Όταν ένα κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρίσκεται μπροστά στις δημοσκοπήσεις, έχει απέναντί του μια κυβέρνηση που καταγγέλλει ότι “καταστρέφει τη χώρα” και ο αρχηγός του ετοιμάζεται να ανέβει στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, τα χαμόγελα είθισται να περισσεύουν στο εσωτερικό του και τα στελέχη του να... προβάρουν κοστούμια για την εξουσία. Κι όμως, στην οδό Πειραιώς συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: ολοένα και περισσότεροι ετοιμάζονται να σπάσουν τη σιωπή τους και να εκφράσουν δημόσια τις διαφωνίες τους μετά την εμφάνιση του Κυρ. Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, ενώ την ίδια στιγμή ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει... “ξεμείνει” από ατζέντα και αναγκάζεται, από την ίδια την πραγματικότητα, να αναπροσαρμόσει όπως-όπως και άρον-άρον την αντιπολιτευτική τακτική του.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης τελεί σε αναζήτηση νέας πολιτικής πλατφόρμας και καινούργιων συνθημάτων, την ώρα που πολλά πολιτικά στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης παραδέχονται ότι η Ν.Δ. αδυνατεί να θέσει τις δικές της προτεραιότητες στη χάραξη της δημόσιας συζήτησης. Έπειτα από ένα καλοκαίρι που άνοιξε πολλά μέτωπα στο εσωτερικό του κόμματος και έφερε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντιμέτωπο με “συντροφικά” πυρά περί εκχώρησης της χάραξης “γραμμής” στους... “ακροδεξιούς”, ο πρόεδρος της Ν.Δ. διαπιστώνει ότι η “γραμμή” του ιδίου και του κόμματός του δεν “περνά” στην κοινωνία - κι αυτό παρά τη μιντιακή “υπεροπλία” της οδού Πειραιώς και τα... ρέστα που δίνει υπέρ της η συντριπτική πλειονότητα των συγκροτημάτων Τύπου.
Υποκρισία και αλλαγή
Στον αντίποδα, στη Ν.Δ. διαπίστωσαν πως αυτό που “περνά” στην κοινωνία είναι οι διαστάσεις που επιχειρεί να δώσει η κυβέρνηση σε έννοιες “ταλαιπωρημένες” κατά τα χρόνια των Μνημονίων, όπως “επενδύσεις”, “μεταρρυθμίσεις”, αλλά και “θέσεις εργασίας”. Στο πλαίσιο αυτό, ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει ήδη αποφασίσει μια υπόγεια αλλαγή γραμμής, που συντελείται αργά, αλλά μεθοδικά ώστε να μην δώσει την αίσθηση “στροφής”: καίτοι δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες από τότε που χαρακτήριζε τη μάχη που έδινε η κυβέρνηση για την αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων ως... “αριστερές ιδεοληψίες”, ο πρόεδρος της Ν.Δ. θυμήθηκε πριν μερικές ημέρες την ανάγκη αξιοπρεπώς αμειβόμενων θέσεων εργασίας. Όλως τυχαίως, ο Κυρ. Μητσοτάκης, απέρριψε δημοσίως τους “μισθούς των 360 ευρώ” -επιρρίπτοντας μάλιστα την ευθύνη για τη δημιουργία της στην... παρούσα κυβέρνηση- αφότου ο πρωθυπουργός είχε προβάλει το -συμβατό με την Αριστερά- μοντέλο επιχειρήσεων, όπως το εργοστάσιο της “Παπαστράτος” ή της Apivita με τους καλοπληρωμένους και ικανοποιημένους εργαζόμενους.
Κυνηγώντας την ατζέντα
Η αγωνιώδης προσπάθεια της Ν.Δ. να πάρει θέση στην ατζέντα που “φτιάχνει” το Μέγαρο Μαξίμου φάνηκε και στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, όταν συζητείτο και ψηφιζόταν στη Βουλή το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας για την προστασία των “εγκλωβισμένων εργαζομένων” και για την επιβάρυνση των πλούσιων ιδιοκτητών, όταν αφήνουν πίσω τους χρεοκοπημένες επιχειρήσεις. Καίτοι η Ν.Δ. και ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης ουδέποτε “συγκινήθηκαν” από πλούσιους εκδότες που “φέσωσαν” εργαζομένους και τράπεζες ή από ιδιοκτήτες του λιανεμπορίου που άφησαν τα μαγαζιά τους να βουλιάξουν έχοντας βγάλει στο εξωτερικό την τεράστια περιουσία τους, προχθές ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κήρυξε... ανένδοτο αγώνα στους κακούς καπιταλιστές! Κατά τις συναντήσεις που είχε με τους εκπροσώπους της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, αλλά και με το προεδρείο της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας, υπογράμμισε πως “δεν πρόκειται να δείξει καμία ανοχή σε επιχειρήσεις που χρεοκοπούν και σε μετόχους οι οποίοι έχουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό και περιδιαβαίνουν το Αιγαίο με τα σκάφη τους”!
Καταστροφολογία τέλος
Πέραν αυτού, όμως, μετά τις απανωτές θετικές ειδήσεις για την οικονομία, αλλά και την απλόχερη και ολόθερμη στήριξη του Γάλλου Προέδρου Εμ. Μακρόν στην Ελλάδα σε όλα τα επίπεδα, ο Κυρ. Μητσοτάκης αναγκάζεται, μία εβδομάδα πριν ανέβει στο βήμα του Βελλιδείου συνεδριακού κέντρου, να στρίψει το τιμόνι και σε ό,τι αφορά τον κορμό της αντιπολιτευτικής του τακτικής: εδώ και 1,5 χρόνο, ο πρόεδρος της Ν.Δ. ζητούσε εκλογές -που οψίμως έχουν αντικατασταθεί από τη φράση περί “πολιτικής αλλαγής”- καταγγέλλοντας ότι η κυβέρνηση “καταστρέφει τη χώρα”. Επ’ αυτής της εκτίμησης, μάλιστα, υπήρχαν δύο “βερσιόν”: Ενόσω η κυβέρνηση διαπραγματευόταν, η καταστροφή συνίστατο στο ότι δεν έκλεινε την αξιολόγηση. Μετά τις δύο συμφωνίες του Μαΐου του 2016 και του περασμένου Ιουνίου, η κυβέρνηση “έπρεπε να φύγει” επειδή κατέστρεφε τη χώρα λόγω... των συμφωνιών.
Όλα αυτά, όμως, ώς την έξοδο στις αγορές, την αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας, τη στατιστική επιβεβαίωση ότι η οικονομία αναπτύσσεται και την επίσκεψη Μακρόν στην Αθήνα. Πλέον, μία εβδομάδα πριν τη ΔΕΘ, ο Κυρ. Μητσοτάκης αναγκάζεται να παραδεχθεί ότι τα πράγματα στην Ελλάδα πάνε καλύτερα: έστω κι αν ο ίδιος και οι τομεάρχες του κάνουν λόγο για “αναιμική ανάπτυξη”, έστω κι αν η Ν.Δ. κατηγορεί την κυβέρνηση πως... “έχασε δύο χρόνια”, το αποτέλεσμα είναι ότι ουδείς “γαλάζιος” μπορεί -στα σοβαρά, τουλάχιστον- να υποστηρίξει ότι η Ελλάδα... καταστρέφεται. Και προς τούτο, τη στροφή της Ν.Δ. επισφράγισε ο Κυρ. Μητσοτάκης το πρωί της περασμένης Παρασκευής, κατά την ακροτελεύτια φράση του μετά τη συνάντηση που είχε με τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Εμ. Μακρόν: “Οι Έλληνες αξίζουμε καλύτερα”, δήλωσε χαρακτηριστικά, αναγνωρίζοντας ότι τα πράγματα πάνε τουλάχιστον καλά.
Αντιπολίτευση με όρους... DNA
Επιπροσθέτως, δεν φτάνει μόνο το ότι η Ν.Δ. προσπαθεί να τοποθετηθεί στην ατζέντα της κυβέρνησης -χωρίς να πείθει για το όψιμο ενδιαφέρον της σχετικά με τους καλοπληρωμένους εργαζόμενους ή τους “μπαταχτσήδες” επιχειρηματίες-, αλλά ταυτοχρόνως δίνει μάχη ώστε να... μην χάσει την “πατρότητα” εννοιών όπως η “επιχειρηματικότητα”, οι “επενδύσεις” κ.λπ. Εδώ και μία εβδομάδα, όλα τα “γαλάζια” στελέχη επιχειρούν, στις παρεμβάσεις τους, να πείσουν ότι η παρούσα κυβέρνηση “δεν θέλει” και “δεν πιστεύει” στις επενδύσεις -έστω κι αν αυτές... έρχονται. Το κεντρικό μήνυμα, λοιπόν, που επιχειρεί να στείλει πλέον η αξιωματική αντιπολίτευση είναι ότι η ίδια “μπορεί καλύτερα”. Το ίδιο ακριβώς υποστήριζε η Ν.Δ. το 2000, ώστε να αντιμετωπίσει την τότε κυβέρνηση Σημίτη. Και έχασε.
