“Η κρίση χρέους που ξεκίνησε το 2010 θα καταστρέψει πολλές γενιές στην Ελλάδα. Κι αυτό επειδή ο Σόιμπλε είναι υπουργός Οικονομικών. Ήρθε η ώρα να παραιτηθεί”. Η κατάληξη του χθεσινού άρθρου του Έρικ Μπόνσε στην κεντροαριστερή εφημερίδα του Βερολίνου “Τageszeitung” μπορεί να εξέφρασε πάρα πολλούς όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη, ωστόσο επ’ ουδενί λόγω δεν θέτει ζήτημα παραίτησης Σόιμπλε στη Γερμανία. Για να παραιτηθεί υπουργός στη Γερμανία, πρέπει να έχει πιαστεί με πλαστό διδακτορικό. Ειδάλλως, δεν παραιτείται ούτε εάν αποδειχθεί ότι δεν ελέγχει το ότι υπάρχουν και το πώς δρουν ακροδεξιοί πυρήνες στον στρατό - όπως η νυν υπουργός Άμυνας Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν. Πόσο μάλλον εάν δείχνει πυγμή απέναντι σε μια απείθαρχη, χρεοκοπημένη χώρα, υπηρετώντας τη βούληση του Κοινοβουλίου και τα συμφέροντα των φορολογούμενων. Κι αυτό ακριβώς λέει ότι κάνει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και περιορισμένη σημασία έχει ότι στον βωμό αυτής της... αποστολής θυσιάζει το μέλλον μιας άλλης χώρας, όπως καταγγέλλουν αρθρογράφοι, επιφανείς Γερμανοί οικονομολόγοι, Αριστεροί και Πράσινοι πολιτικοί της αντιπολίτευσης, ακόμη και κάποιοι Σοσιαλδημοκράτες της συμπολίτευσης.
Το γεγονός ότι εάν δεν υπάρξει μια σοβαρή αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, η χώρα δεν θα καταφέρει να το αποπληρώσει, άρα πράγματι θέτει σε κίνδυνο τα χρήματα των Γερμανών φορολογουμένων, ο Σόιμπλε δεν θέλει να το δει. Κυρίως για έναν λόγο. Όταν θα φτάσει εκείνη η ώρα, δεν θα είναι υπουργός Οικονομικών. Κάποιος άλλος θα κληθεί να πληρώσει τότε το πολιτικό κόστος. Κι επειδή έχει φροντίσει όλα τα προηγούμενα χρόνια να βαφτίσει απόδειξη “σύνεσης αλλά και αλληλεγγύης” τα αποτυχημένα ελληνικά προγράμματα “διάσωσης”, θεωρεί περίπου βέβαιο ότι στον τρέχοντα προεκλογικό αγώνα κανείς αντίπαλος των Χριστιανοδημοκρατών δεν μπορεί να κερδίσει πόντους δείχνοντας... μεγαλοψυχία στην Αθήνα, όπως το διατύπωσε η έγκυρη “NZZ” της Ζυρίχης.
Μπορεί, λοιπόν, ακόμη κι ο Σόιμπλε να συμφωνεί με τον Πράσινο Σβεν Γκίγκολντ όταν λέει ότι “το θέμα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους δεν επιτρέπεται να γίνεται μπαλάκι στον γερμανικό προεκλογικό αγώνα”, αλλά αγνοεί επιδεικτικά την προειδοποίησή του ότι “όσο συνεχίζεται η καταστροφική πολιτική της λιτότητας, θα γίνεται ολοένα και πιο πιθανό ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να εξοφλήσει τους δανειστές της”.
Το μόνο που μπορεί να κάνει τον Σόιμπλε να βάλει λίγο νερό στο κρασί του είναι η αυξανόμενη πίεση από το Παρίσι, τη Ρώμη, ακόμη και την -πολιτικά δική του- Μαδρίτη, που δεν έχουν καμία διάθεση να βρεθούν στο στρόβιλο πιθανών νέων αναταράξεων στις αγορές εάν δεν βρεθεί μια συμβιβαστική λύση στο ελληνικό ζήτημα. Και είναι η πρώτη φορά από την αρχή των Μνημονίων που ο Σόιμπλε δεν έχει άλλοθι, αφού δεν έχει καταφέρει να πείσει ούτε καν τη δική του κοινή γνώμη πως φταίει η όποια ελληνική κυβέρνηση για τις καθυστερήσεις στις διαπραγματεύσεις.
