Αυτή η πανδημία αναδεικνύει με μια απίστευτη ευκρίνεια όλα αυτά που ενώνουν εμάς τους κοινούς θνητούς στην Ευρώπη. Σχεδόν παντού υπάρχει κάποιος Τσιόδρας -επιστήμονας, ψύχραιμος, που προσπαθεί να λέει την αλήθεια σε σχέση με το τι γνωρίζει και τι όχι ο επιστημονικός κόσμος- και σχεδόν παντού τον ακούν ευλαβικά.
Σχεδόν παντού, οι γιατροί, οι νοσοκόμες, οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ και στις πάσης φύσεως μεταφορές θεωρούνται ήρωες.
Σχεδόν παντού, πλάι στην αγωνία για τον ιό θεριεύει ο φόβος για την επόμενη μέρα, καθώς και η οικονομία έχει μπει στο “ψυγείο”, τα καταστήματα, πλην σούπερ μάρκετ, φούρνων και “εδωδίμων-αποικιακών”, έχουν κλείσει, πολλές βιομηχανικές μονάδες έχουν σταματήσει την παραγωγή και οι περισσότεροι ελεύθεροι επαγγελματίες βλέπουν το εισόδημά τους να έχει μηδενιστεί.
Σχεδόν παντού, οι ψηφιακές πλατφόρμες και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν μπει στην καθημερινότητα και των μέχρι χθες ψηφιακά αναλφάβητων.
Οι γιαγιάδες έμαθαν το Skype, για να βλέπουν τα εγγόνια, οι μεσήλικες το Netflix, μαθαίνοντας από τα παιδιά τους και από φίλους και γνωστούς ποια νέα σειρά να παρακολουθήσουν τις ατέλειωτες ώρες που #μένουμε σπίτι.
Σχεδόν παντού, τέλος, η ψυχολογική πίεση του εγκλεισμού αυξάνεται κατακόρυφα, άλλους τους τρελαίνει η μοναξιά κι άλλους η αναγκαστική 24ωρη συνύπαρξη με την οικογένεια. Για να μην αναφερθούμε στην ενδοοικογενειακή κακοποίηση, που αυτές τις μέρες έχει πιάσει ταβάνι, απανταχού της έγκλειστης Γης.
Ο ρόλος των ΜΜΕ
Ίσως η μοναδική μεγάλη διαφορά από τη μια χώρα στην άλλη έγκειται στον τρόπο που λειτουργούν τα μέσα ενημέρωσης - πρωτίστως η τηλεόραση.
Οι περισσότερες τηλεοράσεις στην Εσπερία έχουν αποφασίσει να μην τρελάνουν τον κόσμο, έχουν βγάλει από τα συρτάρια τους παλιά αστυνομικά, σόου και ταινίες “feel good”. Βεβαίως, έχουν προσθέσει έξτρα ενημερωτικές εκπομπές για τον κορωνοϊό, στις οποίες, όμως, φροντίζουν να έχουν αφενός κανονικό ρεπορτάζ για το τι συμβαίνει στη χώρα -και όχι μόνο τις ανακοινώσεις των αρχών-, αφετέρου συζητήσεις εμπειρογνωμόνων για το αν πρέπει ή όχι να φοράμε μάσκες, εάν πρέπει ή όχι να γίνονται μαζικά τεστ και κυρίως πότε και πώς θα έρθει η στιγμή να αρθούν οι περιορισμοί στην κίνηση των ανθρώπων.
Αυτή ακριβώς η συζήτηση είναι που ενδιαφέρει περισσότερο όλους εμάς, τους τυχερούς και τυχερές που έχουμε την υγειά μας, αλλά συμπληρώνουμε, ανάλογα με τη χώρα, από μία έως τέσσερις εβδομάδες εγκλεισμού. Για να μην αναφερθούμε στο μακρινό κινέζικο Ουχάν, που το έχουμε μάθει όλοι, όπου ο εγκλεισμός κρατάει τρεις μήνες.
Το πείραμα των Δανών...
Οι Δανοί, για παράδειγμα, σκέφτονται αμέσως μετά το καθολικό Πάσχα (12 Απριλίου) να ανοίξουν τα σχολεία -και μόνο τα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά, και αυτά με δόσεις- και να δουν πώς θα εξελιχθεί η επιδημία. Να σημειωθεί ότι η Δανία ήταν από τις πρώτες χώρες που κατέβασε τα κεπέγκια και έκλεισε τα σύνορα. Νωρίς είχε κλείσει τα σύνορά της και η Αυστρία, η οποία μελετά αμέσως μετά το Πάσχα να ανοίξει σταδιακά κάποια μικρά καταστήματα και τα πάρκα.
...και η ιδιαιτερότητα των Γερμανών
Ο αντίστοιχος Γερμανός Τσιόδρας, από το Ινστιτούτο Ρόμπερτ Κοχ, πάλι, και πολλοί άλλοι λοιμωξιολόγοι φαίνεται ότι πείθουν τη γερμανική κυβέρνηση να προσανατολιστεί στον μαγικό αριθμό “14”. Εάν, υποστηρίζουν, φτάσει στις 14 μέρες το διάστημα κατά το οποίο διπλασιάζονται τα κρούσματα του κορωνοϊού, τότε η επιδημία θα έχει τιθασευτεί, τουλάχιστον μέχρι την εμφάνιση του δεύτερου κύματος.
Οπότε τότε είναι η ώρα να ξεκινήσει με προσοχή η χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων. Το διάστημα διπλασιασμού των κρουσμάτων το μετράει κάθε μέρα το πανεπιστήμιο Johns Hopkins, το οποίο επίσης μάθαμε όλοι στον πλανήτη, αφού αυτό μαζεύει τα στατιστικά στοιχεία από παντού.
Χθες, το μικρότερο διάστημα διπλασιασμού -άρα και το χειρότερο- είχαν να επιδείξουν οι ΗΠΑ (6,4 μέρες), η Μεγάλη Βρετανία (6,2) και η Γαλλία (6,4), ενώ αυτό έχει μηδενιστεί στην Κίνα κι έχει ξεπεράσει τον μαγικό αριθμό “14” στην Ιταλία (19,1) και στο Ιράν (14,4). Οι Γερμανοί είναι για την ώρα στις 11,8 μέρες και ελπίζουν ότι θα πιάσουν τις 14 μετά το Πάσχα. Ωστόσο, οι λογαριασμοί τους δεν μπορούν να προβληθούν σε άλλες χώρες. Για δύο λόγους.
Πρώτον, στη Γερμανία γίνονται μισό εκατομμύριο τεστ την εβδομάδα για τον ιό, άρα έχουν καλύτερη εικόνα των κρουσμάτων. Βέβαια, η εικόνα δεν είναι ακριβής, καθώς υπάρχουν και πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν κάνει το τεστ.
Δεύτερον, σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, η Γερμανία έχει τις περισσότερες κλίνες ΜΕΘ και τους ανάλογους αναπνευστήρες. Εκτιμά, λοιπόν, ότι μπορεί να πάρει το ρίσκο χαλάρωσης των μέτρων μόλις μειωθεί ο ρυθμός εξάπλωσης της επιδημίας - όντας παράλληλα έτοιμη να τα εντείνει και πάλι εάν ο υπολογισμός των 14 ημερών αποδειχθεί υπεραισιόδοξος.
Η συνταγή Μόσιαλου
Και στην Ελλάδα; Ο δικός μας Τσιόδρας κρατά κλειστά τα χαρτιά του στις καθημερινές ενημερώσεις, καθώς η μεγαλύτερη αγωνία του είναι να μην υπάρξει χαλάρωση του περιορισμού τις μέρες του Πάσχα.
Ωστόσο, κεκλεισμένων των θυρών, συζητήσεις γίνονται πολλές για το πότε και πώς θα χαλαρώσει η καραντίνα, με το βλέμμα και στις κινήσεις των υπόλοιπων χωρών. Εάν υποθέσουμε ότι εισακούεται από την ελληνική κυβέρνηση ο Ηλίας Μόσιαλος, το κριτήριο και στην Ελλάδα για τη χαλάρωση θα είναι ο χρόνος διπλασιασμού.
Όχι των κρουσμάτων, όπως στη Γερμανία, αλλά των εισαγωγών στα νοσοκομεία και του αριθμού των θανάτων: «Εάν δούμε ότι αυτός ο χρόνος επιμηκύνεται, ότι παίρνει διπλάσιο χρόνο για να δούμε διπλάσια περιστατικά θανάτων η εισαγωγών σε ΜΕΘ, αυτό θα είναι μια καλή ένδειξη για το πού πηγαίνει η χώρα μας», δήλωσε.
Συνεπώς, αμέσως μετά το Πάσχα -που εξακολουθεί να είναι ένας αστάθμητος παράγοντας-, έχει νόημα να παρακολουθεί κανείς με προσοχή τον αριθμό των διασωληνωμένων.
Εάν ο διπλασιασμός τους απαιτεί πάνω από 14 μέρες, τότε θα ξεκινήσει η σταδιακή χαλάρωση των μέτρων.
