Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο του 1ου Ιδρυτικού Συνεδρίου της, καλείται να επινοήσει νέες μεθοδολογίες για την προσέγγιση του ζητήματος των διεθνών σχέσεων αλλά και της δικτύωσης μεταξύ των αδελφών οργανώσεων. Στόχος αυτής της νέας προσπάθειας πρέπει να είναι η περιγραφή πτυχών ενός συνεκτικού σχεδίου που θα βρίσκει εφαρμογές παρά τα διαφορετικά επίπεδα στα οποία έχει προχωρήσει η ταξική σύγκρουση στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.
Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για απεμπλοκή της χώρας από τις πολιτικές λιτότητας, την επαναφορά και εμβάθυνση της Δημοκρατίας περιείχε ήδη από πολύ πρώιμα στάδια μια αστάθμητη μεταβλητή. Η συνθήκη επιτυχίας του ήταν αυτή της ραγδαίας αλλαγής των συσχετισμών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και η δημιουργία ενός νέου πολιτικού σκηνικού στην Ευρώπη. Θα υπέθετε κανείς πως με μια τόσο ανελαστική θέση υπέρ του διεθνιστικού προτάγματος σε ισχύ, το αντίστοιχο Τμήμα Διεθνών Σχέσεων του κόμματος θα ήταν το πιο αναβαθμισμένο και ανεφοδιασμένο με πόρους και ανθρώπινο δυναμικό, ενώ παράλληλα θα είχαν βρεθεί καινοτόμοι τρόποι ώστε να επιτυγχάνεται η ανάφλεξη διεθνών κινημάτων στήριξης της ελληνικής υπόθεσης, αλλά και αυτά τα κινήματα να μπορούν να βρίσκουν πολιτική έκφραση σε φιλικά διακείμενα πολιτικά υποκείμενα προς μια εναλλακτική στρατηγική για την Ευρώπη. Στην ουσία, τίποτα από αυτά δεν συνέβη, αλλά αντιθέτως ο κατευνασμός του αρχικού ενθουσιασμού για το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να δρα διαβρωτικά ακόμα και για παραδοσιακούς διαύλους του κόμματος με ευρωπαϊκά κινήματα και οργανώσεις.
Στην πραγματικότητα, το ζήτημα της διεθνιστικής πάλης ποτέ δεν ήταν ευεπίλυτο για την Αριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα. Οι δικτυώσεις μεταξύ οργανώσεων εργατών, ήδη από την εποχή των πατέρων του διαλεκτικού υλισμού, αλλά και μετέπειτα, παρέμεναν περιορισμένες και λειτουργούσαν στο πλαίσιο περιορισμένων διακυρηγμένων στόχων. Αλλά και στην περίπτωση της ΕΣΣΔ άλλαζαν τελείως υφή και χαρακτήρα και κατέληγαν να γίνονται πεδία εμπορικών συναλλαγών ή, χειρότερα, διελκυστίνδας μεταξύ των ηγεσιών των κομμουνιστικών κομμάτων. Ωστόσο, αυτός ο ισχυρισμός δεν θα πρέπει να ισοπεδώνει το γεγονός ότι, ακόμα και με αυτές τις παθογένειες, η ΕΣΣΔ κατάφερε να πυροδοτήσει μαζικά κινήματα τα οποία η καπιταλιστική εκμετάλλευση και ο πόλεμος χτυπούσαν. Τι νέο μπορεί, λοιπόν, να εισάγει η στρατηγική αναβάθμισης του διεθνιστικού προτάγματος της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ;
Κατ’ αρχάς, η κατάσταση στα ευρωπαϊκά κόμματα και οργανώσεις είναι πιο ευνοϊκή από ποτέ. Υπάρχει μια σαφής καταδίκη των πολιτικών λιτότητας που εκπορεύονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, στη βάση της οποίας μπορεί να προκύψει μια πλατιά συμμαχία ευρωπαϊκών δυνάμεων. Πέρα από τις δυνάμεις της παραδοσιακής Αριστεράς, που ανέδειξαν από την πρώτη στιγμή τη σημασία του αγώνα ενάντια στις πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης, πλέον νεολαίες κομμάτων της παραδοσιακής Σοσιαλδημοκρατίας ξεφεύγουν από την πατρωνία της γραφειοκρατίας των κομμάτων τους (Νεολαία Αυστριακού Σοσιαλιστικού Κόμματος, Young Labour κ.ά). Το προσφυγικό/μεταναστευτικό είναι ακόμα μία παράμετρος στη βάση της οποίας θα γεννηθεί και το νέο αξιακό φορτίο της Ευρώπης και άρα σήμερα προσφέρεται για τη διαπίστωση συγκλίσεων αλλά και διεθνή κινηματική παρέμβαση.
Ωστόσο, δεν θα ήταν η πρώτη φορά που μια νεολαιίστικη οργάνωση της Αριστεράς βάζει τον πήχη ψηλά μόνο και μόνο για να καταλήξει να περνάει από κάτω λίγο καιρό μετά. Το πρώτο βήμα δημιουργίας μιας Πανευρωπαϊκής Δικτύωσης των Νεολαιών της Ριζοσπαστικής Αριστεράς έχει γίνει (YEL). Το επόμενο διάστημα αναζητείται το διπλό άνοιγμα του εγχειρήματος αυτού σε περισσότερα νεολαιΐστικα κινήματα αλλά και της πολιτικής αναβάθμισής του σε ζωντανό εργαλείο για τις συμμετέχουσες οργανώσεις αλλά και την ευρωπαϊκή νεολαία. Τέλος, ειδικά με την κατάσταση όπως διαμορφώνεται στη γειτονική Τουρκία αλλά και την αποσταθεροποίηση στη Συρία και στο Ιράκ, πέφτει στις πλάτες μας ένα ειδικό καθήκον. Η απόλυτη ανάγκη ισχυροποίησης των δεσμών μας με το HDP και η επιστράτευση των δυνάμεών μας για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και των δικαιωμάτων στην Τουρκία περνά μέσα από τον αγώνα για την απελευθέρωση των φυλακισμένων βουλευτών και αγωνιστών του HDP. Αντίστοιχα, η υποστήριξη του κουρδικού αιτήματος για τη δημιουργία αυτόνομου κράτους στο Βόρειο Ιράκ και στη Νοτιοανατολική Τουρκία είναι η μοναδική εκδοχή ριζοσπαστικής διεξόδου στο συριακό αδιέξοδο.
