Live τώρα    
19°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
19 °C
16.2°C20.7°C
2 BF 53%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
17 °C
15.2°C17.7°C
1 BF 74%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
14.8°C16.6°C
3 BF 68%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
17 °C
16.0°C18.0°C
2 BF 59%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
15.9°C15.9°C
0 BF 55%
Θετικές διακρίσεις
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Θετικές διακρίσεις

Της Θεοδώρας Γούλιαρου

Τα ερωτήματα και οι αντιδράσεις που ακούγονται για τις θετικές διακρίσεις είναι πολλές και ποικίλες. Το γυναικείο και το φεμινιστικό  κίνημα, σαφώς έχουν πάρει θέση εδώ και πολλά χρόνια υπέρ των θετικών διακρίσεων.

Ποιό  είναι το σκεπτικό των κινημάτων σχετικά με το ζήτημα αυτό και συγκεκριμένα με τις ποσοστώσεις  υπέρ των γυναικών σε όλα τα όργανα και στις θέσεις λήψης των αποφάσεων?

Για να απαντηθεί το ερώτημα θα πρέπει να αναλύσουμε την υπάρχουσα κατάσταση και την θέση των γυναικών.  Επίσης την στάση των γυναικών στην πολιτική και τέλος την ίδια την δομή των κομμάτων και οργανώσεων.

Είναι προφανές ότι ένα κόμμα της αριστεράς διεκδικεί και δημιουργεί συνθήκες δημοκρατίας και πραγματικής ελευθερίας για όλα τα μέλη της κοινωνίας. Δρά συμπληρωματικά και καταλυτικά σε εκείνες τις συνθήκες που δημιουργούν καταστάσεις διαχωριστικές των ανθρώπων και αγωνίζεται να δημιουργήσει συνειδήσεις ελεύθερων και σκεπτόμενων πολιτών.

Στο πολιτικό και νομικό μας σύστημα η ισότητα είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη, πολύ δε περισσότερο στην ΕΕ,  όπου  η πολιτική για την  ισότητα   έχει προχωρήσει σε πολιτική για την ουσιαστική ισότητα που μεταφράζεται σε πολιτικές που διαπερνούν όλες τις δράσεις της κοινωνίας και προσπαθούν να εντάξουν το ζήτημα της ισότητας σε όλες τις πολιτικές και τις αποφάσεις,  κατακόρυφα. Δηλαδή πρέπει η ισότητα των φύλων να εφαρμόζεται σε κάθε απόφαση ή δράση των θεσμών και των οργάνων και  να μην εξαντλείται σε συγκεκριμένες φυλετικές ενέργειες. Αυτή είναι και η πεμπτουσία της ισότητας. Συνταγματικά στο άρθρο 116 και στην χώρα μας αναγνωρίζεται αυτή η αναγκαιότητα ακόμη και των θετικών δράσεων υπέρ των γυναικών.

 Όμως  η πραγματικότητα σε ότι αφορά  την  ισότητα ανδρών γυναικών τόσο στην κοινωνία  όσο και  στα κόμματα ακόμη και της αριστεράς είναι πολύ μακριά ακόμη  από αυτές τις παραδοχές.

Η συμμετοχή των γυναικών  στα κέντρα λήψης των αποφάσεων είναι εμφανώς περιορισμένη.

Ας αναρωτηθούμε γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο. Το βασικό επιχείρημα αυτών που είναι αντίθετοι με τις ποσοστώσεις είναι ότι είναι ένα υποτιμητικό μέτρο για τις γυναίκες.   Οι πολέμιοι των ποσοστώσεων  επίσης ισχυρίζονται ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τις ίδιες δυνατότητες και είναι  ζήτημα προσωπικό του καθένα/μιας για το αν θα συμμετέχει ή όχι.

 Δεν μας εξηγούν όμως γιατί η συμμετοχή των γυναικών είναι τόσο ελλειμματική και μάλιστα  σε όλα τα κόμματα,  σε όλες τις διαδικασίες  και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου .

Είναι λιγότερο ευαίσθητες, είναι λιγότερο έξυπνες, είναι λιγότερο δραστήριες  είναι δηλαδή θέμα DNA?

 Γι’ αυτό  λοιπόν αυτοί που ισχυρίζονται το αντίθετο, ότι δηλαδή είναι ζήτημα προσωπικό, πρέπει  να μας αποδείξουν πώς οι  γυναίκες  συνολικά και παγκόσμια έχουν αυτή την στάση. Προφανώς δεν υπάρχει απάντηση τεκμηριωμένη, παρά μόνο αν προσφύγουν σε ρατσιστικές ερμηνείες κατά των γυναικών.

Η πραγματικότητα όμως  είναι οφθαλμοφανής,  αν αναλύσουμε την δομή της κοινωνίας με την παραδοχή ότι δεν είναι  μόνο καπιταλιστική αλλά και πατριαρχική.

Ο ρόλος των γυναικών στις σημερινές συνθήκες είναι στο πεδίο του ιδιωτικού χώρου δηλαδή στο πεδίο της  αναπαραγωγής. Είναι αυτές που καθαρίζουν και τρέφουν τον κόσμο, αυτές που περιποιούνται τους άρρωστους, τους γέρους  και τους ανήμπορους, είναι αυτές που ανατρέφουν και μεγαλώνουν τα παιδιά, είναι αυτές δηλαδή που απλήρωτα και συχνά ταπεινωτικά δουλεύουν στον απαραίτητο τομέα της αναπαραγωγής.

Ο «ελεύθερος χρόνος» των γυναικών, αν λάβουμε υπόψη μας αυτά τα γεγονότα, φαντάζει σαν κακόγουστο αστείο, και είναι προφανές ότι δεν  έχουν ούτε  δυνάμεις, αλλά  ούτε και την διάθεση να ασχοληθούν με τα κοινά. Αν σημειώσουμε δε ότι 1 στις 3 γυναίκες έπεσε ή θα πέσει θύμα κακοποίησης από τον σύντροφο ή τον σύζυγο της,   δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα σ’ ότι αφορά την συμμετοχή των γυναικών στην δημόσια ζωή. Η πολιτική με κεφαλαίο Π –όπως λέγαμε κάποτε εμείς οι φεμινίστριες - αλλά και οι πολιτικοί μάλλον  ασχολούνται με τα «σοβαρά και μεγάλα» ζητήματα του τόπου και δεν έχουν χρόνο για τα δευτερεύοντα (βλέπε γυναικείο πρόβλημα).

Τέλος πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και την δομή των κομμάτων και τον τρόπο άσκησης της πολιτικής.  Η δομή των κομμάτων ακόμη και των αριστερών είναι εξουσιαστική και αρχηγοκεντρική . Οι γυναίκες έχουν μάθει ήδη να υποχωρούν, έχουν εκπαιδευτεί να είναι χαμηλών τόνων, να μην είναι εγωκεντρικές και φιλόδοξες και τέλος να θεωρούν ότι δεν είναι κτήμα τους η συμμετοχή στα κοινά είναι δηλαδή σαν να εμπλέκονται σε ξένα χωράφια.  Προφανώς και τα ζητήματα που σχετίζονται με τα δικαιώματα των γυναικών είναι ενταγμένα από τα  πολιτικά κόμματα στα δευτερεύοντα θέματα.

Σ’ όλα αυτά θα βοηθήσει μια διοικητική ρύθμιση (δηλαδή ποσοστώσεις)  και πώς θα γίνει αυτό? Θα συμμετέχουν  περισσότερο οι γυναίκες και με ποιες απόψεις και θέσεις?

Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Μπορεί όντως για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα να έχουμε και πάλι, παρά τις ποσοστώσεις,  ελλειμματική συμμετοχή γυναικών. Είναι αλήθεια ότι τίποτε δεν αλλάζει γρήγορα και εύκολα. Οι διακρίσεις λόγω φύλου δεν ανατρέπονται μόνο με διοικητικές ρυθμίσεις. Το γυναικείο και το φεμινιστικό κίνημα είναι τα εργαλεία που προχωρούν τα πράγματα για τις γυναίκες μαζί με αυτές και δημιουργούν ρήξεις στην κοινωνία.

 Όμως οι θετικές διακρίσεις θα πρέπει να  αφορούν το ίδιο το  κόμμα μας (τον ΣΥΡΙΖΑ)  και την  ανάγκη να αποδέχεται και να εναρμονίζεται  με τα δίκαια αιτήματα που θέτουν τα ίδια τα υποκείμενα που υφίστανται κοινωνικές αδικίες. Αφορά την ανάγκη μας να σπάσουμε την ιστορική μνήμη των γυναικών ότι η πολιτική δεν τις αφορά. Να διαπαιδαγωγήσουμε τα μέλη μας και την νέα γενιά σε ένα αίτημα που είναι απλά δίκαιο.   Είναι ένα μέτρο που αλλάζει συνειδήσεις, που υποχρεώνει τους πολέμιους των γυναικών να συμπράξουν μαζί τους, ίσως και να τις γνωρίσουν καλύτερα, που αλλάζει τα πρότυπα ακόμη και οπτικά, που  υποχρεώνει τις γυναίκες να αναλάβουν και αυτές τις ευθύνες τους και να μάθουν να διεκδικούν.

Ποσοστώσεις λοιπόν σε όλες τις θέσεις, όργανα και κέντρα λήψης των αποφάσεων στο κόμμα μας και μάλιστα μόνο η ισότιμη συμμετοχή (δηλαδή 50-50) είναι αυτή που αποδεικνύει την διάθεση μας να σπάσουμε ένα  ακόμη αποκλεισμό  κατά των γυναικών.

ΘΕΟΔΩΡΑ ΓΟΥΛΙΑΡΟΥ - ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΣ ΕΟΡΔΑΙΑΣ
Μέλος της ΟΜ Εορδαίας -  Μέλος της ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL