Live τώρα    
16°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
16 °C
11.2°C18.1°C
2 BF 63%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
14 °C
10.6°C16.9°C
2 BF 67%
ΠΑΤΡΑ
Ελαφρές νεφώσεις
15 °C
10.0°C15.5°C
2 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
14 °C
13.8°C16.4°C
2 BF 62%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
9 °C
8.9°C14.6°C
0 BF 81%
"Εκδικητικότητα απέναντι στις ατομικές ελευθερίες όλων μας"
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

"Εκδικητικότητα απέναντι στις ατομικές ελευθερίες όλων μας"

Λίγες μέρες αφότου το δικαστήριο απέρριψε την αίτηση αναστολής της ποινής που εκτίουν η Ηριάννα και ο Περικλής, η νέα γενιά ποινικολόγων μιλά στην “Αυγή” της Κυριακής για την πορεία της δίκης. Εκτιμούν πως μπροστά μας έχουμε “μία περίπτωση ακραίας δικαστικής αυθαιρεσίας” και τονίζουν πως “ο ρόλος της Δικαιοσύνης δεν είναι να κρίνει το φρόνημα, αλλά τις πράξεις των ανθρώπων.”

Η Βίκυ Τσεφαλά και ο Κώστας Τσούκαλης μεταπτυχιακοί φοιτητές στο Ποινικό Δίκαιο, στοιχειοθετούν την “εκδικητική” στάση της Δικαιοσύνης.

* Πώς αξιολογείτε την πορεία της δίκης μέχρι τώρα;

Βίκυ Τσεφαλά: Μπροστά μας έχουμε κατά τη γνώμη μου μία περίπτωση ακραίας δικαστικής αυθαιρεσίας. Οδηγείται κάποιος σε δίκη, στην πραγματικότητα χωρίς εγκληματική πράξη και, συνακόλουθα, χωρίς αποδείξεις που να τη στοιχειοθετούν. Κάθε προσπάθεια δε στοιχειοθέτησης και τεκμηρίωσης της αξιόποινης πράξης της συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση σε οποιαδήποτε νομική βάση, υποπίπτει μάλλον σε λογικά κενά και σφάλματα, και εν τέλει πέφτει στο κενό. Το επόμενο κρίσιμο σημείο στην υπόθεση της Ηριάννας είναι η ίδια η ποινικοποίηση των κοινωνικών συναναστροφών (της παρέας, της φιλίας, της κοινωνικής σχέσης).

Κώστας Τσούκαλης: Όντως το πιο κραυγαλέο απ' όλα είναι ότι η πρωτόδικη καταδίκη βασίστηκε σε ένα και μοναδικό στοιχείο, ένα μερικό δείγμα DNA σε γεμιστήρα όπλου, στοιχείο που ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχε σταθεί αρκετό για να στοιχειοθετηθεί η καταδίκη ενός ανθρώπου. Και, μάλιστα, το μερικό δείγμα ήταν τόσο ισχνό και ανεπαρκές που δεν δόθηκε καν στην υπεράσπιση για αντεξέταση, πράγμα που είναι δικονομικά απαράδεκτο. Η Ηριάννα και ο Περικλής κατηγορήθηκαν για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση με βάση το άρθρο 187 Α του Ποινικού κώδικα παρ' ότι δεν βρέθηκε κάποια συγκεκριμένη συμπεριφορά που να ταιριάζει σε αυτές τις κατηγορίες. Μπήκαν στο στόχαστρο του ποινικού νόμου οι κοινωνικές συναναστροφές, η ερωτική σχέση, οι παρέες, το με ποιον επιλέγω να ζήσω. Η καταδίκη που στερείται αποδεικτικού ερείσματος, προσβάλλει ευθέως τις ατομικές ελευθερίες, πλήττει τον πυρήνα των ατομικών ελευθεριών.

* Θεωρείτε ότι ευσταθεί η απόρριψη των αιτήσεων αναστολής της ποινής που εκτίουν Ηριάννα και Περικλής;

Β.Τ.: Η απόρριψη των αιτήσεων αναστολής της επιβληθείσας ποινής, μέχρι την εκδίκαση της ουσίας της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό από το Εφετείο, τεκμηριώνεται από το δικαστήριο, με την άρνηση της ύπαρξης ανεπανόρθωτης βλάβης στα πρόσωπα των κατηγορουμένων λόγω του εγκλεισμού τους. Να σημειωθεί δε ότι το δικαστήριο σε κάθε περίπτωση γνωρίζει τον φόρτο εργασίας των ποινικών ακροατηρίων, και άρα, επίσης γνωρίζει ότι η διαδικασία στο Εφετείο μπορεί να ξεκινήσει τον ερχόμενο Μάρτιο, αλλά το πιθανότερο είναι να χρειαστεί έως και αρκετά χρόνια για να περατωθεί. Η παραμονή στη φυλακή για όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν μπορεί παρά να συνιστά ανεπανόρθωτη βλάβη.

Κ.Τ.: Το δικαστήριο εντελώς εσφαλμένα θεώρησε ότι η φυλάκιση της Ηριάννας και του Περικλή μέχρι να γίνει το Εφετείο δεν θα τους προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη. Η Ηριάννα βλάπτεται, διότι εκμηδενίζεται οποιοδήποτε περιθώριο για ακαδημαϊκή και ερευνητική εξέλιξη, ενώ ο Περικλής επειδή είναι σαφές ότι θα επιβαρυνθεί η κατάσταση της υγείας του. Η απόρριψη αναστολής δείχνει εκ μέρους του δικαστηρίου και της Δικαιοσύνης συνολικά μια εκδικητικότητα απέναντι στις κοινωνικές επιλογές των ατόμων αυτών, απέναντι σε αυτό που το δικαστήριο θεωρεί ότι είναι το ιδεολογικό τους υπόβαθρο και κυρίως απέναντι στο σύνολο των ατομικών ελευθεριών όλων μας, όχι μόνο της Ηριάννας και του Περικλή.

* Εκτιμάτε ότι οι αποφάσεις αγνοούν το κοινό περί δικαίου αίσθημα ή αντανακλούν ένα κράτος δικαίου;

Β.Τ.: Αποφάσεις που εξοντώνουν τους ανθρώπους και εξαντλούν την αυστηρότητα του νόμου επάνω τους, χωρίς μάλιστα να τεκμηριώνουν τη στοιχειοθέτηση της πράξης τους σε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία, είναι πολύ μακριά από αυτή την έννοια του κράτους δικαίου. Στην περίπτωση της Ηριάννας, οι δικαστές χρησιμοποίησαν τα εξαιρετικά διευρυμένα όρια της διακριτικής ευχέρειας που τους δίνει το 187Α ΠΚ, και τιμώρησαν πράξεις, οι οποίες δεν προκαλούν στην πραγματικότητα κανέναν κίνδυνο.

Ρόλος της Δικαιοσύνης δεν είναι να κρίνει -πόσο μάλλον να ποινικοποιεί- το φρόνημα, αλλά τις πράξεις των ανθρώπων. Η εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη, πρέπει να εδράζεται ακριβώς σε αυτό: ότι θα υπάρχουν τυπικοί και σαφείς κανόνες για όρια της επιτρεπτής από τον νόμο δράσης των ανθρώπων, εκτός των οποίων τίθεται θέμα εγκληματικού αδίκου. Όταν τα όρια αυτά γίνονται όλο και περισσότερο ρευστά και ασαφή, και αξιολογούνται ποινικά ακόμα και τα ταξίδια μας ή οι φίλοι μας κ.λπ., διευρύνεται υπερβολικά το πεδίο εκτίμησης του αξιοποίνου, και το κράτος δικαίου λαμβάνει αντιδημοκρατικά χαρακτηριστικά, χαρακτηριστικά καταστολής.

Κ.Τ.: Ειδικότερα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι σαφές πως η Ηριάννα και ο Περικλής τιμωρούνται εξαιτίας της εμπλοκής που το δικαστήριο ατεκμηρίωτα θεωρεί ότι έχουν με άτομα του αναρχικού χώρου. Συνεπώς, δεν τους τιμωρεί για κάτι που έκαναν, αλλά για κάτι που το δικαστήριο θεωρεί ότι πιστεύουν. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν συμβαδίζει με ένα κράτος δικαίου, γιατί ένα τέτοιο κράτος προστατεύει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών. Είναι σαφές ότι -και με βάση το τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης που έχει ξεσπάσει για την Ηριάννα και τον Περικλή, αυτές οι αποφάσεις βρίσκονται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

* Στη σχολή σας συζητιέται το θέμα; Τι απόψεις ακούγονται;

Β.Τ.: Η υπόθεση της Ηριάννας απασχολεί συνολικά την κοινή γνώμη και, πολύ περισσότερο, τους νέους ανθρώπους. Η προσωπική μου αίσθηση είναι ότι η άποψη περί εκδικητικής απόφασης με ανύπαρκτη αποδεικτική βάση, που εξοντώνει τους κατηγορούμενους, φαίνεται να είναι η κυρίαρχη. Επίσης κριτική ασκείται και στην ίδια την αντιμετώπιση των κατηγορουμένων, καθώς και στην προσβολή των δικονομικών (υπερασπιστικών) δικαιωμάτων τους, κατά την ποινική διαδικασία.

Κ.Τ.: Αυτό που ακούω είναι ότι πρόκειται για μια εντελώς άδικη, υπερβολικά αυστηρή και αστήρικτη απόφαση, που χωρίς κανένα νομικό έρεισμα στερεί την ελευθερία από δύο νέους ανθρώπους. Ότι ουσιαστικά τιμωρεί όχι μια αξιόποινη πράξη, αλλά ένα πρότυπο ζωής που το δικαστήριο θεωρεί κατακριτέο, πράγμα που βρίσκεται εντελώς έξω από το πνεύμα και το νόημα του νόμου. Με αφορμή τις υποθέσεις αυτές πρέπει να επανεξετάσουμε τον Ποινικό Κώδικα και να αναδιαμορφώσουμε ριζικά αυτούς τους νόμους, ώστε στο μέλλον να μην δίδεται τέτοια τεράστια δυνατότητα διακριτικής ευχέρειας στους δικαστές και να προστατεύονται τα δικαιώματα και οι ελευθερίες όλων μας.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL