Ο μηχανισμός ελέγχου των... ζημιών από ενδεχόμενη μη επίτευξη συμφωνίας που να περιλαμβάνει και την οριστική διευθέτηση του ελληνικού χρέους στο επόμενο Eurogroup έχει τεθεί σε πλήρη λειτουργία εδώ και λίγες ημέρες στις Βρυξέλλες. Παρ’ όλο που οι προσπάθειες συνεχίζονται εντατικά προκειμένου να καταστεί δυνατή μια συμφωνία που ακόμα κι αν δεν ικανοποιεί το ΔΝΤ, τουλάχιστον να επιτρέπει στην ΕΚΤ να κάνει δεκτή τη συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης, παράγοντες των Βρυξελλών θεωρούν πως κάτι τέτοιο είναι πλέον αρκετά δύσκολο. Ωστόσο, διαβεβαιώνουν ότι επί της ουσίας η πορεία της ελληνικής οικονομίας δεν θα επηρεαστεί αρνητικά από μια τέτοια εξέλιξη, καθώς το πρόγραμμα είναι σε εφαρμογή και δεν διακυβεύεται από αυτό η επιτυχής ολοκλήρωσή του και επομένως η ανάκτηση της πρόσβασης στις αγορές.
Δύο βδομάδες μετά από το ατυχές Eurogroup της 22ας Μαΐου και άλλες δύο πριν από το «κρίσιμο» Eurogroup της 15ης Ιουνίου, η Ευρωζώνη καλείται να διαχειριστεί ένα (ακόμα) σενάριο αποτυχίας, στο οποίο όμως αυτήν τη φορά ο αποδιοπομπαίος τράγος δεν είναι η Ελλάδα. Πλέον, όλοι στις Βρυξέλλες (και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, συμπεριλαμβανομένου του Βερολίνου) παραδέχονται πως η Ελλάδα έχει εφαρμόσει στο έπακρο τις δεσμεύσεις της, ακόμα και τα «παράλογα» αιτήματα του ΔΝΤ για προληπτικά μέτρα. Παρ’ όλ’ αυτά, ΔΝΤ και Βερολίνο αδυνατούν να λύσουν της εξίσωση του χρέους με τέτοιον τρόπο έτσι ώστε να πάρει η Ελλάδα το πολυπόθητο «πιστοποιητικό» βιωσιμότητας χρέους και να ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, δίνοντας ένα πολύ θετικό σήμα στις αγορές. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών που πίστευε ότι το ΔΝΤ θα «έρθει στα νερά» του, είναι αυτός που τώρα κατηγορεί το Ταμείο για «παράλογες» απαιτήσεις, ενώ το ΔΝΤ του καταλογίζει αδιαλλαξία και απροθυμία να βοηθήσει ουσιαστικά την Ελλάδα δίνοντας το πράσινο φως σε μια γενναία ελάφρυνση του χρέους.
Βελτιωμένη εκδοχή
Ως εκ τούτου, στις Βρυξέλλες επεξεργάζονται μια σχετικά βελτιωμένη εκδοχή της πρότασης που τέθηκε στο τραπέζι στην προηγούμενη συνεδρίαση, με τα ίδια, ωστόσο, βασικά σημεία. Σύμφωνα με αυτό η Ελλάδα παίρνει μια αυξημένη δόση δανείου τον Ιούλιο και μετά τις γερμανικές εκλογές ξεκινάει μια διαδικασία «βελούδινου» διαζυγίου με το ΔΝΤ. Άλλωστε, παράγοντες των Βρυξελλών εμφανίζονταν πεπεισμένοι πλέον ότι το ΔΝΤ δεν επιθυμεί να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα και γι’ αυτό κάθε φορά που ικανοποιείται ένα αίτημά του εφευρίσκει το επόμενο. Επιπλέον, σύμφωνα με αυτό το σενάριο η Ελλάδα δεν χρειάζεται να εφαρμόσει το 2019 τα μέτρα ύψους 1% στο ασφαλιστικό (εφόσον φυσικά διαπιστωθεί ότι έχει πιάσει τον στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα).
Βέβαια, όπως ξεκαθάρισαν -επανειλημμένως- την περασμένη εβδομάδα, υψηλόβαθμα στελέχη της ΕΚΤ η μεγαλύτερη σαφήνεια στα μέτρα για το χρέος είναι αναγκαία, πέρα από τη συμμετοχή του ΔΝΤ, και για την ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν φαίνεται πλέον πιθανό. Ωστόσο, παράγοντες των Βρυξελλών και με γνώση του επενδυτικού τοπίου, διαβεβαίωναν την «Α» ότι δεν θα πρέπει να αναμένονται δραματικές επιπτώσεις από αυτήν την εξέλιξη. «Οι επενδυτές είναι έτοιμοι να στραφούν στην Ελλάδα ανεξάρτητα από την ποσοτική χαλάρωση ή όχι, γιατί το ρίσκο είναι μηδενικό» έλεγαν χαρακτηριστικά.
Φιλότιμες προσπάθειες
Την ίδια ώρα, βέβαια, ποικίλοι παράγοντες σε Βρυξέλλες και εκτός, συμφωνούν πως μια τέτοια εξέλιξη είναι το λιγότερο άδικη για την Ελλάδα και τις προσπάθειες που έχουν γίνει. Με δεδομένο αυτό και κυρίως μετά τη διαρροή του εσωτερικού εγγράφου από την προηγούμενη συνεδρίαση του Eurogroup, όπου η αποτυχία του «ευρωσυστήματος» αποτυπωνόταν με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια, οι παίκτες-κλειδιά επιδίδονται σε φιλότιμες προσπάθειες να τα «μαζέψουν». Σε αυτό το πλαίσιο, εκτιμάται πως και η στάση της Γερμανίας, αφού περάσει ο «σκόπελος» των εκλογών θα γίνει πιο ευνοϊκή τόσο προς την Ελλάδα και τη διευθέτηση του χρέους (η οποία όπως λένε δεν κινδυνεύει, ακόμα και αν το ΔΝΤ φύγει οριστικά από το πρόγραμμα) όσο και προς τη γενικότερη κατεύθυνση της εμβάθυνσης της Ευρωζώνης, στην οποία πολλές φορές στέκεται εμπόδιο.
Κι αν ακόμα, όμως, επιβεβαιωθούν αυτοί που υποστηρίζουν ότι ΔΝΤ και Βερολίνο ποτέ δεν τα είχαν «σπάσει», αλλά είχαν εξ αρχής μια αμοιβαία κατανόηση για τις εκατέρωθεν κόκκινες γραμμές, οι Βρυξέλλες θέλουν να διασφαλίσουν ότι η Ελλάδα σε καμία περίπτωση δεν θα ζημιωθεί.
