Η υπερψήφιση στην κυπριακή Βουλή -με 30 υπέρ (ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ) και 20 κατά (τα υπόλοιπα κόμματα συν δύο βουλευτές του ΔΗΣΥ)- της πρότασης νόμου του ΔΗΣΥ που τροποποιεί τον προηγούμενο νόμο όπου καθοριζόταν αναφορά στα σχολεία του ενωτικού δημοψηφίσματος του 1950, αφαίρεσε κάθε επιχείρημα από την πλευρά Ακιντζί και ανέδειξε το μελανό πρόσωπο του φασισμού.
Μετά την ένταση που προκλήθηκε μέσα στην αίθουσα από βουλευτές του ΕΛΑΜ, της κυπριακής Χρυσής Αυγής, που έβριζαν "μειοδότες", τραμπούκοι του κόμματος προπηλάκισαν λεκτικά τον γ.γ. του ΑΚΕΛ Ά. Κυπριανού έξω από το κτήριο. Καταδικάζοντας, το ΑΚΕΛ στιγμάτισε τη ρητορική μίσους "ενδιάμεσων" κομμάτων και πολιτικών αρχηγών, ο δε Δ. Χριστόφιας απηύθυνε προσκλητήριο συσπείρωσης "για να φράξουμε τον δρόμο στον φασισμό και να αποτρέψουμε την οριστική διχοτόμηση της πατρίδας μας".
Από την άλλη, ο Μ. Ακιντζί εξέφρασε "ικανοποίηση" "για το βήμα που έγινε 'προς την κατεύθυνση διόρθωσης του λάθους'". "Πλέον πρέπει να δούμε μπροστά" είπε συμπληρώνοντας πως "στις διαπραγματεύσεις που θα ξεκινήσουν στις 11 Απριλίου πρέπει να εργαστούμε για να κάνουμε μια νέα αρχή και να δημιουργήσουμε μια νέα δομή όπου θα επικρατήσουν συνθήκες μόνιμης ειρήνης".
Παράλληλα, όμως, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωνε ότι δεν θα επιτρέψει "επ' ουδενί" στις ξένες εταιρείες την έρευνα και εξόρυξη φυσικού αερίου στο Οικόπεδο 6 της κυπριακής ΑΟΖ, ισχυριζόμενο ότι μέρος του εμπίπτει στην υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας.
Ανταπαντώντας το κυπριακό υπουργείο Εξωτερικών σημείωσε πως, στο πλαίσιο μιας συμφωνημένης λύσης του κυπριακού προβλήματος, οι Τουρκοκύπριοι θα επωφεληθούν από την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της Κύπρου και επισήμανε πως η Άγκυρα υπονομεύει τη διαπραγματευτική διαδικασία και εγείρει περισσότερες αμφιβολίες ως προς την τουρκική προσήλωση σε αυτήν.
Επιβεβαιώνοντας την αποφασιστικότητα της Λευκωσίας να συνεχίσει την πολιτική της στον τομέα των υδρογονανθράκων, ασκώντας πλήρως την κυριαρχία και τα κυριαρχικά της δικαιώματα, με απόλυτο σεβασμό στο διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο, το κυπριακό ΥΠΕΞ επισημαίνει ότι οι τουρκικές ανακοινώσεις "καταδεικνύουν εκ νέου την ασέβεια της Τουρκίας όχι μόνο για τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και για το συμβατικό και εθιμικό διεθνές δίκαιο, όπως αντικατοπτρίζεται στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, καθώς επίσης και για τις βασικές αρχές συμπεριφοράς μεταξύ των πολιτισμένων κρατών".
