Η έρευνα του ΚΑΝΕΠ και οι βιαστικοί σπεκουλαδόροι
Έσπευσαν να πανηγυρίσουν τη δικαίωσή τους κάποιοι από τους βιαστικούς της αντιπολίτευσης, καθώς ανακάλυψαν στην ετήσια Έκθεση του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΚΑΝΕΠ) της ΓΣΕΕ τα επιχειρήματα που εναγωνίως αναζητούσαν για να τεκμηριώσουν την «κατάρρευση» του εκπαιδευτικού συστήματος. Πραγματικά, η Έκθεση διαπιστώνει υπέρογκες ιδιωτικές δαπάνες για τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα μαθήματα, μεγάλες ανισότητες στη μόρφωση, γήρανση του εκπαιδευτικού προσωπικού, μεγάλη υπογεννητικότητα, χαμηλό ποσοστό δαπανών για την εκπαίδευση και οριακή επάρκεια των υποδομών. Πού βρίσκεται όμως το πρόβλημα; Μα, στο γεγονός ότι όλα αυτά τεκμηριώνονται με στοιχεία ώς και το 2014. Θα μου πείτε, δεν το γνώριζαν αυτό οι πρόθυμοι επικριτές; Μάλλον ναι, θα απαντούσα, αλλά έσπευσαν να το υποβαθμίσουν, ακόμα και να το αποκρύψουν. Ένα δημοσίευμα, π.χ., με τίτλο «Στα πρόθυρα της κατάρρευσης το εκπαιδευτικό σύστημα» παραπέμπει τον βιαστικό αναγνώστη στο παρόν, εκτός αν ψάξει στα «ψιλά γράμματα» του άρθρου για να βρει σε ποια περίοδο αναφέρεται. «Και καλά, έχει αλλάξει σήμερα η κατάσταση;» ίσως επιμένατε. Και η απάντηση: Ναι, τουλάχιστον έχει σταματήσει ο κατήφορος και ήδη άρχισε η αντίστροφη πορεία. Και δεν πρέπει με τίποτα να σταματήσει.
Ανάμεσα σε “Συμπληγάδες” βρέθηκε ο υπουργός Παιδείας Κ. Γαβρόγλου για τα θέματα των εκπαιδευτικών των ιδιωτικών σχολείων. Από τη μία πλευρά. οι –δικαιολογημένες ώς έναν βαθμό- αιτιάσεις των εκπαιδευτικών ότι, παρά τους ανασχετικούς φραγμούς, μεγαλώνει ο κίνδυνος αυθαίρετων απολύσεων από την εργοδοσία. Από την άλλη, οι ανήκουστες και ανερυθρίαστες «καταγγελίες» των ιδιοκτητών των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων για σοβιετοποίηση της εκπαίδευσης. Εκείνο που πρέπει να κατανοήσουν οι πρώτοι είναι πως ό,τι ήταν δυνατό να γίνει για την εξασφάλιση του δικαιώματός τους στην εργασία έγινε στις δεδομένες συνθήκες και μάλιστα με θετικό γι’ αυτούς τρόπο. Όσο για τους δεύτερους, πρέπει να καταλάβουν πια ότι έχουν υπερβεί κάθε όριο χυδαιότητας στην προσπάθειά τους να διασφαλίσουν ιδιοτελή συμφέροντα. Ώς εδώ!
Υπουργείο… γκαλερί! Γιατί όχι και σχολείο…
Σε γκαλερί τέχνης, και μάλιστα τη μεγαλύτερη της χώρας, έχει μετατραπεί το υπουργείο Παιδείας, καθώς στους χώρους του έχουν βρει τη θέση τους γύρω στα 600 έργα τέχνης, που εγκατέλειψαν πρόσφατα τις αποθήκες της Σχολής Καλών Τεχνών. Η ιδέα από κάθε άποψη αξιέπαινη, καθώς μετατρέπει μια ανιαρή περιδιάβαση στους διαδρόμους του κτηρίου σε μια ενδιαφέρουσα εξερεύνηση, που σε κάθε βήμα επιφυλάσσει και μια έκπληξη. Με την ευκαιρία αυτή, επαναφέρουμε μια ενδιαφέρουσα πρόταση, που είχε διατυπωθεί παλιότερα: με την οικοδόμηση κάθε δημόσιου κτηρίου –άρα και σχολείου- να προβλέπεται ένα ελάχιστο ποσοστό του προϋπολογισμού του για τη διακόσμησή του με έργα τέχνης. Το μετρό της Αθήνας έχει ήδη εφαρμόσει μια ανάλογη πρακτική στους σταθμούς του με θετικά, σε γενικές γραμμές, αποτελέσματα. Γιατί όχι, λοιπόν, και στα σχολεία;
Θαρρείς νεκροί κι απάριασαν τα μνήματ' αραχνά…
Αήθεις προσωπικές επιθέσεις σε καταξιωμένους ακαδημαϊκούς επιστήμονες, τυφλός εθνικισμός, ακατάσχετη θρησκοληψία και ανέξοδη πατριδοκαπηλία χαρακτηρίζουν τον «αγώνα μέχρις εσχάτων» στον οποίο έχουν αποδυθεί από κοινού συντηρητικοί και ακροδεξιοί κύκλοι ενάντια σε κάθε αλλαγή που φέρνει η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Κι ενώ φορείς και συλλογικότητες με δημοκρατική, προοδευτική παράδοση έχουν περιοριστεί σε προσπάθειες για τη διασφάλιση μικροσυντεχνιακών συμφερόντων των μελών τους ή / και σε αδιέξοδους τακτικισμούς, η νεκραναστημένη «μαύρη» αντίδραση, σε αγαστή συνεργασία με την πλειονότητα των μέσων ενημέρωσης, μοιάζει να παίζει χωρίς αντίπαλο. Έτσι, για «άλλους γενίτσαρους» μιλάει το “Πρώτο Θέμα”, για «Υπουργείο Παραχάραξης» η “Δημοκρατία”, για «κόφτες της Ιστορίας» το “Καρφί”, για «αντεθνικά γράμματα» η “Δημοκρατία Βορείου Ελλάδος”, για «ιδεοληπτικό μάθημα ιστορίας» η “Ελευθερία του Τύπου” και για «εγκλήματα στα σχολικά βιβλία» η “Press Time”. Ευτυχώς, υπάρχουν και ψύχραιμες γραφίδες, που προσεγγίζουν το θέμα με γνώση και τεκμηριωμένο λόγο. Ανάμεσα στα σχετικά δημοσιεύματα επισημαίνουμε, με κάθε κίνδυνο να αδικήσουμε, το άρθρο του Τάσου Κωστόπουλου «‘Ιστορικοί’ και ‘γενίτσαροι’», στην “Εφημερίδα των Συντακτών” (8.5.2017) και τα άρθρα των Σπύρου Κακουριώτη «Τα χαρακώματα της Ιστορίας είναι γεμάτα λάσπη;» (“Αυγή”), Πολυμέρη Βόγλη «Η αλήθεια για τις αλλαγές στο μάθημα της Ιστορίας (“Εφημερίδα των Συντακτών”) και Γιώργου Σιακαντάρη «Η ελληνική μάχη κατά των ιστορικών» (“Τα Νέα”), όλα δημοσιευμένα στις 9.5.2017.
…και τερατογενέσεις
Απορεί κανείς τι θέση διεκδικεί σ’ αυτό τον σκοταδιστικό συρφετό το Διοικητικό Συμβούλιο της λεγόμενης Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων (ΠΕΦ), τις ανακοινώσεις του οποίου αναμένουν εναγωνίως τελευταία για να τις προβάλουν εν συνεχεία σε περίοπτη θέση τα πιο ακραία συντηρητικά και ακροδεξιά μέσα. Και είναι αυτό άξιο απορίας γιατί, εκτός των άλλων, αναδεικνύει με εναργή τρόπο την αποστασιοποίηση της σημερινής ηγεσίας της ΠΕΦ από την προοδευτική παράδοση και το επιστημονικό πνεύμα –το οποίο κατά τα άλλα επικαλείται-, που επί δεκαετίες είχαν καλλιεργηθεί στον χώρο της. Θυμίζουμε, για παράδειγμα, ότι η πρόταση για διδασκαλία της Ιστορίας με το σχήμα ενιαίου, συνεχούς, σε αντίθεση με την πρακτική της τριπλής επανάληψης των τριών κύκλων (Αρχαία, Bυζαντινή, Nεότερη) σε Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο, διατυπώθηκε στο πλαίσιο της ΠΕΦ ήδη από τη δεκαετία του ’80, όπως και η άποψη να δοθεί επιτέλους έμφαση στη Σύγχρονη Ιστορία, που συνήθως ήταν απούσα σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης. Φαίνεται πως η προσπάθεια σύζευξης ακραίων αντιλήψεων που έχει αναληφθεί στο πλαίσιό της οδηγεί σε θλιβερές τερατογενέσεις.
* «Κενές περιεχομένου» για τη ΔΟΕ οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού για την υποχρεωτική εκπαίδευση.
* «Το βάθος της τριετίας είναι αόριστο και ασαφές» τονίζουν.
* Ενώ η «Παιδεία των ανοιχτών οριζόντων», του κοντινού παρελθόντος, ήταν σαφής και οριοθετημένη…
* «Ιερά πυρά» κατά της ασκούμενης εκπαιδευτικής πολιτικής και από τον Παύλο Σισανίου και Σιατίστης.
* «Τι σημαίνει ένα σχολείο χωρίς γλώσσα, χωρίς Ιστορία, χωρίς Θρησκευτικά, χωρίς παιδαγωγία;» αναρωτιέται.
* Προφανώς, εκοιμήθη και ύπνωσε και εφαντασιώθη ταύτα κατ’ όναρ.
* Είτα εξηγέρθη και εφώνησεν ούτως.
* Μιλάνε για τις Πανελλαδικές εξετάσεις, αλλά «για το σχολείο κουβέντα!», ισχυρίζεται ο Σ. Τσιχλιάς στο “Βήμα” (14.5.2017).
* Φαίνεται πως δεν μπήκε στον κόπο να διαβάσει την πρόταση του ΙΕΠ για την αναβάθμιση του Λυκείου που συζητήθηκε στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής.
* Ούτε καν έμαθε ότι η πρόταση αυτή αντιμετωπίστηκε θετικά ως προς τις διαπιστώσεις – και όχι μόνο.
