ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ
ΖΟΥΜΕ σε μια περίοδο πρωτοφανούς αναταραχής και απορρύθμισης των κανόνων με τους οποίους λειτουργούσε, σχετικά ομαλά, ο κόσμος μεταπολεμικά. Ζούμε σε μια περίοδο όπου κοινωνίες χειραγωγούμενες άγονται και φέρονται από δημαγωγούς και σκοτεινά συμφέροντα.
ΕΔΩ, εμείς, είμαστε διπλά άτυχοι και σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση. Το στρεβλό μοντέλο της οικονομίας καταρρέει από τις επιπτώσεις του κορωνοϊού και αυτοί που κυβερνούν και έχουν υποχρέωση να προστατεύσουν τη χώρα και τους πολίτες της από τις απειλές, εκτός τόπου και χρόνου, μετατρέπουν την κρίση σε ευκαιρία επιβολής του πιο άγριου νεοφιλελεύθερου μοντέλου και μάλιστα με χρήματα της Ε.Ε., που δίδονται για τον ακριβώς αντίθετο σκοπό!
ΦΤΗΝΗ εργασία χωρίς κανόνες, κοινωνική ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ο καθένας μόνος του με ό,τι αποταμιεύσεις έχει, εκπαίδευση ξεζουμισμένη από ελευθερία, πρωτοβουλίες, εθελοντισμό, κοινωνική και καλλιτεχνική αγωγή, κατάλληλη για νέους, υποψήφιους εργαζόμενους χωρίς μεγάλες απαιτήσεις. Όσοι ξεχωρίσουν, υπάρχουν ένα σωρό άλλες χώρες για να αναζητήσουν το μέλλον τους.
ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και συνεταιρισμό στην πολιτική εξουσία με τους χορηγούς ολιγάρχες, επιχειρούν κατάλυση όλων των ανεξάρτητων θεσμών και της Δικαιοσύνης. Μετέτρεψαν ένα αστικό δημοκρατικό κόμμα της Δεξιάς σε υπάκουη αγέλη, που ακολουθεί όλα τα παραγγέλματα του πρωθυπουργού και της ομάδας του.
ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ και κοινοβουλευτικοί κανόνες καταργούνται, παραβιάσεις του συντάγματος προσπερνιούνται άνευ ελέγχου. Η συσκότιση της ενημέρωσης, που ελέγχεται, χωρίς κανένα εμπόδιο, ασφυκτικά από τους εισβολείς φίλους, στερεί από μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης τα πραγματικά διακυβεύματα που αφορούν τη ζωή τους και το μέλλον της χώρας.
ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ να κρατήσουν την εξουσία για πολύ. Ξεχειλώνουν το πελατειακό σύστημα. Για όλες τις δουλειές με δημόσιο χρήμα απαιτούν πιστοποιητικό κομματικών φρονημάτων. Δεν αναγνωρίζουν συλλογικότητες, μόνον άτομα! Όσοι θα τολμούν να αντιδράσουν και να διαμαρτυρηθούν, θα πίπτει ράβδος, δηλαδή κλομπ.
ΕΛΕΓΧΟΥΝ μεγάλο μέρος του υπολείμματος του ΠΑΣΟΚ, του ΚΙΝ.ΑΛΛ., όλο το μαγαζί του Βελόπουλου αν χρειαστεί, έχουν απομονώσει την αξιωματική αντιπολίτευση όσο μπορούν, βολεύονται με τη συμπεριφορά του ΚΚΕ, που θεωρεί εχθρό του λαού τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι αποπροσανατολίζει τις μάζες και εμποδίζει τη χειραφέτησή τους. Τι μένει;
ΕΜΕΙΣ τι μπορούμε να κάνουμε; Σε ποιον και ποιους μπορούμε να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας για την αποτροπή καταστροφής της οικονομίας, της εργασίας και τις ίδιας της δημοκρατίας; Ψαχνόμαστε οι περισσότεροι γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η θέση του είναι δύσκολη καθώς, σε πολιτικό επίπεδο, δεν έχει κανέναν σύμμαχο! Πώς μπορεί να προσκαλέσει την πλειοψηφία των πολιτών να συστρατευθούν στην εθνικής σημασίας συνεργασία και αλληλοϋποστήριξη;
ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΟΝΤΑΙ τα στελέχη τους προβληματισμούς της κοινωνίας; Πώς, όταν, ακόμα και σήμερα και μετά από τη διακυβέρνηση για τέσσερα και πλέον χρόνια, η επιρροή που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία παραμένει περιορισμένη; Περιορισμένη στις τοπικές κοινωνίες και στην Αυτοδιοίκηση, όπου η Ν.Δ. κυριαρχεί σε όλες τις Περιφέρειες και τους περισσότερους δήμους. Περιορισμένη σε συνδικαλιστικούς και επιστημονικούς φορείς. Περιορισμένη στη νεολαία.
ΓΙΑΤΙ όλα αυτά τα ζητήματα δεν κυριαρχούν στον δημόσιο διάλογο του χώρου, αναζητώντας απαντήσεις και συνεργασίες σε όλα τα πεδία; Το πρόβλημα της κοινωνίας που αγωνιά δεν είναι αν και πόσο ριζοσπαστικό θα μείνει στα λόγια ένα εσωστρεφές ακόμα και σήμερα κόμμα. Η Αριστερά τον καπιταλισμό στα λόγια τον έχει νικήσει πολλές φορές και συνεχίζει να τον νικάει, μόνο που αυτός που αποφασίζει σήμερα για το μέλλον της χώρας είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ήταν και είναι: κόμμα ανοιχτό όλων των μελών ή των παλαιών μετόχων; Έχουν και οι πολίτες γνώμη, λόγο και απαιτήσεις. Κανέναν δεν πρόκειται να συγκινήσεις από τις ασφαλείς συνθήκες του πολιτικού ενυδρείου, όταν στην άγρια θάλασσα της πραγματικής ζωής άγρια θηρία απειλούν να σε κατασπαράξουν. Και για να το καταφέρουν, πρέπει να σε βρουν απομονωμένο και απροστάτευτο. Αυτό προσπαθούν να κάνουν και σήμερα.
ΠΟΙΑ είναι η απάντηση; Τα πολιτικά φρονήματα δεν απονέμονται από λίγους. Καθορίζονται από τη δράση στη ζωή, όπως έγινε στις δύσκολες συνθήκες της Κατοχής, όπου όλοι οι πατριώτες ήταν ευπρόσδεκτοι στον αγώνα για την ελευθερία και σε θέσεις ευθύνης, όπως πρέπει να γίνει και σήμερα, που η πατρίδα μας κινδυνεύει από τις αυταρχικές εκτροπές των πατριδοκάπηλων εξουσιαστών και των συνεργατών τους. Άλλωστε καθαρά ιδεολογικά κόμματα περιορισμένης ευθύνης υπάρχουν πολλά. Οι ανάγκες απαιτούν πολιτική δύναμη - λαϊκό κίνημα.
