Η «Αυγή» ανοίγει σήμερα τον διάλογο για την ΕΡΤ. Δίνει βήμα σε ανθρώπους του χώρου της τηλεόρασης, των οπτικοακουστικών και της τεχνολογίας που γνωρίζουν, που έχουν αγωνιστεί, που ανήκουν στην Αριστερά και συγχρόνως δεν εμπλέκονται άμεσα με την ΕΡΤ.
Αναζητάμε μια «καθαρή ματιά» απ' έξω για τα πεπραγμένα της δημόσιας τηλεόρασης και μια πρόταση για το μέλλον, πέρα από εσωτερικές αντιπαραθέσεις, από ανθρώπους που πιστεύουν στη δημόσια τηλεόραση και στον ιδιαίτερο ρόλο της στη δημοκρατία και στο επικοινωνιακό σύστημα.
Αντικείμενο άσκησης αντιπολιτευτικής ρητορείας εσχάτως -από τη Ν.Δ. που την έκλεισε- και φθηνού λαϊκισμού -από το ΚΙΝ.ΑΛΛ. που ήταν συνεργός στο λουκέτο- η ΕΡΤ έχει βρεθεί σε έναν κυκλώνα συνεχών επιθέσεων, αλλά και εσωκομματικών αντιπαραθέσεων. Κι αν ως πολίτες έχουμε δικαίωμα να διεκδικούμε το καλύτερο, ο πραγματικός κίνδυνος για την ΕΡΤ κρύβεται στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές: το εμπάργκο της Ν.Δ. στην ΕΡΤ δεν είναι παρά ο προάγγελος των σχεδιασμών της. Ήδη έχει προαναγγελθεί εξάλλου από τη Ν.Δ. η μείωση της χρηματοδότησής της στο μισό.
Από το 2015, οπότε μπήκε πάλι σε λειτουργία, η ΕΡΤ έχει διανύσει πολύ δρόμο, όμως δεν έχει κερδίσει ακόμη το στοίχημα: μπροστά σε σχέση με τους ιδιωτικούς σταθμούς, στην ποιότητα της ενημέρωσης, στην ψυχαγωγία, στον εκπαιδευτικό της ρόλο. Όμως πίσω σε σχέση με τους στόχους ή τα οράματα της Αριστεράς. Παρακολουθώντας ΕΡΤ, αυθόρμητα μπορεί κάποιος να πει «σίγουρα, μπορούμε καλύτερα».
Η συγκυρία εν μέσω διεθνούς επιτροπείας δεν ήταν η καλύτερη και ακόμη σήμερα η στενότητα των οικονομικών μέσων αποτυπώνεται στο πρόγραμμα. Η χρηματοδότηση της ΕΡΤ έχει πέσει στο μισό του μισού σε σχέση με την περίοδο των παχέων αγελάδων της περιόδου μετά το 2000, όταν η ΕΡΤ έπαιρνε κονδύλια απευθείας από τον κρατικό προϋπολογισμό, πέραν του ανταποδοτικού τέλους, που ήταν διπλάσιο.
Παράλληλα η δυνατότητα συνεργασιών μέσω σύναψης συμβάσεων είναι ελάχιστη. Δύο χρόνια τώρα η ΕΡΤ αναμένει 200 εργαζόμενους που θα μπορούσαν να δώσουν σημαντική χείρα βοηθείας σε κρίσιμους τομείς της παραγωγής.
"Και λοιπόν;" θα πουν ορισμένοι. Δεν μπορεί να γίνει τηλεόραση με χαμηλό προϋπολογισμό; Με ό,τι υπάρχει σε δυναμικό και σε χρήμα; Οπωσδήποτε μπορεί. Όμως, επειδή η φτώχεια φαίνεται στο γυαλί, γίνονται επιλογές: πού θα επενδύσει και τι θα αφήσει εκτός. Από πού θα κόψει, ώστε να τονώσει κάτι άλλο.
Η διοίκηση Κωστόπουλου - Λεοντή έχει δώσει δείγμα γραφής. Ικανοποιεί κάποιους με τις επιλογές της, δυσαρεστεί άλλους, που έχουν άλλη καταγωγή και άλλα ενδιαφέροντα. Ο δρόμος είναι μακρύς, έχουν γίνει βήματα, όμως απέχουμε ακόμα από την τηλεόραση που ονειρευτήκαμε όταν ξημερώναμε στον κήπο του Ραδιομεγάρου το καλοκαίρι του 2013.
