Μετά την απόφαση της περασμένης εβδομάδας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, με την οποία ουσιαστικά υπονοείται ότι η όλη συμφωνία Ε.Ε. - Τουρκίας δεν είναι τίποτε άλλο πέραν ενός δελτίου Τύπου και μάλιστα με λάθη, αφού σύμφωνα με το Δικαστήριο δεν ήταν η Ε.Ε. παρούσα ή θεσμικά όργανά της που συμφώνησαν με την Τουρκία αλλά τα κράτη - μέλη, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ήλθε χθες με μια άλλη απόφαση να κλείσει μια πιθανή νόμιμη οδό για τους πρόσφυγες, στο πνεύμα άλλωστε της προωθούμενης ευρωπαϊκής πολιτικής που συνοψίζεται στο “κρατήστε τους πρόσφυγες εκτός ευρωπαϊκού εδάφους”.
Συγκεκριμένα χθες έγινε γνωστή η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ότι "τα κράτη-μέλη δεν υποχρεούνται, βάσει του δικαίου της Ένωσης, να χορηγούν θεώρηση για ανθρωπιστικούς λόγους στα πρόσωπα που επιθυμούν να μεταβούν στο έδαφός τους προκειμένου να ζητήσουν άσυλο· ωστόσο διατηρούν την ευχέρεια να χορηγήσουν τη θεώρηση βάσει του εθνικού τους δικαίου. Το δίκαιο της Ένωσης θεσπίζει μόνον τις διαδικασίες και τις προϋποθέσεις χορηγήσεως θεωρήσεων για διέλευση από ή σκοπούμενη παραμονή στο έδαφος των κρατών-μελών για διάρκεια που δεν υπερβαίνει τις 90 ημέρες".
Σημειώνεται ότι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου είναι αντίθετη προς την πρόταση του γενικού εισαγγελέα, ο οποίος εισηγήθηκε τον περασμένο μήνα ότι τέτοιου είδους άδειες εισόδου πρέπει να εκδίδονται στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.
Η απόφαση του δικαστηρίου αφορά την υπόθεση μιας οικογένειας χριστιανών Σύρων με τρία ανήλικα παιδιά από το Χαλέπι που υπέβαλαν αίτηση για βίζα για ανθρωπιστικούς λόγους στην πρεσβεία του Βελγίου στη Βηρυτό, στον Λίβανο. Η οικογένεια προσδοκούσε να λάβει βίζα περιορισμένης εδαφικής ισχύος, βάσει του κώδικα θεωρήσεων της ΕΕ1, προκειμένου να μπορέσει να εγκαταλείψει την πολιορκημένη πόλη του Χαλεπίου για να υποβάλει αίτηση ασύλου στο Βέλγιο.
Μάλιστα, όπως σημειώνεται στο σχετικό δελτίο Τύπου που εξέδωσε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το ένα μέλος της οικογένειας δήλωσε στην προσφυγή του στο δικαστήριο, μεταξύ άλλων, ότι είχε απαχθεί από τρομοκρατική ομάδα, ξυλοκοπήθηκε, βασανίστηκε και τελικά απελευθερώθηκε έναντι λύτρων. Η οικογένεια τόνιζε ιδιαίτερα την επιδείνωση της κατάστασης στο Χαλέπι καθώς και ότι, λόγω του ότι είναι χριστιανοί ορθόδοξοι, διατρέχουν τον κίνδυνο διώξεων για τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
Στις 18 Οκτωβρίου η Υπηρεσία Αλλοδαπών του Βελγίου απέρριψε τις αιτήσεις της οικογένειας κρίνοντας ότι η εν λόγω οικογένεια Σύρων, ζητώντας θεώρηση περιορισμένης εδαφικής ισχύος προκειμένου να υποβάλει αίτηση ασύλου στο Βέλγιο, είχε προδήλως την πρόθεση να παραμείνει στο Βέλγιο για διάστημα μεγαλύτερο των 90 ημερών, κάτι που αντιβαίνει στον κώδικα θεωρήσεων της Ένωσης. Η οικογένεια των Σύρων προσέβαλε την απορριπτική απόφαση.
Μάλιστα τότε ο υφυπουργός Μετανάστευσης του Βελγίου Τεό Φράνκεν είχε δηλώσει ότι μια απόφαση υπέρ της χορήγησης άδειας εισόδου για ανθρωπιστικούς λόγους θα «άνοιγε διάπλατα τις πύλες» για τους αιτούντες άσυλο.
Φυσικά η απόφαση αυτή μόνο ως αποτρεπτική πολιτική ενάντια στα κυκλώματα διακίνησης ανθρώπων δεν μπορεί να θεωρηθεί.
