Live τώρα    
15°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
15 °C
10.6°C16.5°C
1 BF 70%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
13 °C
11.1°C14.9°C
2 BF 67%
ΠΑΤΡΑ
Αραιές νεφώσεις
14 °C
8.0°C14.4°C
2 BF 65%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
13 °C
12.8°C14.1°C
2 BF 82%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
5 °C
4.9°C11.8°C
0 BF 100%
Τα συγκοινωνούντα δοχεία της Ακροδεξιάς
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Τα συγκοινωνούντα δοχεία της Ακροδεξιάς

Στο Κέμνιτς οι ακροδεξιοί βρήκαν ανοιχτό πεδίο δράσης

Θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί το πογκρόμ κατά των μεταναστών στο Κέμνιτς; Γιατί αδράνησε η γερμανική αστυνομία απέναντι στην κινητοποίηση των ακροδεξιών, που σχεδόν ανενόχλητοι επιδόθηκαν σε κυνήγι αλλοδαπών (και όσων έμοιαζαν με αλλοδαπούς) στους δρόμους της ανατολικογερμανικής πόλης; Ποιος ήταν ο ρόλος δημοσίων υπαλλήλων στη διάδοση ψευδών ειδήσεων, πάνω στις οποίες έκανε επίδειξη δύναμης το συνονθύλευμα των νεοναζί, ακροδεξιών και ρατσιστών που διαδήλωναν επί ημέρες στο Κέμνιτς; Πόσα από αυτά γνώριζε και τι έπραξε η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος (BfV), δηλαδή οι άνθρωποι των μυστικών υπηρεσιών που έχουν ως καθήκον την παρατήρηση και προάσπιση των δημοκρατικών αρχών και θεσμών του κράτους δικαίου; Γιατί ο επικεφαλής της BfV Γκέοργκ Μάασεν αμφισβήτησε την ίδια την καγκελάριο Μέρκελ (η οποία καταδίκασε το «ανθρωποκυνηγητό» στο Κέμνιτς) με αποτέλεσμα να ξεσπάσει (ακόμα μια) κρίση στους κόλπους του κυβερνητικού συνασπισμού και να ζητείται η απόλυσή του;

Η αλήθεια είναι πως μέσα στον κυκεώνα των προπαγανδιστικών μηχανισμών, των διωκτικών υπηρεσιών και της βίας στην καθημερινότητα γίνονται δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ των ναζιστικών, ρατσιστικών, ξενοφοβικών οργανώσεων σε όλη την Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Στη Γερμανία, για παράδειγμα, το ξενοφοβικό, αντιισλαμικό κίνημα Pegida ιδρύθηκε το 2014 στη Δρέσδη (στη Σαξονία, κοντά στο Κέμνιτς) πρωτοστατώντας σε διαδηλώσεις κατά προσφύγων και μεταναστών. Μέσα σε τέσσερα χρόνια ίδρυσε «παραρτήματα» στην Αυστρία, στην Ολλανδία, στη Βουλγαρία, στη Βρετανία, στη Γαλλία, στην Ιρλανδία, ακόμα και στην Αυστραλία.

Εν τω μεταξύ η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), που ιδρύθηκε μέσα στον αντιευρωπαϊκό πυρετό με συνθήματα κατά των Ελλήνων και άλλων «τεμπέληδων» του Νότου, παραμέρισε γρήγορα τα όποια ακραία νεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά και μετεξελίχθηκε σε ένα ξενοφοβικό κόμμα που διεκδικεί τη δεύτερη θέση από τους Σοσιαλδημοκράτες με 17%-18% στις δημοσκοπήσεις σε παγγερμανική κλίμακα και την πρώτη θέση στην ανατολική Γερμανία με 27%, αφήνοντας πίσω τους Χριστιανοδημοκράτες κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες.

Προμήνυμα της έξαρσης της Ακροδεξιάς στη Γερμανία ήταν η εκλογή του πρώτου ευρωβουλευτή από το νεοναζιστικό Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα (NPD) στις κάλπες του 2014. Ο ευρωβουλευτής Ούντο Βόιχτ, συνομιλητής του Ντέιβιντ Ντιουκ της Κου Κλουξ Κλαν, υπερασπιστής των ιδεών του αρχιναζί Ρούντολφ Ες και της «φυσικής επιλογής», ήταν πρόεδρος του NPD από το 1996 μέχρι το 2011. Το κόμμα είχε πάρει το 9,2% στις εκλογές του 2004 και είχε αναδείξει 8 βουλευτές στο τοπικό κοινοβούλιο της Σαξονίας, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει το εκλογικό μέτρο του 5% και να μπει στην Ομοσπονδιακή Βουλή. Οι ομοσπονδιακές αρχές επιχείρησαν δυο φορές να θέσουν εκτός νόμου το NPD (το 2011 και το 2016) για διασυνδέσεις με παράνομες ναζιστικές οργανώσεις, αλλά προσέκρουσαν σε ισάριθμες απορριπτικές αποφάσεις του Συνταγματικού Δικαστηρίου.

Στο όχι και τόσο μακρινό 2005 οι βουλευτές του NPD αποχώρησαν επιδεικτικά από την τοπική Βουλή της Σαξονίας αρνούμενοι να τηρήσουν ενός λεπτού σιγή για τα θύματα του ναζιστικού κρεματορίου του Άουσβιτς, και απαιτώντας να τιμηθεί με τον ίδιο τρόπο η μνήμη των θυμάτων των συμμαχικών βομβαρδισμών στη Δρέσδη. Δεκατρία χρόνια αργότερα, τον περασμένο μήνα, οι νοσταλγοί του Χίτλερ έκαναν ναζιστικούς χαιρετισμούς στο Κέμνιτς. Ήταν άραγε οπαδοί του NPD, οπαδοί του Pegida, της AfD ή και των τριών ακροδεξιών πολιτικών φορέων; Ή μήπως ήταν σκίνχεντ και χούλιγκαν, όπως του περιέγραφαν οι πρώτες ανακοινώσεις της αστυνομίας για τα γεγονότα του Κέμνιτς;

Το μεταναστευτικό

Η συζήτηση για την άνοδο της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη συχνά επικεντρώνεται στο μεταναστευτικό, δηλαδή στο γήπεδο της Ακροδεξιάς, και λιγότερο στο πλήγμα που δέχθηκε και δέχεται το κοινωνικό κράτος από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των κυβερνήσεων στα περισσότερα κράτη - μέλη. Στις πρόσφατες εκλογές στη Σουηδία η Ακροδεξιά (Σουηδοί Δημοκράτες) έφτασε το 17% και τις 62 βουλευτικές έδρες. Όπως προκύπτει όμως από τις δημοσκοπικές έρευνες, έλαβαν το 20% των ψήφων από πολίτες που είναι οργανωμένοι σε συνδικάτα. Με ρίζες σε νεοναζιστικά κινήματα, οι Σουηδοί Δημοκράτες «πάντρεψαν» την υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους με την ξενοφοβία προσελκύοντας ψήφους από όλο το πολιτικό και κοινωνικοοικονομικό φάσμα -κυρίως όμως ψηφοφόρους χαμηλού εισοδήματος, χαμηλής μόρφωσης, που δεν ψήφιζαν μέχρι τώρα.

Πριν από μια δεκαετία οι «μεταρρυθμίσεις» της κεντροδεξιάς κυβέρνησης αύξησαν τις ανισοτήτες. Ένα τμήμα του κοινωνικού κράτους ιδιωτικοποιήθηκε, ενώ υποχώρησε το επίπεδο των υπηρεσιών. Οι Σοσιαλδημοκράτες που τους διαδέχθηκαν στην εξουσία, όχι μόνο δεν αντέστρεψαν αυτή την πολιτική αλλά έπαιξαν στο γήπεδο της Ακροδεξιάς υποσχόμενοι περιορισμό της μετανάστευσης και μειώνοντας τα κονδύλια για την κοινωνική ένταξη των προσφύγων. Στο ίδιο μήκος κύματος με τους Σουηδούς Δημοκράτες κινούνται οι Αληθινοί Δανοί, Αληθινοί Φινλανδοί κ.λπ., καθώς και το ξενοφοβικό Κόμμα της Ελευθερίας του Γκ. Βίλντερς στην Ολλανδία.

Με παρόμοιο τρόπο, αλλά σαφώς χειρότερα χαρακτηριστικά αντιμετωπίζεται η προσφυγική κρίση στην Ιταλία από την ακροδεξιά Λέγκα του Βορρά με τη συνενοχή της Δεξιάς του Μπερλουσκόνι και του Κινήματος των Πέντε Αστέρων. Οι νεοφασίστες της οργάνωσης Όρντινε Νουόβο σήκωσαν κεφάλι, αλλά παραμένουν στο πολιτικό περιθώριο καθώς ο Ματέο Σαλβίνι έχει αναλάβει τη βρόμικη δουλειά. Το βασικό πρόβλημα που καλείται να λύσει ο Σαλβίνι -και σε ανάλογο βαθμό το Κόμμα των Ελευθέρων, που συγκυβερνά στην Αυστρία με τον δεξιό καγκελάριο Σεμπάστιαν Κουρτς- είναι η επίδειξη ικανότητας διακυβέρνησης. Δηλαδή ότι η Ακροδεξιά όχι μόνο μπορεί να ανεβεί στην εξουσία, αλλά είναι επίσης σε θέση να τη διαχειριστεί και να παραγάγει αποτελέσματα σε χώρες που βρίσκονται στον πυρήνα της Ευρώπης.

Εν όψει ευρωεκλογών

Το ακροδεξιό αφήγημα για την ικανότητα διακυβέρνησης θα αποτελέσει κεντρικό ζήτημα των ευρωεκλογών του προσεχούς Μαΐου. Έχει ιδιαίτερη αξία π.χ. για την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν, η οποία πέρυσι πήρε το 21,3% στον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών και έφτασε το 33,9% στο δεύτερο γύρο απέναντι στον Εμανουέλ Μακρόν. Η Λεπέν μετονόμασε το Εθνικό Μέτωπο που ίδρυσε ο πατέρας της σε Εθνικό Συναγερμό, απομάκρυνε ορισμένα ακροδεξιά στοιχεία, ενώ έχει βάλει νερό στο κρασί της για την έξοδο από το ευρώ, όπως άλλωστε και ο Ιταλός ομοϊδεάτης της Σαλβίνι. Αυτή η Ακροδεξιά δεν θέλει στις τηλεοράσεις εικόνες οπαδών της με ναζιστικούς χαιρετισμούς και φασιστικά περιβραχιόνια, ποντάρει στα κοστούμια.

Εκείνοι που επιμένουν στην πιο αδιάλλακτη γραμμή απέναντι στις ιδρυτικές αξίες της Ε.Ε. είναι οι σκληροί της ομάδας του Βίσεγκραντ (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία και Σλοβακία). Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Β. Όρμπαν έχει στα δεξιά του το νεοφασιστικό Jobbik, οργανωμένο σε τάγματα εφόδου, που άγγιξε το 20% στις εκλογές του περασμένου Απριλίου και αναδείχθηκε δεύτερη δύναμη στη Βουλή με 25 έδρες.

Οι δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου στην Ευρώπη καλούνται να παρουσιάσουν πειστικές λύσεις για την οικονομία και το μεταναστευτικό χωρίς να πέσουν στην παγίδα της Ακροδεξιάς, πόσο μάλλον να τη... χαϊδεύουν. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, στην κορύφωση του προσφυγικού κύματος το 2015, εξαιτίας του πολέμου στη Συρία, 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι κατέθεσαν αίτηση ασύλου στην Ευρώπη, αριθμός υπερδιπλάσιος από εκείνον του 2014. Το 2016 ο αριθμός των αιτούντων άσυλο μειώθηκε σε 364.000 και βαίνει μειούμενος σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης. Ο πληθυσμός των «28» ανέρχεται σε 510 εκατομμύρια κατοίκους.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL