Το επικείμενο συνέδριο είναι κρίσιμο και καθοριστικό για τη μελλοντική πορεία του κόμματός μας ειδικότερα και για την Αριστερά ευρύτερα. Πρέπει να φύγουμε από αυτό χωρίς αμφιβολίες και ταλαντεύσεις, έχοντας θεραπεύσει ελλείμματα και ατολμίες του προηγούμενου, λαμβάνοντας πολύ σοβαρά υπόψη την τραυματική εμπειρία του τρόπου που λειτούργησαν, αποχωρώντας τελικά, πολλές/οί συντρόφισσες και σύντροφοί μας. Η επόμενη ημέρα επιβάλλεται να μας βρει σίγουρες/ους πως βαδίζουμε προς τον «κόσμο του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία», βέβαιες και βέβαιους πως ο σοσιαλισμός που προσδοκάμε και για τον οποίο παλεύουμε δεν θα είναι, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στις Θέσεις (σελ. 4), ένα είδος «εξωραϊσμού του καπιταλισμού». Ο δρόμος που στο εξής θα ακολουθήσουμε θα πρέπει να επιδιώκει σταθερά το πολυπόθητο πρόγραμμα κοινωνικής και πολιτικής ανατροπής, από το οποίο δεν παραιτούμαστε και το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χαρίζει σε κανέναν και καμία.
Δεν πιστεύω πως μια τέτοια προοπτική μπορεί να θεωρηθεί ουτοπική, παρά το γκρίζο, συσκοτισμένο περιβάλλον της αγοραίας αγοράς, των εκβιασμών και των Μνημονίων εντός του οποίου υπάρχουμε και δρούμε. Όσο γκρίζο κι αν μας περιβάλλει τη συγκεκριμένη στιγμή, είναι απαραίτητες εκείνες οι προσεκτικά σχεδιασμένες και συντονισμένες ενέργειες που θα οδηγήσουν στο άνοιγμα του γκρίζου κι αυτό απαιτεί παρεμβάσεις από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ νομοθετικού και πρακτικού χαρακτήρα. Χρειαζόμαστε το ολοκληρωμένο παράλληλο πρόγραμμα που θα απαλύνει τις συνέπειες των αναγκαστικών επιλογών μας στις εργαζόμενες και στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, γνωρίζοντας πως οι εκβιασμοί και ο παραλογισμός των απαιτήσεων των δανειστών δεν πρόκειται να σταματήσουν, όπως και η επιδίωξη της «αριστερής παρένθεσης», άλλωστε, για την οποία συνεχίζουν να εργάζονται διάφοροι κύκλοι στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας μας.
Ο πόλεμος παραμένει και στην προοπτική της σύγκρουσης που οξύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να επαναβεβαιώσει τη στήριξή του από τις ταξικές εκείνες δυνάμεις που του έδωσαν τις διαδοχικές του νίκες και σήμερα τον ατενίζουν με σκεπτικισμό και απογοήτευση. Κι εδώ είναι ιδιαίτερα σοβαρός ο ρόλος του κόμματος, των ΟΜ και των λοιπών οργάνων, τα οποία μάλιστα καλό είναι να πάψουν να χαρακτηρίζονται με κατασκευές του τύπου «βουλευόμενα» ή μη, οι οποίες οδηγούν σε αποκλεισμούς και νομιμοποιούν συχνά αντιδημοκρατικές εσωκομματικές πρακτικές. Όλες οι δομές του ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν, έχουν υποχρέωση, να βουλεύονται, να αποφασίζουν για όσα τις αφορούν και να δρουν ανάλογα, διαμορφώνοντας συνθήκες διευρυμένης δημοκρατίας.
Ολοκληρώνοντας τη σκέψη μου, επιτρέψτε μου μιαν επισήμανση: Με την ευκαιρία του συνεδρίου και του διαλόγου που θα προηγηθεί, είναι σκόπιμο να αναστοχαστούμε και να μπούμε σε διαδικασία υπέρβασης επιτέλους των προκαταλήψεων και των στερεοτύπων που συνδέονται με τα φύλα, τις ταυτότητες φύλου και τη σεξουαλικότητα, των οποίων ως κόμμα και ως άτομα είμαστε φορείς, και των συναφών αποκλεισμών που λειτούργησαν εκούσια-ακούσια στο κόμμα και την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η κοινωνική ανάπτυξη και συνοχή που προσδοκούμε και ο κοινωνικός μετασχηματισμός που προτάσσουμε, αλλά, κυρίως, ο αγώνας που επιβάλλεται για την επίτευξή τους κάνει αναγκαία την ισόρροπη συμμετοχή των γυναικών και των ανδρών και την εδραίωση εκείνης της κουλτούρας της ουσιαστικής ισότητας που θα αποτυπώνεται στη σύνθεση των οργάνων του κόμματος και της κυβέρνησης, καθώς και στον λόγο που εκφέρεται στο πλαίσιό τους και στον οποίο τα φύλα πρέπει να είναι ορατά και ισόρροπα.
Μαρία Γκασούκα μέλος της Επιτροπής Θέσεων
