Καθοριστικής σημασίας μάχη για τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ε.Ε., και εμμέσως για τις διαπραγματεύσεις που γίνονται για τα εργασιακά στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης δίνει σήμερα η κυβέρνηση στη σύνοδο για τα 60 χρόνια της Ε.Ε. στη Ρώμη. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έστειλε, μάλιστα, επιστολή στην ευρωπαϊκή ηγεσία, με την οποία ζητά να μην εξαιρείται η Ελλάδα από το ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο.
Η βασική επιδίωξη της κυβέρνησης είναι να καταγραφεί στο κείμενο της διακήρυξης η σημασία των πολιτικών αλληλεγγύης, δηλαδή της συνοχής και της σύγκλισης. Παράλληλα, η Ελλάδα προτάσσει την αρχή της “Ευρώπης των πολλών επιλογών”, χωρίς αποκλεισμούς και στη βάση των υπαρχόντων συνθηκών, έναντι της Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων. Επιπλέον, ψηλά στις ελληνικές προτεραιότητες είναι η συλλογική λειτουργία της Ε.Ε. ως ενιαία γεωπολιτική οντότητα, με την εμβάθυνση στην κοινή εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας και άμυνας. Επίσης, στην ελληνική ατζέντα εντάσσεται η μακροπρόθεσμη ενίσχυση της δημοκρατικής νομιμοποίησης της Ευρωζώνης, αλλά και η δημιουργία θεσμών επιμερισμού των οικονομικών και νομισματικών κινδύνων.
Η πολιτική σημασία της Ρώμης στις διαπραγματεύσεις
Πέρα από την πολιτική σημασία που θα έχει η διακήρυξη για την κατεύθυνση της Ε.Ε. στο εξής, η επιμονή τής ελληνικής κυβέρνησης για μια αναφορά στην ανάγκη ενίσχυσης του ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου σχετίζεται εμμέσως και με την τρέχουσα διαπραγμάτευση επί των εργασιακών στις Βρυξέλλες, με την έννοια ότι θα έδινε ακόμη ένα επιχείρημα στην Ελλάδα έναντι των απαιτήσεων του ΔΝΤ. Ωστόσο, κυβερνητικά στελέχη αρνούνταν ότι το θέμα συνδέεται άμεσα με την αξιολόγηση και εξηγούσαν ότι η Ελλάδα θα έθετε το ζήτημα, ούτως ή άλλως, καθώς βρίσκεται στη λογική της διατήρησης της κοινωνικής συνοχής, την οποία υπερασπίζεται διαχρονικά. Απέκλειαν δε το ενδεχόμενο να τεθεί θέμα βέτο από την Ελλάδα και επισήμαιναν ότι οι διακηρύξεις δεν έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα, αλλά μόνο πολιτικό.
Τα εργασιακά διαμορφώνουν το κλίμα στο εσωτερικό
Σε κάθε περίπτωση, η αντιπαράθεση μεταξύ του ΔΝΤ και της Ελλάδας για τα εργασιακά αρχίζει να αποκτά σταδιακά κομβική σημασία, ειδικά καθόσον επιλύονται τα υπόλοιπα ανοιχτά θέματα. Και αυτό δεν αφορά μόνο τις διαπραγματεύσεις για την αξιολόγηση, αλλά και τους ενδοκυβερνητικούς προβληματισμούς για την επόμενη μέρα. Αυτό οφείλεται στον συμβολικό χαρακτήρα τους για την Αριστερά και ακόμη περισσότερο στη σημασία τους για τη σχετική θέση των μισθωτών στα χρόνια της ανάκαμψης. Με αυτά τα δεδομένα, τα εργασιακά θα κρίνουν σε σημαντικό βαθμό την τελική εικόνα του αποτελέσματος της διαπραγμάτευσης.
Το Μαξίμου, το οικονομικό επιτελείο και η πλειονότητα των υπουργών, των μελών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, αλλά και του κομματικού ΣΥΡΙΖΑ τάσσονται υπέρ του γρήγορου κλεισίματος της αξιολόγησης, αλλά θεωρούν ότι απαιτείται ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα στα εργασιακά, που θα περιλαμβάνει κάποιας μορφής επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων. Μια άλλη μερίδα στελεχών τονίζει με πιο έντονο τρόπο την ανάγκη μιας γρήγορης ολοκλήρωσης. Αυτή η άποψη αρχίζει να αποκτά σταδιακά κάποια δυναμική, καθώς καθίσταται σαφές ότι, αν συνεχιστεί για πολύ η αβεβαιότητα, θα διακινδυνεύσει η πορεία των πλεονασμάτων και της ανάπτυξης για την τρέχουσα χρονιά. Μια τρίτη μερίδα στελεχών -η πιο μικρή- έχει αρχίσει να έχει σοβαρούς ενδοιασμούς για το αν βγαίνει οικονομικά και κυρίως πολιτικά το πρόγραμμα και δεν θέλουν να αποκλείεται από την γκάμα των επιλογών η διέξοδος των εκλογών.
