Προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας
Στη σωρεία των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το δημόσιο σχολικό μας σύστημα και τα οποία επιχειρεί να αντιμετωπίσει με σειρά προτάσεων το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, με θετικές μα και εύλογα αρνητικές αντιδράσεις από τους εκπαιδευτικούς, καιρός είναι να αντιμετωπιστούν και κάποια καθόλου δευτερεύοντα προβλήματα στα οποία αναφέρεται το άρθρο που ακολουθεί. Πρόκειται για καρπό της βιωμένης εμπειρίας ενός μάχιμου εκπαιδευτικού σε ένα Δημόσιο Λύκειο της Κομοτηνής, όπου φοιτούν έφηβοι νέοι και νέες Έλληνες πολίτες με τρεις όμως διαφορετικές εθνοτικές ταυτότητες και με όλα τα στερεότυπα που τις ακολουθούν και τα οποία δυστυχώς η σχολική αίθουσα αλλά και η σχολική αυλή δεν κατορθώνουν να υπερβούν, ώστε να αποτελέσει κοινό τόπο συνύπαρξης και δημιουργικής πολυπολιτισμικής ώσμωσης. Το γεγονός αυτό δεν αφορά μόνο παραδοσιακές προκαταλήψεις -μαθητών και καθηγητών- που αναπαράγονται αβίαστα στην τοπική κοινωνία, αλλά και κρατικές πολιτικές παρωχημένων εποχών. Είναι αδιανόητο σε μια περιοχή της ελληνικής επικράτειας να ισχύουν έμμεσες αλλά και άμεσες παρεμβάσεις κρατικών υπηρεσιών όπως του υπουργείου Εξωτερικών και της ΕΥΠ στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα!
Το θέμα δεν είναι δευτερεύουσας σημασίας, είναι, όπως τονίζει και ο αρθρογράφος, βαθιά πολιτικό, το οποίο η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας οφείλει δημιουργικά και άμεσα να αντιμετωπίσει. Προτάσεις υπάρχουν. Κάποιες κατατίθενται και στο άρθρο που ακολουθεί. Το θέμα είναι αν θα τις ακροαστούν η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο...
