Ο ρόλος του εκπαιδευτικού δεν είναι μόνο να προσφέρει γνώση στους μαθητές, αλλά και καθημερινή στήριξη στα μικρά και μεγάλα προβλήματα. Στις δύσκολες στιγμές μεγαλύτερη σημασία έχει η στήριξη παρά η γνώση, επειδή η αφομοίωση της γνώσης στηρίζεται στη σχέση μαθητή και δασκάλου. Αυτό αποδεικνύεται μέσα από το γράμμα που έστειλε εκπαιδευτικός στις μαθήτριες και στους μαθητές του εν μέσω της πανδημίας του κορωνοϊού.
«Οι στιγμές που περνάμε είναι δύσκολες, αλλά θα ξεπεραστούν επειδή καθένας από εμάς νιώθει ότι υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους μπορεί να στηριχτεί. Ο Γιάννης, η Μαρία, η Ελένη και ο Νίκος θα πρέπει να ξέρουν ότι είμαστε δίπλα τους!» σημειώνει μεταξύ άλλων και εκφράζει την εμπιστοσύνη του στους μαθητές του.
Ακολουθεί το γράμμα:
Γνωρίζετε ότι μία από τις αδυναμίες μου είναι η λογοτεχνία. Η λογοτεχνία ίσως δεν θα μας δώσει απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα, όμως θα μας βοηθήσει να θέσουμε ερωτήματα τα οποία αφορούν όχι μόνο τους άλλους, αλλά κυρίως τον εαυτό μας. Όταν σκέφτηκα να σας γράψω ένα γράμμα (όπως τα παλιά χρόνια), ήρθαν αμέσως στον νου μου δύο μικρά βιβλία δύο σπουδαίων συγγραφέων: Τα Γράμματα σ’ έναν νέο ποιητή του Rainer Maria Rilke (Εκδόσεις Ίκαρος, σε μετάφραση Μάριου Πλωρίτη) και το Γράμμα σε έναν νέο ποιητή της Virginia Woolf (Εκδόσεις Άγρα, σε μετάφραση Άρη Μπερλή) .
Έρχομαι σε επικοινωνία μαζί σας (δυστυχώς όχι ζωντανά, αλλά ψηφιακά) όχι τόσο για τα «τηλε – μαθήματα» (άθλια λέξη, τόσο οπτικά όσο και ηχητικά) που θα ακολουθήσουν, όσο για έναν πολύ πιο σημαντικό λόγο: Επειδή μου λείψατε! Οι στιγμές που περνάμε είναι δύσκολες, αλλά θα ξεπεραστούν επειδή καθένας από εμάς νιώθει ότι υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους μπορεί να στηριχτεί. Ο Γιάννης, η Μαρία, η Ελένη και ο Νίκος θα πρέπει να ξέρουν ότι είμαστε δίπλα τους!
Όμως, ακόμα και αν σε κάποιες δύσκολες στιγμές νιώσετε μοναξιά, να θυμάστε (όπως κι εγώ θυμάμαι στις δύσκολες στιγμές) τα λόγια του Rainer Maria Rilke (Γράμματα σ’ έναν νέο ποιητή):
Όμως η μοναξιά σας – ακόμα κι όταν το κάθε τι γύρω θα σας
είναι ξένο και ενάντιο – θα σας γίνει στήριγμα και καταφύγιο,
και θα σας δείξει αυτή ποιους δρόμους θα πάρετε.
Όλες μου οι ευχές είναι έτοιμες να σας συνοδέψουν, και η
εμπιστοσύνη μου μαζί.
Ο φιλόσοφος Johann Georg Hamann υποστήριζε ότι “η ποίηση είναι η μητρική γλώσσα της ανθρωπότητας . άρα η ποίηση είναι και η γλώσσα του εαυτού μας. Θα πρέπει να φροντίζουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε, αλλά να μη λησμονούμε τον εαυτό μας. Με τα λόγια της Virginia Woοlf (Γράμμα σε έναν νέο ποιητή):
Γιατί η κακή ποίηση είναι σχεδόν πάντα το αποτέλεσμα της
λησμονιάς του εαυτού μας. Όλα παραμορφώνονται και νοθεύονται
αν χάσεις από τα μάτια σου αυτή την κρίσιμη αλήθεια.
Σίγουρα, ο προφορικός λόγος έχει μεγαλύτερη δύναμη από τον γραπτό λόγο. Όμως, αναγκάζομαι να επικοινωνήσω μαζί σας με τον γραπτό λόγο και θα δανειστώ τα λόγια του σπουδαίου συγγραφέα Joseph Conrad (σε μετάφραση Άρη Μπερλή):
Αυτό που προσπαθώ να επιτύχω με τη δύναμη του γραπτού λόγου
είναι να σας κάνω να ακούσετε, να σας κάνω να νιώσετε – πάνω
απ’ όλα να σας κάνω να δείτε. Αυτό μόνο – τίποτε περισσότερο –
και είναι το παν.
Μαζί με τις ευχές μου έχετε και την εμπιστοσύνη μου!
Γ. Μ.
