Αναγκασμένη να χαμηλώσει τους πανηγυρικούς τόνους είναι πλέον η Ν.Δ. μετά τη δημοσιοποίηση του συνόλου της απόφασης του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες, καθώς, σύμφωνα με αυτή, αποδίδονται μομφές, ευθύνες και παραλείψεις σε όλες τις κυβερνήσεις από ιδρύσεως ιδιωτικής τηλεόρασης το 1989, μέχρι σήμερα για ευθείες παραβιάσεις του Συντάγματος.
1. Στο «διά ταύτα» της υπ’ αριθμ. 95/2017 απόφασης της ολομέλειας του ΣτΕ, που αριθμεί 54 σελίδες, καθίσταται σαφές ότι δεν υπάρχει ακύρωση λόγω αντισυνταγματικότητας του “Νόμου Παππά” (4339/2015), παρά μόνο των δύο υπουργικών αποφάσεων που αφορούν: α) τη μεταβίβαση της αρμοδιότητας διεξαγωγής του διαγωνισμού από το ΕΣΡ στον υπουργό Επικρατείας και β) τη συγκρότηση πενταμελούς επιτροπής από τον γ.γ. Ενημέρωσης για τον ίδιο σκοπό. Αυτό σημαίνει ότι η αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών θα πραγματοποιηθεί με βάση τον επίμαχο Νόμο 4339/15 και όλα όσα προβλέπονται στις διατάξεις του.
Σημειώνεται ότι η συγκεκριμένη κριθείσα αντισυνταγματική διάταξη δεν υπήρχε καν στο αρχικό κείμενο του νόμου και προστέθηκε μόνο όταν διαπιστώθηκε πέρα από κάθε αμφιβολία η αδυναμία συναίνεσης των πολιτικών κομμάτων για τη συγκρότηση ΕΣΡ. Σύμφωνα με την απόφαση, από 29.10.2015 δεν υπήρχε συγκροτημένο ΕΣΡ. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι «οι εκπροσωπούμενες στο Κοινοβούλιο πολιτικές δυνάμεις είναι υποχρεωμένες με αμοιβαίες υποχωρήσεις και έπειτα από διαδικασία διαβουλεύσεων, η οποία δεν αποκλείεται να παρατείνεται για το αναγκαίο χρονικό διάστημα, να προχωρήσουν στην επιτασσόμενη από το Σύνταγμα συγκρότηση της Ανεξάρτητης Αρχής (δηλαδή του ΕΣΡ). Άλλως, το Σύνταγμα εμμέσως παραβιάζεται».
Ειδικότερα, ερμηνεύοντας τις διατάξεις του Συντάγματος, η ολομέλεια αποφαίνεται ότι ο αναθεωρητικός νομοθέτης το 2011 παρέλειψε να προβλέψει επικουρικό μηχανισμό για τη συγκρότηση του ΕΣΡ εάν δεν συμφωνήσουν τα κόμματα, παράλειψη που, σύμφωνα με την απόφαση, «φαίνεται να ήταν ηθελημένη» με σκοπό «να προτρέψει τις πολιτικές δυνάμεις σε συνεργασία».
2. Το ΣτΕ παραδέχεται ότι οι τηλεοπτικοί σταθμοί δεν μπορούν να λειτουργούν «αυθαιρέτως και χωρίς άδεια», όπως συμβαίνει από το 1989. Μάλιστα, στο σκεπτικό γίνεται επίκληση της νομολογίας που στο παρελθόν έχει κρίνει παράνομο και αντισυνταγματικό το καθεστώς λειτουργίας των τηλεοπτικών σταθμών και ειδικότερα προηγούμενη απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ (3578/2010) με την οποία κρίθηκε ότι «η επ' αόριστον ανοχή της λειτουργίας τηλεοπτικών σταθμών που ιδρύθηκαν και λειτούργησαν παρανόμως αντίκειται στο Σύνταγμα».
Είναι χαρακτηριστικό ότι το δικαστήριο στηλίτευσε τη μεθόδευση βάσει της οποίας αναβαλλόταν συνεχώς η προκήρυξη των αδειών. Όπως αναφέρει: «Η προθεσμία όμως αυτή (για την έκδοση προκηρύξεως) παρετείνετο συνεχώς με επτά διαδοχικούς νόμους [...] από το 2007 μέχρι το 2011.
3. Γίνεται αναφορά στην αντισυνταγματικότητα των νομοθετικών παρατάσεων της θητείας των μελών του ΕΣΡ και επίκληση της αρχής της «ορισμένης θητείας». Επιπλέον, γίνεται επίκληση της διάταξης του “Νόμου Παππά” με την οποία «αποχωρούν αυτοδικαίως από τη θέση τους τα μέλη των Ανεξάρτητων Αρχών των οποίων έχει λήξει η αρχική θητεία», που είχε προκαλέσει πλήθος αντιδράσεων για δήθεν «παρεμβάσεις». Ερμηνεύοντας τον νόμο, οι δικαστές του ΣτΕ έκριναν ότι «είναι μεν ανεκτή η συνέχιση της λειτουργίας των εν λόγω Αρχών μετά τη λήξη της θητείας των μελών τους και μέχρι την επιλογή των νέων» και, πέραν τούτου, «το Σύνταγμα δεν ανέχεται πλέον την παράταση της θητείας των μελών».
