ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΚΑΚΗ ΜΠΑΛΗ
Το τηλεφωνικό ραντεβού ήταν περιπετειώδες, ας όψεται ο γερμανικός ΟΤΕ, που άργησε να συνδέσει τα νέα γραφεία της Αριστεράς στην Κωνσταντία, την όμορφη πόλη στα σύνορα με την Ελβετία. Κάποια στιγμή πετυχαίνουμε στην άλλη άκρη της γραμμής, την Ανέτε Γκροτ, βουλευτή της Linke και πρόεδρο της Ελληνογερμανικής Κοινοβουλευτικής Συνεργασίας στην προηγούμενη Βουλή. Το πιθανότερο είναι ότι θα παραμείνει και την νέα κοινοβουλευτική περίοδο στη θέση της, αφού το γερμανικό Κοινοβούλιο ενδιαφέρεται για... γέφυρες με την ελληνική αξιωματική αντιπολίτευση.
Τα τελευταία δύο χρόνια, η Γκροτ έχει κάνει το Γερμανία - Ελλάδα, Σύνταγμα - Ομόνοια κι έχει εναποθέσει τις ελπίδες της για μια αλλαγή στην Ευρώπη στον ΣΥΡΙΖΑ. «Όπως οι περισσότεροι στο κόμμα μου», λέει, ειδικά ενόψει των ευρωεκλογών του Μαΐου. «Για μας ήταν πολύ σημαντικό να ηγηθεί ο Αλέξης Τσίπρας της προεκλογικής εκστρατείας της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Είναι το πιο βαρύ μας σύμβολο, επικεφαλής της μεγαλύτερης ιστορίας επιτυχίας της Αριστεράς στη σημερινή Ευρώπη. Επιπλέον, γιατί να το κρύψω, είναι και θέμα προσωπικής ακτινοβολίας. Ο Αλέξης είναι ιδιαίτερα αγαπητός στη Linke, είναι ένα πρόσωπο προσιτό, κάτι που δεν ισχύει απαραίτητα ακόμη και για τους αριστερούς πολιτικούς».
Η γερμανική Αριστερά δίνει μεγάλη σημασία στις ευρωεκλογές, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Αν και ακόμη δεν έχει θέσει επίσημο εκλογικό στόχο, βάζει τον κατώτατο πήχη στο 10% - και ελπίζει στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ να αναδειχθεί πρώτο κόμμα: «Για μας μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πολύ σημαντική, σχεδόν όσο και για σας στην Ελλάδα. Όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στην Ε.Ε. από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις, όχι μόνο στις χώρες του Νότου αλλά και αλλού, με την έκρηξη της ανεργίας και την αύξηση της εξαθλίωσης, σπρώχνει τους ανθρώπους στην αγκαλιά της Ακροδεξιάς. Η Αριστερά καλείται να γίνει διπλό ανάχωμα. Και στην Ακροδεξιά, αλλά και στις δεξιές πολιτικές των κυρίαρχων πολιτικών ομάδων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο», υποστηρίζει η Ανέτε Γκροτ.
Η αγωνία της για τη δεξιά στροφή είναι έκδηλη. «Πρέπει κάτι να κάνουμε για να στηρίξουμε τα μικρά αριστερά κόμματα κυρίως στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπου η Ακροδεξιά εμφανίζεται με δύο και τρεις κομματικούς σχηματισμούς. Πρέπει να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας, ακόμη και με οικονομική βοήθεια εάν χρειαστεί, για να μπορέσουν να πληρώσουν τα παράβολα των εκλογών», λέει. Και επιμένει: «Όσο πιο δυνατός βγει από τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο πιο δυνατή βγει η Linke, όσο πιο πολλά αριστερά κόμματα καταφέρουν να στείλουν βουλευτές στο Στρασβούργο, τόσο πιο πολλές θα είναι οι δυνατότητές μας να φρενάρουμε μια επόμενη δεξιά Κομισιόν».
«Να συντονιστούμε για τις αποζημιώσεις»
Στο αναπόφευκτο ερώτημα για τις γερμανικές αποζημιώσεις -θέμα που θεωρητικά παραμένει ανοιχτό για όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά πρακτικά στο Βερολίνο το έχει θέσει μόνο ο Τσίπρας, στη συνάντησή του πέρσι τον χειμώνα με τον υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε-, η Γκροτ έχει να κάνει μια πρόταση, πέρα από την επερώτηση που θα καταθέσει η Linke το επόμενο διάστημα στη γερμανική Βουλή: «Πρέπει από κοινού με τον ΣΥΡΙΖΑ να μιλήσουμε για τις λεπτομέρειες, ώστε να το θέσουμε στη γερμανική κυβέρνηση. Είναι ντροπή το ότι σέρνουμε το θέμα τόσον καιρό», λέει. Αναφερόμενη στην έμμεση άρνηση του συμπροέδρου του κόμματος, Μπερντ Ρίξινγκερ, να αναγνωρίσει το ζήτημα, λίγο πριν από τις γερμανικές εκλογές, η Γκροτ μιλά ουσιαστικά για παρεξήγηση: «Ο Μπερντ δεν γνώριζε το θέμα, ο δημοσιογράφος τον έπιασε εξαπίνης και μετά τα πράγματα πήραν τη δική τους δυναμική. Τώρα, η συνάδελφος Ούλα Γέλπκε ετοιμάζει την επερώτηση για τη Βουλή, ενώ κι εγώ θα θέσω το θέμα στο επόμενο συνέδριό μας». Η Linke στηρίζει το δίκαιο του ελληνικού αιτήματος, αλλά «δεν έχουμε ακόμη εξειδικεύσει το πώς μπορούμε να το παλέψουμε».
"Τι θα μπορούσε να γίνει επί του πρακτέου;" ρωτάμε. «Μπορώ να σας πω μόνο την προσωπική μου εκτίμηση. Ίσως η καλύτερη λύση θα ήταν να... ισοφαριστούν οι αποζημιώσεις με ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους, ώστε και οι δύο πλευρές, Βερολίνο και Αθήνα, να διατηρήσουν το πρόσωπό τους», απαντά η Γκροτ.
Αξιωματική αντιπολίτευση
Μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου και τον σχηματισμό του μεγάλου συνασπισμού στο Βερολίνο, η Αριστερά βρέθηκε αίφνης στον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πώς τα καταφέρνει; «Σ' εμάς ο συσχετισμός δυνάμεων είναι διαφορετικός απ' ό,τι στην Αθήνα. Είμαστε μεν αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά μικρή, χωρίς καν τις θεσμικές δυνατότητες που έχει συνήθως η αντιπολίτευση. Βλέπετε, ο νομοθέτης δεν είχε προβλέψει ότι θα υπήρχε Βουλή με τόσο μεγάλο ποσοστό κυβερνητικών βουλευτών. Οπότε η ευθύνη που αναλάβαμε είναι τεράστια και προσπαθούμε να ανταποκριθούμε με όλες μας τις δυνάμεις. Μόνο για την τεκμηρίωση των παρεμβάσεών μας επί παντός του επιστητού πρέπει να δουλεύουμε νυχθημερόν με τους συνεργάτες μας». Η Αριστερά είχε συνηθίσει τη... μοναξιά στο Μπούντεσταγκ, αφού σε μια σειρά ζητήματα -μεταξύ αυτών και η διαχείριση της ευρωκρίσης- ήταν το μοναδικό κόμμα που διαφοροποιούνταν από την πολιτική της Μέρκελ. Ωστόσο, τώρα, εάν θέλει να κοντράρει επί της ουσίας έναν νόμο ή να απαιτήσει τη δημιουργία μιας εξεταστικής επιτροπής, είναι εκ του κανονισμού της Βουλής υποχρεωμένη να τα βρει με τους Πράσινους - αν και πάλι τα δύο κόμματα μαζί δεν πιάνουν το απαραίτητο 25% των εδρών, ωστόσο σ' αυτή την περίπτωση τα κυβερνητικά κόμματα έχουν την ηθική υποχρέωση να υποχωρήσουν. «Η σχέση μας με τους Πράσινους δεν είναι εύκολη, ούτε για μας, ούτε γι' αυτούς. Και οι απόψεις μας πολλές φορές διίστανται», επισημαίνει η Γκροτ. «Πρέπει να συνηθίσουμε ότι είμαστε αξιωματική αντιπολίτευση και είναι ευθύνη μας -και χαρά μας- να δίνουμε μάχες για τον δημοκρατικό έλεγχο», καταλήγει.
Τις επόμενες μέρες η Ανέτε Γκροτ θα έρθει και πάλι στην Ελλάδα, υπό την ιδιότητά της ως προέδρου της Ελληνογερμανικής Κοινοβουλευτικής Συνεργασίας. Πέρα από τη... βόλτα με τον Φούχτελ στην Κομοτηνή για την αδελφοποίησή της με το Ερλάνγκεν, η Γκροτ θα τρέξει πάλι στα «στρατόπεδα» μεταναστών: «Κάτι πρέπει να κάνουμε για τους πρόσφυγες», λέει, «είναι υποχρέωσή μας να δείξουμε την αλληλεγγύη μας τόσο απέναντι σ' αυτούς τους ανθρώπους όσο και απέναντι στην Ελλάδα».
