Μία από τις περίφημες φράσεις από την "Ιστορία δύο πόλεων" του Καρόλου Ντίκενς -"ο ληστής της νύχτας ήταν την ημέρα ένας ευυπόληπτος έμπορος"- φέρνει στον νου ένα εξαιρετικό βιβλίο ερευνητικής δημοσιογραφίας, που ρουφιέται σαν να είναι αστυνομικό μυθιστόρημα: Το "McMafia έγκλημα χωρίς σύνορα" του Βρετανού δημοσιογράφου και ιστορικού Misha Glenny, το οποίο είναι ό,τι πρέπει για να αναλογιστεί κανείς, αυτές τις καλοκαιρινές μέρες, όσα ακούει και διαβάζει σε κάποια πρωτοσέλιδα...
Και τούτο διότι ο Βρετανός δημοσιογράφος ξεκινά από τη Βουλγαρία και τις οργανώσεις που δημιουργήθηκαν και λεηλάτησαν τη δημόσια περιουσία μετά την κατάρρευση του "υπαρκτού", περνά στη Ρωσία και την Ινδία, πάει στην Άπω Ανατολή, Κίνα - Ιαπωνία, κατεβαίνει στη Νότιο Αφρική, ανεβαίνει στον Καναδά, μιλά με πρωταγωνιστές, παίρνει συνεντεύξεις, καταγράφει ρεπορτάζ, περιγράφει το εμπόριο όπλων, ναρκωτικών, λευκής σαρκός, ανθρωπίνων οργάνων, μεταναστών, εκλεκτών τροφίμων, την "απρόσκοπτη ιδιωτικοποίηση του κρατικού μηχανισμού" σε διάφορα μήκη και πλάτη του πλανήτη και την εισροή "πλούτου και κερδών από το έγκλημα στις νόμιμες οικονομίες και στην παραοικονομία"... Και, επομένως, και στην πολιτική...
"Μαφιόζικος καπιταλισμός" είναι το όνομα που δανείζεται ο Glenny για να συνθέσει τις ψηφίδες ενός παζλ που δεν είναι άλλο από την εικόνα του σημερινού καπιταλιστικού κόσμου, από την Ανατολή στη Δύση και από τον Νότο στον Βορρά. Ιστορίες εγκλήματος και διαφθοράς, για κάποιες από τις οποίες όλο και κάτι είχαμε διαβάσει στις εφημερίδες παλαιότερων χρόνων. Και μέσα από την αφήγησή του καταλήγει σε συμπεράσματα, μερικά από τα οποία μοιράζεται με αρμόδιους, λ.χ. των αμερικανικών υπηρεσιών δίωξης ναρκωτικών. Έχει σημασία πώς τοποθετούνται και αυτοί, αλλά την ουσία την αναφέρει ο Glenny σε μια παράγραφο που δείχνει πώς λειτουργεί οικονομικά -και πολιτικά- όλο αυτό το κύκλωμα και τι θα έπρεπε να γίνει διεθνώς για να καταπολεμηθεί:
"Τα Κέιμαν, οι Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι και όλα τα άλλα υπεράκτια τραπεζικά κέντρα είναι η κερκόπορτα μέσω της οποίας τα χρήματα από εγκληματικές δραστηριότητες μπορούν να διοχετεύονται στις νόμιμες, αν και όλο πιο αδιαφανείς, χρηματαγορές. Οι κυβερνήσεις της Δύσης θα μπορούσαν να εξαλείψουν αυτή την ανωμαλία μέσα σε μια νύχτα αν έπαιρναν δραστικά μέτρα, μετατρέποντας το ξέπλυμα μαύρου χρήματος σε μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Αλλά δεν το κάνουν. Και όσο πιο μεγάλη είναι η ανάμειξη των κεφαλαίων της παραοικονομίας στις νόμιμες χρηματαγορές τόσο πιο δύσκολο γίνεται να παρακολουθήσει κανείς τα μετρητά (επιταγές, καταθέσεις και γενικά τίτλους άμεσης ρευστοποίησης), που είναι το κλειδί για την επιτυχή αστυνόμευση του διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος".
