Υπό το φως των χθεσινών εξελίξεων διεφάνη τελικώς ότι η αιτία της πολιτικής αντιπαράθεσης γύρω από την ονομασία της ΠΓΔΜ δεν ήταν η "πολυφωνία" στο εσωτερικό της κυβέρνησης και η διάσταση απόψεων μεταξύ των δύο κυβερνητικών εταίρων, όπως διατεινόταν η προπαγάνδα της Ν.Δ. και των φιλικών της μέσων ενημέρωσης, αλλά η σύγκρουση δύο γραμμών στο εσωτερικό της αντιπολίτευσης: Της θέσης που είχε διαμορφώσει το κόμμα από το '93 και διατυπώθηκε δημοσίως από τον Κ. Καραμανλή στη δεύτερη θητεία του και της πάγιας "γραμμής Σαμαρά" που σήμερα εκφράζεται από τον Άδ. Γεωργιάδη. Ο Κυρ. Μητσοτάκης, που επί μία εβδομάδα απέφυγε να πάρει θέση επί της ουσίας του θέματος, "φλερτάροντας" με τη γραμμή Σαμαρά, χθες, μετά τη σύσκεψη στο Μαξίμου και τις δηλώσεις των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας, έσπευσε να ζητήσει από τους δύο κυβερνητικούς εταίρους να συμφωνήσουν με την "εθνική γραμμή" που εξέφρασε ο Κ. Καραμανλής το 2008 στο Βουκουρέστι, κάτι που επαναλαμβάνει καθημερινώς η κυβέρνηση, αλλά και το Κίνημα Αλλαγής (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι). Πώς θα κινηθεί πλέον στη Ν.Δ. η ομάδα Σαμαρά - Γεωργιάδη είναι ένα θέμα αλλά δευτερευούσης συζήτησης μπροστά στο πρωτεύον: Με τη σύμφωνη γνώμη όλων των κομμάτων, από χθες, υπάρχει "εθνική γραμμή" διαπραγμάτευσης και επίλυσης ενός χρονίζοντος προβλήματος για τη χώρα.
Αν, όπως εκτιμούν Αθήνα και Σκόπια, η συγκυρία είναι ευνοϊκή για την επίλυση του χρονίζοντος προβλήματος, το "Μακεδονικό" θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή του πολιτικού διαλόγου για μεγάλο διάστημα του 2018, το ίδιο πάνω - κάτω διάστημα που θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή η συζήτηση - αντιπαράθεση για το πλαίσιο εξόδου από τα Μνημόνια. Όσο παρακινδυνευμένο κι αν φαίνεται σήμερα, ενδεχομένως το ίδιο διάστημα να επανέλθει στο προσκήνιο και το Κυπριακό, φυσικά μετά τις εκλογές. Αυτά είναι πολύ μεγάλα ζητήματα, ικανά να εξαντλήσουν την πολιτική επικαιρότητα του 2018. Όμως αν η χώρα καταφέρει να απαλλαγεί, εκτός από τα Μνημόνια, και από ορισμένα εθνικά της άγχη, θα μπορεί προς το τέλος του έτους να σχεδιάσει τα επόμενα χρόνια υπό αρκετά καλύτερες συνθήκες και θέση. Το ποιες πολιτικές δυνάμεις θα βάλουν τη σφραγίδα τους σ' αυτόν τον σχεδιασμό είναι η μεγάλη πρόκληση για τη σημερινή κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ, μεγαλύτερη πιθανότατα και από την πρόκληση του 2015: εξόδου της χώρας από τα Μνημόνια και τη διεθνή επιτροπεία.
