Δύο σχολές για τη δημόσια παρουσία των δημοσιογράφων στα social media έχουν διαμορφωθεί: η ευρωπαϊκή σχολή, η οποία προσεγγίζει τη «σύνεση και ψυχραιμία», και η αμερικανική, όπου το επαγγελματικό είναι πλήρως διαχωρισμένο από το προσωπικό.
Στην Ευρώπη των ισχυρών δημόσιων τηλεοράσεων επικρατεί η αντίληψη ότι οι δημοσιογράφοι είναι ιδιαίτερα συγκρατημένοι στο να παίρνουν θέση σε πολιτικά ή θρησκευτικά ζητήματα και προσεκτικοί στις ομάδες κοινωνικής δικτύωσης στις οποίες προσχωρούν. Οι αναρτήσεις τους δεν πρέπει να έχουν αντίκτυπο στην αξιοπιστία τους ως δημοσιογράφων στο μέσο όπου εργάζονται.
Η εδραιωμένη αντίληψη ότι η ενημέρωση αποτελεί δημόσιο αγαθό οδηγεί σε μία στάση που υπαγορεύει το προϊόν της επαγγελματικής τους δραστηριότητας να μην απέχει πολύ από προσωπικές απόψεις που εκφράζονται δημόσια στα social media. Αυτό εκφράζεται και στους Κώδικες Δεοντολογίας των ενημερωτικών δικτύων, παρότι έχουν συμβουλευτικό χαρακτήρα και συνήθως επικαλούνται την κοινή λογική.
Το αμερικανικό παράδειγμα κινείται σε άλλη λογική. Διαχωρίζεται εντελώς η επαγγελματική ταυτότητα από την προσωπική άποψη. Έτσι παρατηρείται η πρακτική πολλοί δημοσιογράφοι στο επίσημο account τους να είναι στεγνοί και αυστηρά ειδησεογραφικοί, ενώ στο προσωπικό τους σχολιαστικοί και συχνά ιδιαίτερα καυστικοί. Η περίοδος Τραμπ βοηθάει ιδιαίτερα σε αυτό. Παράλληλα το κοινό έχει εκπαιδευτεί να «διαβάζει» τις αναρτήσεις με τον κατάλληλο τρόπο κάθε φορά.
