Γιατί άραγε έθεσε η κυβέρνηση το ζήτημα της λύσης του Σκοπιανού σε πρώτη πολιτική προτεραιότητα; Βέβαια, η απομάκρυνση του σκληροπυρηνικού πρωθυπουργού Γκρούεφσκι και η ανάδειξη του μετριοπαθούς Ζάεφ είναι μια σημαντική αλλαγή, αλλά με πολλούς αστερίσκους.
Η κυβέρνηση Ζάεφ είναι αρκετά ασταθής κοινοβουλευτικά και η συμμαχία με ένα από τα αλβανικά κόμματα έχει δυσαρεστήσει μια μερίδα του αλβανόφωνου πληθυσμού (25% με 30% του πληθυσμού).
Ακόμη, η αλυτρωτική κληρονομιά παραμένει ισχυρή. Οι τοποθετήσεις του Σκοπιανού υπουργού Εξωτερικών Ντιμιτρόφ ότι «η λύση δεν πρέπει να υπονομεύει την ταυτότητα της Μακεδονίας (των Σκοπίων δηλαδή)» και ότι «θα ήταν πολύ ευρωπαϊκό να μην υπάρχει μονοπώλιο στον όρο Μακεδονία» απέχουν σημαντικά από τις δηλώσεις Ζάεφ.
Επιπλέον, η ανάγκη να διαψευστεί από την κυβέρνηση η εκτίμηση του Σκοπιανού διαπραγματευτή στη Νέα Υόρκη Ναουμόφσκι πως οι προτάσεις Νίμιτς «απέχουν πολύ από μια αξιοπρεπή λύση» επιβεβαιώνει την ισχυρή επιβίωση του αδιάλλακτου αλυτρωτισμού.
Δεν λέω πως η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε ως προφήτης να προβλέψει τη διγλωσσία της ΠΓΔΜ, αλλά, με μια ψύχραιμη εκτίμηση της κατάστασης στη γείτονα, δεν θα έπρεπε να εμφανίζεται αρχικά τόσο αισιόδοξη για επικείμενη λύση.
Γιατί λοιπόν αυτή η αισιοδοξία και οι ευοίωνες δηλώσεις; Δεν μπορώ να μην σκεφτώ πως ίσως ήταν επιπόλαιες δεσμεύσεις προς τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση εν όψει της συνόδου του ΝΑΤΟ τον Ιούλιο, όπου θα έμπαινε εκ νέου το θέμα της ένταξης της ΠΓΔΜ μετά το ελληνικό βέτο στο Βουκουρέστι.
Πράγματι, πρέπει να αντιμετωπιστούν οι ακροδεξιές αντιλήψεις στο ζήτημα που ταλαιπωρεί εδώ και 25 χρόνια. Και ήταν μεγάλο λάθος του Ανδ. Παπανδρέου να προσχωρήσει το 1991-1993 στις εθνικολαϊκιστικού χαρακτήρα διαδηλώσεις που καλλιέργησαν τον φανατισμό και την αδιαλλαξία. Στέρησε έτσι την Κεντροαριστερά και γενικά τον προοδευτικό κόσμο από επιχειρήματα απέναντι στον εθνικολαϊκισμό, που σηκώνει πάλι κεφάλι σήμερα.
Προς τιμήν της, μόνο η Αριστερά αντιστάθηκε στον φανατισμό..
Πρέπει να λυθεί το ζήτημα των Σκοπίων για να εξομαλυνθεί η θέση μας στα Βαλκάνια και να αποτραπούν άλλοι αλυτρωτισμοί, όπως της Μεγάλης Αλβανίας.
Χρειάζεται όμως ψυχραιμία και εθνική ομοψυχία. Η ενημέρωση της αντιπολίτευσης ήταν αναγκαία, αλλά δεν υπήρξε. Γιατί άραγε;
ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΕΜΠΙΛΑΣ
