Πριν από μερικά χρόνια, ένας πρύτανης του Δημοκρίτειου έλεγε ότι το Δημοκρίτειο έχει μεγαλύτερη αξία απ' ό,τι δύο μεραρχίες στον Έβρο. Σ' αυτή την πρόταση ίσως κρύβεται και το πρόβλημα ταυτότητας του ακριτικού πανεπιστημίου. Γιατί θεωρείται από τους ιδρυτές του, από τις διοικήσεις του, αλλά και από την Πολιτεία ότι το πανεπιστήμιο αυτό πρωτίστως επιτελεί ένα εθνικό καθήκον με κύρος ίσο, αν όχι ανώτερο, με εκείνο του στρατού: Φυλάει Θερμοπύλες. Γι' αυτό άλλωστε όλα τα χρόνια της ύπαρξής του, το τρίτο πανεπιστήμιο της χώρας σε αριθμό φοιτητών δεν παρεξέκλινε της "εθνικής γραμμής". Αυτή που όριζε το περίφημο 105 γραφείο στην Κομοτηνή.
Πολύ πρόσφατα είχαμε συνέδριο για τους Πομάκους, έχουμε την αναγγελία ίδρυσης του Ινστιτούτου Πομακικών Μελετών, αλλά έχουμε καταγεγραμμένη και την εκκωφαντική σιωπή του πανεπιστημίου όχι ως πρόσωπα, αλλά ως αρχή διαχρονικά για τα μεγάλα ζητήματα που απασχόλησαν τη μειονότητα όπως αυτό των ανιθαγενών, του Άρθρου 19, των μειονοτικών δικαιωμάτων εν γένει. Με μικρά διαλείμματα μετά την πρυτανεία Πανούση, το Δημοκρίτειο διοικήθηκε από την ίδια ομάδα ανθρώπων, με κυρίαρχο πρόσωπο τον πρώην πρύτανη Κ. Σιμόπουλο. Ιδεολογικά συμπαγής ομάδα, επέβαλε τη δική της ταυτότητα στη διοίκηση του ιδρύματος. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στην πολυσέλιδη απάντηση ουσιαστικά του πρύτανη του ΔΠΘ. Αθ. Καραμπίνη στην ερώτηση που κατέθεσαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ της περιφέρειας, μεταξύ άλλων απαντώντας στη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, η οποία σημείωνε τις ενστάσεις της για τη σίτιση και τη στέγαση των φοιτητών, παρέθετε δημοσίευμα με τον τίτλο "Η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί τις κλοπές από τα super markets αντισυμβατική πράξη". Λίγο ώς πολύ ό,τι σημείωνε και η Ν.Δ. με αφορμή το γνωστό πια ερωτηματολόγιο της νεολαίας του κυβερνώντος κόμματος.
Ένταση υπήρξε και με την απόφαση του υπουργού Παιδείας Κ. Γαβρόγλου να μεταφέρει το νέο Τμήμα Μειονοτικών Σπουδών στο Παιδαγωγικό του ΑΠΘ και ουσιαστικά να καταργηθεί το Διδασκαλείο της Αλεξανδρούπολης. Όμως η απόφαση αυτή είναι αλήθεια ότι ικανοποίησε τους φορείς της μειονότητας που ασχολούνται με την εκπαίδευση. Αυτό πρακτικά τι σημαίνει; Αν υπάρχει θέμα εμπιστοσύνης ανάμεσα στο ΔΠΘ και στη μειονότητα, ποιος πρέπει να δει γιατί υπάρχει; Μήπως το ίδιο το πανεπιστήμιο; Το ότι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν λόγο για το "διαχρονικό πρυτανικό σχήμα" ή θέτουν το ζήτημα του διαχρονικού μέχρι πρότινος ανάδοχου Χούτου στο θέμα της σίτισης ή όταν κάνουν λόγο για ύπαρξη εταιρείας στην οποία υπάρχει τόσο ο πρώην πρύτανης του ΔΠΘ Κ. Σιμόπουλος όσο και η σύζυγος του σημερινού πρύτανη, αυτά δεν πρέπει να απαντηθούν; Και πόσο δόκιμο είναι οι φορείς της περιοχής της Θράκης μαζί με τη Σύγκλητο να συνωθούνται σχεδόν όλοι μαζί, εκτός από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αν ξεχνώ και κάποιον άλλο ας με συγχωρήσει, σε ένα κοινό ψήφισμα και να κάνουν λόγο για έναν πόλεμο που δέχεται το πανεπιστήμιο και για το ότι περίπου δημιουργείται «εθνικός κίνδυνος».
Από πότε η διερεύνηση ζητημάτων που ενδεχομένως αφορά ένα πρόσωπο ή και περισσότερα αποτελεί κίνδυνο για το πανεπιστήμιο; Ειρήσθω εν παρόδω, πρέπει να σημειωθεί και κάτι άλλο. Ο ειδικός γραμματέας του ΣΕΔΔΕ Δημοσθένης Κασσαβέτης, επίκουρος καθηγητής της Νομικής του ακριτικού πανεπιστημίου, εισηγείται την παραπομπή του πρύτανη στο Πειθαρχικό Συμβούλιο. Εκείνος, σε απάντηση και βασισμένος σε ανώνυμη καταγγελία κάποιων φοιτητών, προχωρεί σε ΕΔΕ εναντίον του με την κατηγορία ότι δεν κάνει το μάθημά του με τις ώρες που πρέπει, αν και είναι μειωμένου ωραρίου, και μάλιστα σημειώνει ότι, επειδή είναι οργανικά δεμένος με το ΔΠΘ ο Κασσαβέτης, στερείται της αμεροληψίας και της αντικειμενικότητας που οφείλει να έχει. Από που τεκμαίρεται αυτό; Μήπως η σωστή ερώτηση θα ήταν αν ο Κασσαβέτης είχε βρει στοιχεία που κατά τη γνώμη του ενοχοποιούσαν τον πρύτανη για πράξεις του ή παραλείψεις του ήταν ή δεν ήταν υποχρεωμένος να παραπέμψει το θέμα για διερεύνηση στα αρμόδια όργανα; Κι αν δεν το έκανε, δεν θα είχε πρόβλημα παραβίασης του νόμου ο ίδιος; Μήπως η ΕΔΕ αυτή προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις; Αν κάτι προκύπτει από όλα αυτά, είναι ότι το ίδιο το ΔΠΘ πρέπει να απαντήσει πρώτα στον εαυτό του και ύστερα στον ιδιοκτήτη του, που είναι ο ελληνικός λαός, προς τα πού θέλει να πάει. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με την επιστημοσύνη των μελών του. Δεν πρέπει να μάθουμε τελικά αν ο Καραμπίνης ή όποιος άλλος είναι ένοχος ή αθώος του αίματος; Από αυτή την προσπάθεια αυτογνωσίας, εκείνο που πρωτίστως θα ωφεληθεί θα είναι το ίδιο το πανεπιστήμιο.
Πριν από χρόνια στην τοπική εφημερίδα της Κομοτηνής δημοσιευόταν μια συνέντευξη του τότε πρύτανη και καθηγητή της Νομικής Γιάννη Σχινά. Ο τίτλος, που ήταν λόγια του ίδιου, ήταν σοκαριστικός: "Είναι σε εξέλιξη το πραξικόπημα των στρατηγών". Λίγο καιρό μετά, ο Σχινάς θα έχανε τη θέση του. Ουσιαστική απάντηση δεν πήραμε ποτέ. Σήμερα επιχειρείται να κατασκευαστεί ένας "νέος εχθρός". Και αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Μήπως και αυτό είναι τελείως λάθος εκ μέρους της διοίκησης του πανεπιστημίου; Γιατί, τελικά, πανεπιστήμιο είναι οι άνθρωποί του.
