Την πεποίθηση ότι η Περιφέρεια Πελοποννήσου “αλυσοδένεται” με το έργο ΣΔΙΤ για τη διαχείριση απορριμμάτων εκφράζει η περιφερειακή παράταξη Πελοπόννησος Πρώτα, λίγες μέρες μετά την έγκριση του σχεδίου, το οποίο όμως έλαβε μόνο τις ψήφους της πλειοψηφούσας παράταξης Τατούλη. Μεταξύ άλλων η Πελοπόννησος Πρώτα υποστηρίζει ότι η μελέτη για το έργο ΣΔΙΤ “δεν συνάδει ούτε με τα εγκεκριμένα εθνικά σχέδια διαχείρισης απορριμμάτων και πρόληψης δημιουργίας αποβλήτων ούτε με τις ευρωπαϊκές οδηγίες”.
Η Πελοπόννησος Πρώτα με επικεφαλής τον Ν. Πατσαρίνο επικρίνει την διοίκηση Τατούλη ότι “αγνόησε την ομόφωνη απόφαση του Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων” και προέκρινε “φαραωνικές εγκαταστάσεις ανισοβαρώς κατανεμημένες και μόνο ένα μέρος της διαχείρισης των οργανικών αποβλήτων σε πέντε μονάδες (μια ανά περιφερειακή ενότητα)”. Ταυτόχρονα, εγκαλεί τον περιφερειάρχη ότι με τον σχεδιασμό που θέλει να υλοποιήσει “υποβαθμίζει και αποδυναμώνει τις δράσεις διαλογής στην πηγή ανακύκλωσης και επανάχρησης, ενώ η υγειονομική ταφή, η οποία με βάση το εθνικό σχέδιο μέχρι το 2020 θα περιοριζόταν στο 26% των απορριμμάτων, η πρόβλεψη του περιφερειακού σχεδίου έως το 2045 φθάνει την υγειονομική ταφή στο 45%!”.
Η Πελοπόννησος Πρώτα καταγγέλλει τη διοίκηση της Περιφέρειας ότι αγνόησε υπουργικές αποφάσεις και τις γνωμοδοτήσεις των υπουργείων Εσωτερικών και Περιβάλλοντος και πως “στον σχεδιασμό δεν εντάσσονται οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις των δήμων”. Σημειώνει ότι “δεν καθορίζεται σαφής χρόνος και χώρος για τη μεταβατική περίοδο”, ενώ επισημαίνει ότι δεν προσδιορίζεται τι θα γίνει μετά το 2020, που θα υπάρξουν νέες προβλέψεις από τον εθνικό σχεδιασμό διαχείρισης αποβλήτων με δεδομένο ότι η σύμβαση παραχώρησης στην ανάδοχο εταιρεία θα είναι σε ισχύ έως το 2045.
“Στην κακή κατάσταση -χειρότερη στη χώρα στη διαχείριση των απορριμμάτων- που βρίσκεται η Περιφέρεια Πελοποννήσου ήταν ευκαιρία να ξεκινήσουμε και να γίνουμε το σωστό παράδειγμα μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής διαχείρισης σε επίπεδο Περιφέρειας” τονίζει η περιφερειακή παράταξη και καταλήγει: “Αντ’ αυτού σε μια περίοδο οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης επιλέγουμε το ΣΔΙΤ που είναι ό,τι πιο ξεπερασμένο, στατικό, άκαμπτο, σπάταλο, αντιεπιστημονικό, αντιπεριβαλλοντικό - αντιοικολογικό, αντικοινωνικό και αντιλαϊκό”.
