Βίκυ Τσεφαλά, Ο.Μ. Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Β Πειραιά
Αλεξάνδρα - Αναστασία Φτούλη, Ο.Μ. Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΠΑ
Στις 8 Μάρτιου κάθε χρόνο έχει καθιερωθεί να «γιορτάζεται» η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, μέρα η οποία –όλο και περισσότερο– τείνει να χάνει τα χαρακτηριστικά της προς μια κατεύθυνση εμπορευματοποίησής της. Τι πραγματικά όμως συνέβη στις 8 Μαρτίου και γιατί έχει καθιερωθεί αυτή η ημερομηνία ως «γιορτή των γυναικών»; Την 8η Μαρτίου του 1857, γυναίκες της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού κατέβηκαν σε μια μαζική διαδήλωση στους δρόμους της Νέας Υόρκης απαιτώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας και ίσες αμοιβές με τους άντρες. Η διαδήλωση χτυπήθηκε άγρια από την αστυνομία και πνίγηκε στο αίμα. Την ίδια μέρα το 1909, 15.000 γυναίκες διαδήλωσαν στη Νέα Υόρκη απαιτώντας λιγότερες εργατοώρες, καλύτερο μισθό, δικαίωμα ψήφου και να σταματήσουν να απασχολούνται παιδιά σαν εργάτες. Υιοθέτησαν το σύνθημα "Ψωμί και τριαντάφυλλα" (Bread and Roses), με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Η πρώτη Διεθνής Ημέρα των Γυναικών γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Από το 1975 η ημέρα τελεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για την ανάδειξη των γυναικείων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο.
Για εμάς όμως η 8η Μαρτίου δεν είναι γιορτή, αλλά ημέρα αφιερωμένη στους αγώνες των γυναικών για χειραφέτηση και ισότητα. Είναι η ημέρα που μας υπενθυμίζει ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει και ότι η πραγματική ισότητα δεν έχει κατακτηθεί ακόμα, με τις συντηρητικές φωνές να λένε ότι η ενασχόληση με τον φεμινισμό και τα δικαιώματα των γυναικών είναι πολυτέλεια. Ζούμε σε κοινωνίες όπου οροθετικές γυναίκες διαπομπεύονται, όπου το να είσαι γυναίκα-εργαζόμενη-συνδικαλίστρια-μετανάστρια χρήζει επίθεσης με βιτριόλι, σε κοινωνίες στις οποίες η σεξιστική βία και οι δολοφονίες γυναικών μετρούν όλο και περισσότερα περιστατικά.
Το φύλο αποτελούσε και αποτελεί εκείνο το σύστημα σχέσεων εξουσίας το οποίο κατηγοριοποιεί και ιεραρχεί τα υποκείμενα, καθιστώντας το κεντρικό στοιχείο οργάνωσης της κοινωνίας. Ο κοινωνικός προσδιορισμός του τι σημαίνει να ζω “ως άνδρας” ή/και να ζω “ως γυναίκα” διαδραματίζει ρόλο στη μειωμένη παρουσία των γυναικών στον χώρο της πολιτικής και κοινωνικής διαδικασίας. Η έμφυλη ανισότητα, όπως εκφράζεται, αλλά και βιώνεται, δεν είναι ανεξάρτητη από την ταξικότητα, την ηλικία, τη φυλή/εθνότητα. Στην Ελλάδα, η πλειονότητα των άνεργων είναι γυναίκες, ενώ συμμετέχουν σε μικρότερο ποσοστό στον στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό. Ανύπαντρες μητέρες μονογονεϊκών οικογενειών αντιμετωπίζουν συχνά την κοινωνική αποδοκιμασία, καθώς αποκλείουν τη “φυσιολογική” εικόνα της ελληνικής ορθόδοξης οικογένειας. Η φροντίδα “άλλων” αποτελεί “γυναικεία υπόθεση”, απομακρύνοντας τις γυναίκες από τον δημόσιο χώρο. Η θέση τους στην εργασιακή ιεραρχία και στα κέντρα λήψης αποφάσεων είναι χαμηλή, ο σεξισμός στον λόγο είτε περνά απαρατήρητος, είτε γίνεται εντελώς αποδεκτός, σε σημείο να αποτελεί προϋπόθεση κοινωνικοποίησης. Φαινόμενα όπως η βία κατά των γυναικών και ο περιορισμός των σεξουαλικών και αναπαραγωγικών τους δικαιωμάτων ολοκληρώνει την εικόνα ενός μη δημοκρατικού πλαισίου ζωής.
Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί ένα καλύτερο παρόν και μέλλον για τις γυναίκες. Πιο συγκεκριμένα παλεύουμε για:
Βελτίωση του νομοθετικού πλαισίου προστασίας της μητρότητας, ιδιαίτερα για τις εργαζόμενες με ευέλικτες μορφές απασχόλησης και τις επισφαλώς εργαζόμενες.
Ενίσχυση των θετικών και ολοκληρωμένων δράσεων υπέρ των νέων άνεργων γυναικών, με προτεραιότητα στις ομάδες εκείνες που βρίσκονται στη δυσκολότερη θέση (μονογονείς, μακροχρόνια άνεργες, Ρομά, μετανάστριες).
Ενσωμάτωση της διάστασης του φύλου στον σχεδιασμό πολιτικών ενίσχυσης της απασχόλησης και καταπολέμησης της ανεργίας και αξιολόγηση των επιπτώσεων κατά φύλο των πολιτικών αυτών.
Αναβάθμιση του παρόντος θεσμικού πλαισίου για τις γονεϊκές άδειες. Θα πρέπει να διασφαλίζεται το δικαίωμα των γυναικών που δουλεύουν υπό καθεστώς ενοικίασης στην άδεια μητρότητας και η προστασία τους από απόλυση ή μη ανανέωση σύμβασης.
Ενιαίο νόμο για τη βία κατά των γυναικών, που θα καλύπτει τη βία στην οικογένεια και κάθε μορφής συμβίωση, την εργασία και την κοινωνία, όπως, επίσης, και υλοποίηση προγραμμάτων για την πρόληψη της έμφυλης βίας που θα απευθύνονται σε εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητικό και νεανικό κοινό, με στόχο την άρση των έμφυλων στερεοτύπων και την ειρηνική επίλυση διαφορών.
Καθολική πρόσβαση στις μεθόδους αντισύλληψης και τεχνητής διακοπής κύησης όταν η γυναίκα το επιθυμεί.
Αναβάθμιση των υποστηρικτικών δομών για τις γυναίκες.
Αυστηρότερο θεσμικό πλαίσιο αντιμετώπισης εγκλημάτων όπως ο βιασμός και η εμπορία ανθρώπων.
