Πώς αποφεύγει κανείς τον πρώτο μεγάλο καυγά μεταξύ των εταίρων σε μια κυβέρνηση συνασπισμού; Η Γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, ακολουθεί την πεπατημένη: μεταθέτει τη σύγκρουση για το μέλλον, φτιάχνοντας μια επιτροπή για το επίμαχο θέμα - κι ελπίζοντας να πέσουν στο μεσοδιάστημα οι τόνοι.
Ο καβγάς ξεκίνησε από τους Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας (CSU) που στο παραδοσιακό πολιτικό ραντεβού τους κάθε χρόνο τα Φώτα παρουσίασαν ένα «χαρτί» με τίτλο «όποιος κλέβει, θα φεύγει». Με το «όποιος» εννοούσαν τους πολίτες της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, που από την Πρωτοχρονιά του 2014 απολαμβάνουν πλήρως το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης εργαζομένων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με το «κλέβει» εννοούσαν να ζητεί κοινωνικό βοήθημα επειδή δεν βρίσκει εργασία. Και με το «θα φεύγει» εννοούσαν θα απελαύνεται.
Η CSU, το κόμμα του μακαρίτη Φραντς Γιόζεφ Στράους, που έλεγε ότι «δεξιά από το κόμμα μας είναι μόνο ο τοίχος», άρχισε από τώρα να ψαρεύει στα θολά νερά της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, εν όψει τόσο των ευρωεκλογών του Μαΐου όσο και των δημοτικών εκλογών στο κρατίδιο της Βαυαρίας. Κι αποφάσισε να χρησιμοποιήσει για δόλωμα ένα μεγάλο ψέμα και την ψευδή υπόσχεση της παραβίασης της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.
Το ψέμα είναι ότι η Γερμανία γέμισε Βούλγαρους και Ρουμάνους που φτάνουν εκεί με στόχο να εκμεταλλευτούν το κοινωνικό της κράτος. Η συντριπτική πλειονότητα των 300.000 Βαλκάνιων γειτόνων μας που έχουν μεταναστεύσει στη Γερμανία -κάποιοι εδώ και πολλά χρόνια- δουλεύει σκληρά και με ένσημα. Γι' αυτό και οι πρώτοι που βγήκαν να καταγγείλουν την καμπάνια της CSU ήταν οι σύλλογοι εργοδοτών και οι διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων. Επιπλέον, μόλις το 7,9% των Βουλγάρων και των Ρουμάνων εισπράττει επίδομα τέκνων, οπότε ο ισχυρισμός της CSU ότι «φέρνουν εδώ τα παιδιά τους για να ζουν από το επίδομα» είναι τουλάχιστον γελοίος - αφού στο σύνολο του πληθυσμού το ποσοστό των ανθρώπων που εισπράττουν επίδομα τέκνων από το κράτος είναι 10,7%.
Όσο για την κοινοτική νομοθεσία, αυτή επιβάλλει την ισονομία σε όλους τους πολίτες των «28». Κανείς Βούλγαρος δεν μπορεί να απελαθεί επειδή εισπράττει κοινωνικό βοήθημα. Είτε το δικαιούται -εάν ήδη έχει εργαστεί και ψάχνει δουλειά ακριβώς όπως και οι Γερμανοί-, οπότε καλώς το εισπράττει, είτε δεν το δικαιούται και παύει να το εισπράττει. Κάθε παραβίαση αυτής της νομοθεσίας θα σκοντάψει στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και η CSU το ξέρει καλά. Το θέμα της, όμως, είναι να κάνει φασαρία, να δείξει στο καφενείο ότι αυτή και μόνο αυτή υπερασπίζεται μαχητικά τα δίκια των Γερμανών και τους προστατεύει από τους ξένους απατεώνες και από την αλόγιστη... γενναιοδωρία των Βρυξελλών με τα γερμανικά λεφτά. Χυδαίο; Βεβαίως. Όπως κάθε ποντάρισμα στον ρατσισμό των ψηφοφόρων.
Το πρόβλημα είναι ότι η CSU δεν είναι ένα περιθωριακό ακροδεξιό κόμμα, αλλά μέλος του κυβερνητικού συνασπισμού του Βερολίνου και αδελφό κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) της Μέρκελ. Η καμπάνια τους εξαγρίωσε τόσο τους Χριστιανοδημοκράτες όσο και τους Σοσιαλδημοκράτες, αλλά κατά βάθος περίμεναν από το «λιοντάρι» της Βαυαρίας κάποιον προεκλογικό βρυχηθμό. Οπότε το ζητούμενο γι' αυτούς ήταν να ρίξουν τους τόνους, να αναθέσουν το πρόβλημα σε μία επιτροπή, αν και ξέρουν καλά ποιο θα είναι το πόρισμά της.
Ξέρουν καλά ότι κανείς δεν παίρνει κοινωνικό βοήθημα στη Γερμανία μόνο επειδή πάτησε εκεί το πόδι του, ξέρουν ποιοι είναι οι κανόνες για τα επιδόματα ανεργίας - κι ότι συνήθως τηρούνται, κι αν όχι, ότι η «φάμπρικα», εάν αποκαλυφθεί, θα παταχθεί και θα τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι. Επίσης, ξέρουν ότι το πρόβλημα της Γερμανίας δεν είναι αυτό που με χυδαίο λαϊκισμό αναδεικνύει η CSU, αλλά η οικονομική στενότητα των δήμων και των κοινοτήτων που καλούνται να καλύψουν τις ανάγκες των προσφύγων (που δεν έρχονται πια από τα Βαλκάνια) χωρίς βοήθεια από τα ομοσπονδιακά ταμεία.
