Καταιγιστικός ήταν ο λόγος της Ιζαμπέλ Μορέρ, μιας πενηντάχρονης άνεργης, μητέρας τριών παιδιών και εσχάτως γιαγιάς, από την Αλσατία. Η Μορέρ κέρδισε κατά κράτος τις εντυπώσεις έναντι του επικεφαλής της δεξιάς αντιπολίτευσης και προαλειφόμενου υποψηφίου στις προεδρικές εκλογές, Ζαν Φρανσουά Κοπέ. Η γυναίκα περιέγραψε γλαφυρά την κατάσταση που συνθλίβει καθημερινά τους χιλιάδες ανέργους που αδυνατούν να βρουν δουλειά και οι οποίοι, επιπλέον, βρίσκονται στο επίκεντρο της γνωστής και εύκολης κριτικής ότι «παίρνουν παχυλά επιδόματα» και «αδιαφορούν να εργαστούν».
Ο Κοπέ, προσκεκλημένος, την Πέμπτη το βράδυ, της εκπομπής «Λόγια και Πράξεις» του δεύτερου καναλιού της δημόσιας τηλεόρασης, France 2, είχε μόλις κάνει την τοποθέτησή του, η οποία συνίστατο ακριβώς σε αυτού του είδους την προσέγγιση. Είχε πει δηλαδή ότι πρέπει να δοθεί «έμφαση στην κατάρτιση», να «χαλαρώσουν οι προϋποθέσεις πρόσληψης και απόλυσης» και η χώρα να τελειώνει με την προσέγγιση της «στήριξης» των ανέργων. Η τελευταία φράση ήταν αυτή που ξεχείλισε το ποτήρι για τη συνταξιούχο, που πήρε αμέσως τον λόγο και ισοπέδωσε τις απόψεις αυτές, που πλέον κοντεύουν να γίνουν κοινός τόπος, ειδικά για τα κόμματα εξουσίας στη χώρα.
Χωρίς να μασάει τα λόγια της η 50χρονη γυναίκα απευθύνθηκε στον Κοπέ, που θεωρείται από αρκετούς ως ο εν δυνάμει υποψήφιος για τις ερχόμενες προεδρικές εκλογές από τη συντηρητική παράταξη: «Δεν ήλθα απλά για να σας χαιρετήσω. Αυτά που λέτε είναι σκάνδαλο. Απλά επιβιώνουμε με τα λίγα που τολμούν να μας δώσουν. Σε λίγο δεν θα μπορούμε καν να πληρώνουμε ένα σαπούνι για να πλυθούμε και πρέπει να λέω και ‘ευχαριστώ'!».
Όταν ο Κοπέ πήγε να ψελλίσει κάτι στο στυλ «Βέβαια, σας καταλαβαίνω, γιατί ως δήμαρχος...», η Μορέρ τον διέκοψε αποφασιστικά. «Τίποτε δεν καταλαβαίνετε. Να προσπαθήσετε να ζήσετε με 470 ευρώ τον μήνα. Είμαι θυμωμένη. Όταν έκανα τα δύο παιδιά μου, θεωρούσα ότι θα έχουν μέλλον. Σήμερα στην Αλσατία δεν έχει μείνει καμία επιχείρηση. Επί σαράντα χρόνια μας υπόσχεστε ότι το μέλλον θα είναι καλύτερο. Αλλά τίποτε δεν γίνεται. Ντρέπομαι να κοιτάξω τα παιδιά μου στα μάτια, σκύβω το κεφάλι. Ας έλθει ο κύριος Κοπέ να περάσει μαζί μας μια εβδομάδα. Τόσα χρόνια λέτε πολλά και κάνετε λίγα. Σας ενδιαφέρουν μόνο τα χρήματα. Αν βάζατε ως αφετηρία τον άνθρωπο, τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζεται η ίδια κατάσταση, δεν μας έχει μείνει τίποτε»...
Η ίδια είπε ότι το μόνο που της προτάθηκε από το Γραφείο Εργασίας ήταν μια θέση σε βενζινάδικο την οποία δεν ήθελε και που ο ιδιοκτήτης της είπε ότι την κάλυψε τέσσερις εβδομάδες πριν... Ο Κοπέ βέβαια συνέχισε το δικό του «παραμύθι» λέγοντας ότι πρέπει να «αλλάξουν οι συνθήκες προσλήψεων, να γίνουν "ελαστικότερες", «να απλοποιηθούν οι διαδικασίες» κ.λπ., κ.λπ.
Ήταν ο γνωστός ξύλινος λόγος του τεχνοκρατικού κανιβαλισμού, που θέλει να εμφανίζεται ως η «λογική» απέναντι στο «παράλογο». Όμως το βράδυ της Πέμπτης το τρένο της «λογικής» εκτροχιάστηκε χάρη στην Ιζαμπέλ Μορέρ...
