοπές των μισθών και των συντάξεων, η πώληση της δημόσιας και της πολιτιστικής περιουσίας. Ορισμένοι έφθασαν να λένε ότι θα πρέπει να πωληθεί ο Παρθενώνας. Όλα αυτά αποτελούν ένα είδος πραξικοπήματος. Πρέπει να μιλήσουμε λοιπόν για την Ευρώπη, γιατί η κατάσταση επιδεινώνεται δραματικά.
Το πραξικόπημα σε ένα πολυεθνικό κράτος σημαίνει ότι υπάρχει μια εξουσία που δεν προβλέπεται από κανένα από τα συντάγματά του. Αυτό σημαίνει ότι έχουν εφαρμοστεί μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ένας είδος κατάστασης πολιορκίας. Αυτό είναι το ιταλικό, το ελληνικό, το γαλλικό χρέος. Οι υπερβολικές δαπάνες, το κόστος του κοινωνικού κράτους. Ανακάλυψαν λοιπόν μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να δικαιολογήσουν τις απολυταρχικές και αυταρχικές παρεμβάσεις τους.
* Μετά το πραξικόπημα ζούμε σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης λοιπόν. Κάποιοι αντιδράσαμε. Βλέπετε όμως το τέλος αυτής της δικτατορίας;
Η κατάσταση είναι παρά πολύ άσχημη. Δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες να ανοιχτεί σύντομα μια πόρτα. Έχουμε απέναντί μας τεράστιες δυνάμεις και εξουσίες. Υπάρχουν όμως πολλά κομβικά σημεία, που θα τους εξαναγκάσουν να ξανασυζητήσουν ακόμη και τις ευρωπαϊκές συμφωνίες. Για παράδειγμα, στην Ιταλία το δημοσιονομικό σύμφωνο υποστηρίζει ότι θα πρέπει να μειωθεί το χρέος στο 60% του ΑΕΠ μέσα σε μια 20ετία. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτών των ημερών, το χρέος ξεπερνά τα 2,1 τρισ. ευρώ. Η Ιταλία θα πρέπει να εξοικονομεί 50 με 60 δισ. τον χρόνο για να ικανοποιήσει αυτές τις δεσμεύσεις. Το δημοσιονομικό σύμφωνο αποτελεί καθαρή τρέλα. Είναι αδύνατον να εφαρμοστεί.
* Ζητούν από την Ιταλία να «κάψει» μια δύο γενιές στο βωμό του χρέους...
Στην καλύτερη των περιπτώσεων. Γιατί δεν ξέρουμε προς τα πού θα κινηθούν τα κινήματα και τα αντικινήματα απέναντι στις πολιτικές της λιτότητας. Όταν κάποιοι από αυτούς δουν που οδηγείται η κατάσταση, θα ζητήσουν την επανεξέταση της πολιτικής τους. Κυρίως θα πρέπει να αλλάξουν τον ρόλο της ΕΚΤ.
* Μπαίνει λοιπόν η ευρωπαϊκή διάσταση της αντιμετώπισης της κρίσης και μάλιστα σε περίοδο που ετοιμάζονται ήδη οι κάλπες των ευρωεκλογών...
Ακόμη και οι οικονομολόγοι που μέχρι χθες υποστήριζαν ότι θα πρέπει να σεβαστούμε τις συμφωνίες έχουν σήμερα αντιρρήσεις, γιατί βλέπουν ότι είναι αδύνατον να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Η κατάσταση στην Ιταλία είναι ιδιαίτερα σοβαρή, γιατί δεν θα καταφέρει να σεβαστεί το δημοσιονομικό σύμφωνο. Την ίδια στιγμή, η ΕΚΤ παραμένει η μοναδική Κεντρική Τράπεζα του κόσμου που δεν δανείζει σε κράτη, αλλά σε τράπεζες που δανείζουν σε κράτη.
Πρέπει να αρχίσει η αντιστροφή αυτή της πορείας, ξεκινώντας από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που θα πρέπει να μετρά περισσότερο, γιατί δεν είναι λογικό να αποφασίζουν η Κομισιόν, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ.
Πάρα πολλοί πολίτες θέτουν σημαντικά ερωτήματα και δεν αποδέχονται αυτές τις κοινοτοπίες που προτείνουν οι κυβερνήσεις. Στην Ιταλία υπάρχει πλήρης αίσθηση ότι η κατάσταση έτσι όπως είναι σήμερα δεν οδηγεί πουθενά και ότι θα πρέπει να παρέμβουμε για να αλλάξουμε τα πράγματα.
Για τον λόγο αυτό μαζί με την Μπάρμπαρα Σπινέλι πήραμε την πρωτοβουλία να υπογράψουμε τη στήριξη της υποψηφιότητας του Αλέξη Τσίπρα για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ένα ψηφοδέλτιο στην Ιταλία. Εκεί βρίσκεται το μέλλον της Ευρώπης.
Τα μεγάλα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας προσφέρουν στο κοινό ενημέρωση εντελώς χαμηλού επιπέδου. Πρέπει να δώσουμε στον κόσμο να καταλάβει ότι εάν ακολουθήσουμε τα diktat της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θα συνεχίσουμε να βασίζουμε σε έναν πολύ επικίνδυνο δρόμο. Η μεγάλη πλειοψηφία των κυβερνώντων υιοθετεί τη νεοφιλελεύθερη ιδέα ότι με τη λιτότητα θα τιθασεύσουν τους δημόσιους προϋπολογισμούς.
Δεν θυμούνται τι έγινε πριν από το 1919 και λίγο αργότερα. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πού θα πάνε να εκπτωχευμένα στρώματα. Πρέπει να ξυπνήσουμε τους Ευρωπαίους πολιτικούς από τον βαθύ τους ύπνο. Υπάρχει ο κίνδυνος η λαϊκή διαμαρτυρία να κατευθυνθεί προς τα δεξιά. Γιατί η Δεξιά το έχει όλα εύκολα: δεν θέλει το ευρώ και ζητάει την επιστροφή στο εθνικό κράτος, φωνάζουν να στείλουμε στο σπίτι τους όλους τους πολιτικούς και λένε πλήθος λαϊκιστικών συνθημάτων.
Αντίθετα, όλο το κακό έγινε από τις αποφάσεις που πήρε η νεοφιλελεύθερη Δεξιά, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τους νόμους που ψήφισαν οι κυβερνήσεις μας στα κοινοβούλια. Το 2012 στο ιταλικό Κοινοβούλιο ψηφίστηκε σε μισή ώρα η απόφαση για τον ισοσκελισμό του προϋπολογισμού, που αποτελεί μια τρελή απόφαση, ενώ την επόμενη ημέρα ψηφίστηκε το δημοσιονομικό σύμφωνο. Ανάμεσα στους 900 βουλευτές και γερουσιαστές δεν υπήρχε ούτε ένας που καταλάβαινε τι γινόταν.
* Ποιος είναι ο Λουτσιάνο Γκαλίνο
Από τους πιο γνωστούς Ευρωπαίους κοινωνιολόγους. Θεωρείται κορυφαίος στην έρευνα για τη θεωρία της δράσης και τη θεωρία του κοινωνικού παράγοντα, τις κοινωνικές και πολιτιστικές συνέπειες της επιστήμης και της τεχνολογίας και τις κοινωνικο-πολιτιστικές πλευρές των νέων τεχνολογιών της επικοινωνίας. Έχει εκδώσει πάνω από 40 βιβλία. Στις εκλογές του 2013 είχε υποστηρίζει την Αριστερά, Οικολογία, Ελευθερία του Νίκι Βέντολα.
