Η στράτευση των τηλεοπτικών σταθμών στην προπαγάνδα υπέρ του “Ναι” στο δημοψήφισμα πέντε χρόνια πριν δεν διαφέρει και τόσο από τους διθυράμβους σήμερα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Και εάν το καλοκαίρι του 2015 τα κανάλια είχαν επιδοθεί σε ψυχολογικό πόλεμο εναντίον των πολιτών σε μια άνευ προηγουμένου επιχείρηση τρομοκράτησης, αποκρύπτοντας και διαστρεβλώνοντας το “Όχι”, σήμερα επιδίδονται στην αποθέωση της κυβέρνησης, σε πανηγυρικούς και ενθουσιώδεις επαίνους, αποκρύπτοντας τι λέει η αντιπολίτευση και πώς τα βγάζει πέρα ο λαός.
Η περιφρόνηση της κοινωνίας, η αδιαφορία να αποτυπώσουν το λαϊκό αίσθημα είναι από τα κύρια χαρακτηριστικά της τηλεοπτικής ειδησεογραφίας των τελευταίων δέκα χρόνων. Και στο δημοψήφισμα και μέχρι σήμερα. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί συστηματικά υιοθετούν την ατζέντα της Νέας Δημοκρατίας, υποτιμούν το κοινό και όχι μόνο δεν εκφράζουν τον κόσμο, αλλά ούτε καν ενδιαφέρονται να τον αποτυπώσουν.
Όμως ο σφυγμός της κοινωνίας βρίσκει ρωγμές και αποτυπώνεται, ξεφεύγει από την προσοχή και εμφανίζεται απροσδόκητα εκεί που δεν το περιμένεις. Η αλήθεια του κόσμου ξεπροβάλλει αναπάντεχα σε ανύποπτο χρόνο, παρά τη σφιχτή επιτήρηση στους κανόνες της μονοφωνίας. Όπως, για παράδειγμα, σε κάτι ζωντανές συνδέσεις ξεπήδησαν κάτι συνταξιούχοι στην ουρά έξω από την Εθνική και είπαν τα «αντίθετα» ή όπως ο ηθοποιός Κλέων Γρηγοριάδης αιφνιδίως μίλησε έξω από τα δόντια -και μετά σταμάτησαν οι ζωντανές συνδέσεις.
Λοιπόν, ακριβώς αυτό το απροσδόκητο έχει αρχίσει να ξεπροβάλλει και πάλι στις μέρες της πανδημίας του κορωνοϊού της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ενώ όλα ελέγχονται μέχρι κεραίας.
Σε μια εκπομπή στο ραδιόφωνο προ ημερών καλείται να μιλήσει ταξιτζής, κάτι σαν εκπρόσωπος μιας εταιρείας ραδιοταξί, με θέμα τα προβλήματα του επαγγέλματος με το lockdown και σήμερα με τις μάσκες, τους κινδύνους από τον ιό κ.λπ., όλα καλά. Όταν η κουβέντα στρέφεται και στο νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων και ο δημοσιογράφος ρωτάει -επιχειρώντας να υποβάλει και την απάντηση- αν θα διευκολύνει τη δουλειά των ταξιτζήδων, ο τεράστιος ταξάρας απαντάει: Εμάς δεν μας ενοχλούν οι διαδηλώσεις, καθένας έχει δικαίωμα να διαδηλώνει, πώς θα διεκδικήσει τα δικαιώματά του!
Ναι, αλλά κλείνουν οι δρόμοι, επιμένει ο δημοσιογράφος. Εμείς ξέρουμε πότε κλείνουν οι δρόμοι, μπαίνουμε μέσα στην εφαρμογή και τα βλέπουμε και πάμε από άλλους δρόμους, έδωσε την απάντηση και συνέχισε να επιμένει στο δικαίωμα των διαδηλώσεων. Η τηλεφωνική συνομιλία έκλεισε άρον - άρον.
Το στιγμιότυπο δείχνει ότι η πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες αυτής της χώρας δεν αντιστοιχίζεται στην εικονική πραγματικότητα της τηλεόρασης. Και ότι αυτή η πραγματική πραγματικότητα, συνειδητή, εκφράζεται και δεν απέχει πολύ από το να γίνει θυμός και αγανάκτηση. Απέναντι και στην κυβέρνηση και στις τηλεοράσεις.
