Ας φανταστούμε ότι μοιραζόμαστε ένα διαμέρισμα των 50 τετραγωνικών μέτρων με 30 ακόμη ανθρώπους, ανάμεσά τους και σοβαρά πάσχοντες. Ο καθένας έχει το κρεβάτι του και δεν υπάρχει χώρος για κανένα άλλο έπιπλο. Αν σε αυτή την εικόνα προσθέσουμε την κλειδωμένη πόρτα και την απουσία εξαερισμού, τότε μπορούμε να έχουμε στοιχειώδη αίσθηση της κατάστασης που βίωσε ο Νικόλαος Νησιώτης στις φυλακές Ιωαννίνων. Κρατούμενος από τον Μάρτιο του 2008 έως τον Απρίλιο του 2009, ήταν αναγκασμένος να μένει στο κρεβάτι του επί 18 ώρες τη μέρα, λόγω παντελούς έλλειψης προσωπικού χώρου. Την εποχή εκείνη οι φυλακές Ιωαννίνων, χωρητικότητας 80 ατόμων, "φιλοξενούσαν" περίπου 220 κρατούμενους. Ο Νησιώτης προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με αποτέλεσμα την πρώτη καταδίκη της χώρας μας για το ζήτημα του υπερπληθυσμού στις φυλακές επί τη βάσει του 3 της ΕΣΔΑ.
Αφού εξάντλησε χωρίς αποτέλεσμα τις δυνατότητες να μεταβάλει την κατάσταση μέσω των εσωτερικών διοικητικών και δικαστικών αρχών, ο Νησιώτης αποφάσισε να προσφύγει για παραβίαση του 3 της ΕΣΔΑ καθώς, όπως λέει: "Ήθελα να έχω στη διάθεσή μου τα 6 τετραγωνικά μέτρα ανά κρατούμενο, όπως προβλέπεται από τη νομοθεσία. Η κράτησή μου δεν περιοριζόταν μόνο στη στέρηση της ελευθερίας μου, ζούσα μια κατάσταση που δεν μπορούσα να αντέξω άλλο. Πίστευα εξ αρχής ότι μπορούσα να κερδίσω την υπόθεση και το κατάφερα με τη βοήθεια των δικηγόρων μου".
Ωστόσο, προσθέτει: "Η νίκη αυτή δεν έφερε και τη δικαίωση. Αυτή θα έρθει μόνο με την αλλαγή της κατάστασης που επικρατεί στις φυλακές. Οι εναλλακτικές ποινές είναι η μία λύση του προβλήματος. Η άλλη είναι να γνωρίζουν οι δικαστές ότι κάθε άνθρωπος που καταδικάζουν σε ποινή στέρησης της ελευθερίας του είναι και ένα νέο θύμα παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων".
Εκφράζει, τέλος, τη συμπαράστασή του στους ανθρώπους που κρατούνται αυτή τη στιγμή στις φυλακές της χώρας: "Η υπόθεσή μου άνοιξε τον δρόμο, ακολούθησαν και άλλες καταδικαστικές αποφάσεις για τις φυλακές των Ιωαννίνων και όχι μόνο. Μαθαίνω από νυν κρατούμενους ότι δέχονται πια πιέσεις εντός των φυλακών να μην ασκούν προσφυγές, με την απειλή της μεταγωγής σε άλλη φυλακή. Πρέπει να μην φοβούνται και να διεκδικήσουν αυτά που δικαιούνται από τον νόμο".
