Του Γιώργου Μπαϊράμογλου
Δυο μέρες μετά το κλείσιμο της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης, είναι ανάγκη να επαναληφθούν όσα ειπώθηκαν σαν μια οφειλόμενη απάντηση. Όχι σε όσους δεν άκουσαν όταν έπρεπε. Κυρίως, μια απάντηση σε όσους, μέσα σε όλη την “αναταραχή” δεν κατάλαβαν τι ειπώθηκε.
1) Μιλήσαμε κατ'ουσίαν, για την ανάγκη διαμόρφωσης ενός πλαισίου συζήτησης που θα εγγυάται την διεξαγωγή ενός σοβαρού και συγκροτημένου διαλόγου για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Το θεωρήσαμε αναγκαίο, μιας που η συζήτηση των μελών στην Κ.Ε.Α. ήταν άναρχη, και γιατί φάνηκε εξ’ αρχής πως θα αποτελούσε μια διαδικασία πανηγυρικού και όχι αποφασιστικού χαρακτήρα. Φανηκε δηλαδή, πως πρόκειται για μια γιορτή.
Όμως εμείς, θεωρούμε ότι ο χρόνος μετρά πολιτικά και πως δεν έχουμε χρόνο για γιορτές. Χρειάζεται σοβαρή κουβέντα για το σχέδιο της επόμενη μέρας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο αντίπαλος εφαρμόζει μια πολιτική αρχών. Σκληρά ξενοφοβική και νεοφιλελεύθερη. Δεν γίνεται λοιπόν ενόσω ο αντίπαλος σηληραίνει τη στάση του εμείς να μην προχωράμε στη διεξαγωγή μιας οργανωμένης συζήτησης για το πως οργανώνουμε τις αντιστάσεις απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που διεξάγει στον κόσμο της πλειοψηφίας. Χάσαμε τον χρόνο μας λοιπόν; Πιθανόν και όχι, γιατί ορισμένες καλές ιδέες ακούστηκαν.
Τι να το κάνεις όμως όταν η κουβέντα δεν γίνεται οργανωμένα και τίποτα δεν καταγράφεται ως πρόταση; Και για να είμαστε ειλικρινείς, αυτή η συνθήκη υποτιμά τόσο τα "παλιά" όσο και τα "νεα" μέλη. Υποτιμά δηλαδή, τις ιδέες και τις σκέψεις κάθε μέλους που συμμετείχε σε αυτή την πανηγυρική διαδικασία. Κάθε μη οργανωμένη διαδικασία λοιπόν, που δεν θα έχει ατζεντα συζητήσης, δεν θα καταλήγει σε συμπεράσματα και δεν θα διαμορφώνει ένα σχέδιο δράσης, δεν βοηθά κανέναν και καμία. γιατί κανείς υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να συμβάλει στην διαμόρφωση ενός σχεδίου για την ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ. Φτάνουν λοιπόν οι γιορτές. Πάμε με σχέδιο βγαλμένο απ' την καρδιά του ΣΥΡΙΖΑ.
2) Μιλήσαμε επίσης φωναχτά για το αυτονόητο. Για την ανάγκη ενός απολογισμού. Πέραν λοιπόν από το πώς πρέπει να συζητάμε στο εσωτερικά μας, -προσοχη, δεν επιχειρήσαμε να ορίσουμε το τι να λεμε, αλλά το πώς να το λέμε, ώστε να διασφαλίσουμε ότι η κάθε γνώμη θα προσμετράται ισάξια με όλες τις αλλες-, μιλήσαμε και για την ανάγκη ύπαρξης σχεδίου για το πως προχωράμε και το τι κάνουμε.
Σχέδιο για την ανασυγκρότηση λοιπόν με σκοπό να καταφέρουμε να προασπίσουμε τα κεκτημένα τις κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και να βάλουμε φραγμούς στην ιδεολογική και ταξική επίθεση του αντιπάλου. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν μπορουμε να συζητήσουμε το που πάμε, αν δεν κάνουμε και έναν απολογισμό. Αν δεν συζητήσουμε για τις λάθος και τις σωστές συνταγές πως θα είμαστε σίγουροι ότι θα είμαστε πιο αποτελεσματικοί;
Η Νεολαία έχει κάνει παρόμοια συζήτηση. Χρειάζεται εμβάθυνση; Προφανώς. Οι εξελίξεις άλλωστε τρέχουν και έως και σήμερα η αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας ακόμα δεν έχει εξηγηθεί επαρκώς. Η κυβέρνηση έκανε απολογισμό; Όλα σωστά καμωμένα;
3) Αναγνωρίσαμε επίσης, ότι το ένα σκέλος του πως κινούμαστε το έχουμε απαντήσει όλοι θετικά. Θέλετε να το πούμε διεύρυνση, μαζικοποίηση, άνοιγμα; Ας το πούμε όπως θέλετε. Όλοι θετικοί είμαστε με αυτό. Δεν καταλαβαίνω γιατί ακόμα τρώμε το χρόνο μας με αυτό το μέρος του σχεδίου για την επόμενη μέρα.
Επίσης δεν καταλαβαινω γιατί κάνουμε επιλογές που κλείνουν το άνοιγμα πριν αυτό ξεκινήσει. Καλές λοιπόν και οι «προσωπικότητες», με εντελώς αμφισβητούμενη κοινωνική γείωση, αλλά πρέπει να κάνουμε την κοινωνική πλειοψηφία μέρος του σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ. Η μαζικοποίηση είναι αναγκαίο στοιχείο της ανασυγκρότησης. Όμως, η διαδικασία της ανασυγκρότησης δεν εξαντλείται μονάχα σε αυτό.
4) Το σοβαρότερο σκέλος αυτής της διαδικασίας δεν το συζήτησε κανείς. Είναι το πολιτικό σκέλος. Το γιατί βάφτηκε η Ελλάδα μπλε. Το γιατί περνάνε κρίση εκπροσώπησης όλες οι συνδικαλιστικές δομές. Προσοχή. Όλες. Όχι μόνο η φοιτητική. Και άλλα τέτοια πολλά ερωτήματα δεν καθίσαμε κάτω να τα δούμε. Δεν θα τα απανταγάμε φυσικα σε δύο μέρες. Αλλά πρέπει να αφήσουμε τις γιορτές και να προχωρήσουμε με τρόπο συλλογικό, στη διερεύνηση αυτών των απαντήσεων. Όχι για να κινηθούμε εσώστρεφα. Αλλα για να δυναμώσουμε τον αγώνα μας.
5) Τα πολιτικά ερωτήματα της επόμενης μέρας είναι που πρέπει να απαντήσουμε λοιπόν. Εκεί δεν χωράνε απλουστεύσεις και ανόητοι μανιχαϊσμοί. Για να τα απαντήσουμε όμως, χρειάζεται απολογισμός, και για να γίνει απολογισμός, χρειάζεται να ακουστούν οι γνώμες όλων, και των "καινούργιων" και των "παλιών". Και φυσικά, όχι μόνο οι γνώμες των ειδικών. Και για να ακουστούν οι γνώμες όλων χρειαζόμαστε σοβαρές συζητήσεις. Όχι φιέστες.
6) Ίσως, επίσης, να έκανε εντύπωση ότι τοποθετηθήκαμε σαν σύνολο. Στην δικιά μας συνείδηση έτσι οφείλουμε να λειτουργούμε. Όχι μέσα από διαρροές και στημένα ρεπορτάζ. Οφείλουμε να τοποθετούμαστε δημόσια και να εκφραζόμαστε μέσα από τα συλλογικά μας όργανα. Και είναι ευχής έργον να συμμετέχουν οι νέοι και οι νέες συλλογικά και συγκροτημένα στον δημόσιο διάλογο. Η οργάνωση μας το έκανε. Σε κάποιους δεν άρεσε. Προχωράμε.
7) Είπαμε ακόμη, ένα μεγάλο όχι στους παράγοντες που θέλησαν να παρέμβουν στα εσωτερικά μας. Και έτσι κατάλαβαν ότι την Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ δεν θα την ακουμπήσει κανείς. Δεν λυγίσαμε το ’15. Ποιος αλήθεια τόλμησε να πιστέψει ότι θα κάνουμε βήμα πίσω το ’19;
8) Είναι ανάγκη επίσης, να εξηγήσουμε και κάτι ακόμη. Στη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ συνυπάρχουμε άνθρωποι με αρκετά διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες. Υπάρχουν άνθρωποι που προέρχονται από την ΚΝΕ, την ΠΑΣΠ, άλλοι από τα ΕΑΑΚ και από άλλους πολιτικούς χώρους. Το γεγονός ότι λειτουργούμε συλλογικά φαίνεται από το πολιτικό αποτέλεσμα και από τον συντροφικό τρόπο με τον οποίο πορευόμαστε όλα αυτά τα χρόνια.
Εξάλλου, κανείς δεν γεννιέται αριστερός. Όλοι και όλες γινόμαστε μέσα από την πράξη. Και τις μάχες που έχουμε μπροστά μας, θα τις δώσουμε ενωμένοι και απ’ τα αριστερά. Είμαστε όλοι/ όλες μαζί και θα συνεχίσουμε να ασκούμε δημιουργική κριτική, που μας κάνει καλύτερους, με μοναδικό σκοπό μια καλύτερη κοινωνία με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.
9) Τέλος, η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ είναι το παράδειγμα. Για το πως μεγαλώνει μια οργάνωση. Για το πώς συζητά. Για το πώς παρεμβαίνει. Μπορούμε και καλύτερα; Φυσικά. Αλλά παραμένει το παράδειγμα.
Με την Νεολαία μπροστά.
* Ο Γιώργος Μπαϊράμογλου είναι μέλος της γραμματείας Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
