Live τώρα    
22°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
22 °C
20.2°C23.8°C
3 BF 42%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
22 °C
19.1°C22.7°C
2 BF 55%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
18.0°C19.9°C
4 BF 60%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
20 °C
18.8°C20.8°C
5 BF 45%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
23 °C
22.9°C22.9°C
3 BF 31%
12 πρόσωπα του 2013: Οι πρωταγωνιστές της καθημερινότητας
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

12 πρόσωπα του 2013: Οι πρωταγωνιστές της καθημερινότητας

Τη χρονιά που φεύγει, χιλιάδες ήταν οι πρωταγωνιστές μικρών και μεγάλων ιστοριών που η επικαιρότητα κατέγραψε σε ένα ταραγμένο και πολλές φορές δραματικό ημερολόγιο. Πρόσωπα τα οποία σημάδεψαν έναν χρόνο που βυθίστηκε στα απόνερα των Μνημονίων και της οικονομικής κρίσης. Πρόσωπα που αγωνίστηκαν, πρόσωπα που ενέπνευσαν, πρόσωπα που διακρίθηκαν, αλλά και πρόσωπα που πλήρωσαν το τίμημα των δύσκολων καιρών. Κάποιοι από αυτούς εξακολουθούν να βρίσκονται δίπλα μας και έξω στους δρόμους συνεχίζοντας τον αγώνα για ένα μέλλον ανθρώπινο και μια αξιοπρεπή ζωή. Κάποιοι άλλοι θα λείψουν, με τη μνήμη τους να μένει για πάντα εδώ. Επιλέξαμε 12 πρόσωπα που χαράχτηκαν στη συλλογική μνήμη της κοινωνίας και συμβολίζουν τις αρχές και τις αξίες μιας κοινωνίας που δεν δέχεται να ζει κάτω από τους οικονομικούς δείκτες των λογιστών της ζωής μας.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΤΣΑΚΟΣ

Δέσποινα Κωστοπούλου

Από το 1993 μέχρι το 2000 η Δέσποινα Κωστοπούλου έπαιρνε μισθό 64.000 δραχμές. Από το 2001 έως το 2005 το Δημόσιο της έδινε 320 ευρώ. Το 2005, οπότε οι συμβάσεις έγιναν αορίστου χρόνου, άρχισε να αισιοδοξεί με έναν «καλό μισθό 850 ευρώ». «Τότε μπορούσαμε να βρούμε και κάνα μεροκάματο κι έτσι συμπληρώναμε ένα αξιοπρεπές ποσό». Σήμερα βρίσκεται ανάμεσα στις 50 καθαρίστριες οι οποίες καθημερινά εδώ και δυόμισι μήνες στέκονται έξω από το υπουργείο Οικονομικών στην Καραγεώργη Σερβίας, ζητώντας τη δουλειά τους πίσω.
Η κυβέρνηση, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι είναι ήδη ένα από τα πιο χαμηλά αμειβόμενα εργατικά στρώματα, αφού μια καθαρίστρια παίρνει κατά μέσο όρο γύρω στα 500 ευρώ καθαρά, στις 18 Σεπτεμβρίου ανακοίνωσε την εισαγωγή σε καθεστώς διαθεσιμότητας 595 εργαζόμενων γυναικών, πολλές εκ των οποίων χρειάζονται δύο με τρία χρόνια για να βγουν στη σύνταξη. Και ποια η σκοπιμότητα μιας τέτοιας κίνησης; Ο λόγος δεν ήταν άλλος από το να συμπληρωθεί το "παζλ" των απολύσεων που ζήτησε μετ' επιτάσεως η τρόικα. «Είναι πάρα πολύ δύσκολα, γιατί ο μισθός που έπαιρνα ήταν εξαιρετικά μικρός και τώρα, μετά τη διαθεσιμότητα, έχει γίνει ακόμη μικρότερος. Έχω πολλές υποχρεώσεις, αφού 'τρέχουν' το ενοίκιο του σπιτιού μου, οι λογαριασμοί που πρέπει να πληρώσω, αλλά και το δάνειο που έχω πάρει και μένει απλήρωτο. Έχω δύο παιδιά κοντά στην ηλικία των 30, τα οποία είναι άνεργα. Δεν έχω άλλη σκέψη εκτός τού ότι θα επιστρέψω στη δουλειά μου. Δεν ξέρω πώς αλλιώς θα τα καταφέρω» είναι τα λόγια της απολυμένης καθαρίστριας του ΥΠ.ΟΙΚ., το πρόσωπο της οποίας αντανακλά τον δίκαιο αγώνα του «αδύναμου κρίκου» μιας κοινωνίας που ισοπεδώνεται κάτω από τις ερπύστριες των Μνημονίων.


Λευτέρης Κλήμης

Ο Λευτέρης Κλήμης ήταν ο τυχερός από τους πέντε φοιτητές στη Λάρισα που τον περασμένο χειμώνα με τη δραματική τους ιστορία συγκλόνισαν την Ελλάδα. Οι πέντε νέοι επιχείρησαν να ζεσταθούν με ένα αυτοσχέδιο μαγκάλι και η κατάληξη ήταν τραγική καθώς δυο νέα παιδιά έχασαν τη ζωή τους. «Τα παιδιά είχαν βάλει την ψησταριά από νωρίς, έτρωγαν και έπιναν. Έβαλαν την ψησταριά μέσα για να ζεστάνουν τον χώρο καθώς δεν είχαν λεφτά για πετρέλαιο. Εγώ πήγα αργά, κάθισα στον καναπέ».«Πονάω ακόμη για τους φίλους που έχασα», λέει ο φοιτητής που σώθηκε από θαύμα από το μαγκάλι στη Λάρισα. «Ξύπνησα στην εντατική μετά από 22 ημέρες και δεν ήξερα γιατί», είπε τονίζοντας ότι σώθηκε και σήμερα ζει χάρη στις προσπάθειες των γιατρών. «Η υγεία και η ζωή είναι ανεκτίμητα αγαθά και πρέπει να τα εκτιμάμε», διαμήνυσε και τόνισε ότι «εύχομαι να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα και να δώσουμε κουράγιο στους γονείς». «Κάποια στιγμή ένιωσα δυσφορία και σαν να μην μπορώ να αναπνεύσω. Ο Σάββας, που έφυγε από τη ζωή, με είδε και σηκώθηκε να με ρωτήσει τι έχω, πριν προλάβει σωριάστηκε στο πάτωμα. Είδα και τους άλλους να πέφτουν, ενώ εγώ έμεινα να κοιτάζω το ταβάνι, μην μπορώντας να αναπνεύσω κι ενώ είχα παραλύσει» θυμάται σήμερα ο 23χρονος φοιτητής, που συνεχίζει τις σπουδές του και, όπως τονίζει, βλέπει «τη ζωή εντελώς διαφορετικά». Νεκροί είχαν ανασυρθεί από την ισόγεια κατοικία της οδού Παπαζαχαρίου ο 21χρονος Νίκος Πολυχρόνης από τη Χαλκίδα και ο 22χρονος Σάββας Παπαδόπουλος από τα Χανιά. Ήταν τα πρώτα θύματα ενός μακρού και παγωμένου χειμώνα τα οποία σαρώνει πλέον χιλιάδες σπίτια που βυθισμένα στο σκοτάδι και στο κρύο δίνουν καθημερινά τη μάχη της επιβίωσης.


Δημήτρης Σακατζής

O εκπαιδευτικός Δημήτρης Σακατζής πριν από έναν μήνα βραβεύτηκε από το υπουργείο Παιδείας, στο πλαίσιο του προγράμματος «Θεσμός Αριστείας και Καλών Πρακτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση», ωστόσο στην εκδήλωση στα χέρια του δεν κρατούσε μόνο το χαρτί του βραβείου αλλά και της... απόλυσής του! Η μνημονιακή κυβέρνηση αποφάσισε ότι ένας εκπαιδευτικός που αξίζει να βραβευτεί για τις προσπάθειές του στην εκπαίδευση αξίζει να συμπεριληφθεί και στη λίστα με αυτούς που βγαίνουν σε διαθεσιμότητα! Κατά τη διάρκεια της προγραμματισμένης τελετής του υπουργείου Παιδείας την Παρασκευή 29/11, ο βραβευόμενος εκπαιδευτικός Δημήτρης Σακατζής ανέβηκε στο βήμα κρατώντας στο ένα χέρι το αριστείο και στο άλλο τη διαπιστωτική πράξη της διαθεσιμότητας, καταγγέλλοντας την πολιτική του υπουργείου Παιδείας και μιλώντας για την ντροπή που θα έπρεπε να νιώθει ο πολιτικός κόσμος για τη συκοφαντική επίθεση που έχει εξαπολύσει εναντίον των εκπαιδευτικών. Την ίδια στιγμή, δεκάδες εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα άνοιξαν πανό φωνάζοντας συνθήματα ενάντια στη διαθεσιμότητα των καθηγητών και τον αποκλεισμό των μαθητών από τα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ. «Νιώθω τιμή που είμαι στην ομάδα που βραβεύθηκε. Δεν ήρθαμε να χαλάσουμε τον θεσμό, τον τιμούμε», είπε επίσης ο ίδιος. Ο Δημήτρης Σακατζής είναι ένας από τους 2.500 εκπαιδευτικούς που μπήκαν σε διαθεσιμότητα στις 22 Ιουλίου, σύμφωνα με τις διατάξεις του πολυνομοσχεδίου το οποίο κατέθεσε ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, στη Βουλή. Το αποτέλεσμα αυτό προκάλεσε την κατάργηση 46 ειδικοτήτων κατά κλάδο και κατηγορία του προσωπικού της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με τα ΕΠΑΣ και τα ΕΠΑΛ να «πληρώνουν το μάρμαρο» στέλνοντας τους καθηγητές στην ανεργία και τους μαθητές στα νύχια της «ιδιωτικής εκπαίδευσης».

Γιώργος Βήχας

Αν η κοινωνική αλληλεγγύη έπρεπε να χωρέσει σε μια φωτογραφία, η εικόνα του Γιώργου Βήχα θα ήταν πιθανώς η πρώτη υποψήφια. Ο 55χρονος καρδιολόγος λειτουργεί μια κλινική σε ένα προκατασκευασμένο κτήριο στην παλιά βάση του Ελληνικού, στο νότιο τμήμα της Αθήνας. Εργάζεται δωρεάν, όπως και άλλοι 90 γιατροί. Για περίπου δύο χρόνια τώρα, έχουν υπηρετήσει τη Δημόσια Υγεία, σε ένα κράτος που δεν μπορεί πλέον να εγγυηθεί τη βασική ιατρική περίθαλψη για τους πολίτες του, που με τη σειρά τους δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά την ασφάλισή τους. Έως και 3.000 ασθενείς τον μήνα περνούν από την αίθουσα αναμονής, που μοιάζει με αυτοσχέδια στάση λεωφορείου. Με την πρώτη ματιά, η κλινική είναι ένα σύμβολο των δυσκολιών μιας κοινωνίας που υποφέρει, αλλά είναι επίσης απόδειξη ενός νέου πνεύματος αλληλεγγύης. «Εγώ ποτέ δεν θα πίστευα ότι μια κοινωνία που ήταν τόσο επιφανειακή για τόσο πολύ καιρό θα μπορούσε να συμπεριφερθεί με τέτοια ενότητα», λέει ο κ. Βήχας. «Μέχρι την κρίση», συνεχίζει «το μόνο πράγμα που είχε σημασία για τους ανθρώπους ήταν η οικογένειά τους και η ευημερία τους. Και τώρα, αν και είναι λιγότερο εύποροι, οι Έλληνες είναι πιο συμπονετικοί. Η κρίση φέρνει το καλό πρόσωπο των Ελλήνων». Ο Γιώργος Βήχας σημειώνει πως «όσο βαθαίνει η οικονομική κρίση, όσο αυξάνει η ανεργία και η φτώχεια, τόσο μεγαλώνει η ανασφάλεια, η κατάθλιψη, η απελπισία, και η απόγνωση των Ελλήνων" και χαρακτηρίζει «εθνικό χρέος» τη δημιουργία κοινωνικών δικτύων βοήθειας και αλληλεγγύης, προκειμένου να τονωθεί η κοινωνική συνοχή και η δυνατότητα αντίστασης και ανατροπής. Από τα τέλη του 2011, το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο λειτουργεί σε ένα κτήριο που βρίσκεται μέσα στην πρώην Αμερικανική βάση του Ελληνικού, δίπλα στο Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνικού, με τη συνεργασία και τη στήριξη του Δήμου Ελληνικού - Αργυρούπολης αλλά και δεκάδων εθελοντών, φορέων και πολιτών. Με συγκίνηση οι εμπνευστές του ιατρείου και οι εθελοντές - γιατροί που εργάζονται εκεί δέχονται καθημερινά τηλεφωνήματα και βλέπουν δεκάδες κόσμου (γείτονες, περαστικούς, ανθρώπους που απλώς άκουσαν για την ύπαρξη του κοινωνικού ιατρείου) που επιθυμούν να βοηθήσουν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.


Καίτη Μαυρουδή

Το τραγούδι της γιαγιάς, το τραγούδι τον ηττημένων, που ήχησε 7 δεκαετίες μετά σαν νικηφόρο άσμα, ως άλλο αντάρτικο, αφουγκράστηκαν χιλιάδες -εκατοντάδες χιλιάδες- κόσμου, που ενώθηκαν σε ένα πρωτόγνωρο κίνημα συμπαράστασης των κατοίκων της Χαλκιδικής στον αγώνα ενάντια στους σύγχρονους αποικιοκράτες. Ένα κίνημα που αποσιωπήθηκε και κατασυκοφαντήθηκε από τα ΜΜΕ, χαρακτηρίστηκε ως «δίκτυο τρομοκρατών», βίωσε την πιο ωμή καταστολή και οδηγήθηκε σε δικαστήρια και κρατητήρια από τους επίσημους «προστάτες του έθνους». Η 76χρονη Καίτη Μαυρουδή, από τη Μεγάλη Παναγιά, που στάθηκε τραγουδώντας μπροστά στις διμοιρίες των ΜΑΤ, κλήθηκε από την Αστυνομία να απολογηθεί ως ύποπτη για άσκηση παράνομης βίας. Όπως αναφέρεται στη δικογραφία, η ηλικιωμένη μαζί με άλλους κατοίκους της Μ. Παναγιάς, που επίσης έχουν δεχτεί κλήσεις για ανωμοτί κατάθεση για την ίδια κατηγορία, έκλεισαν το δρόμο και παρεμπόδισαν λεωφορείο με εργαζόμενους της Ελληνικός Χρυσός να πάνε στον χώρο εργασίας τους.

Η Καίτη Μαυρουδή είχε γίνει γνωστή μέσω του Τύπου κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων των κατοίκων της Χαλκιδικής, καθώς η φωτογραφία της είχε δημοσιευθεί σε εφημερίδες και Διαδίκτυο, όταν είχε σταθεί μπροστά στους πάνοπλους αστυνομικούς λίγο πριν αυτοί επιτεθούν με χημικά και δακρυγόνα στην Μεγάλη Παναγιά. Ήταν και είναι μία από τους χιλιάδες αγωνιστές της Χαλκιδικής που παρά το κλίμα τρομοκρατίας εξακολουθούν να αγωνίζονται για την υπεράσπιση του τόπου τους από τα αρπακτικά των οικονομικών συμφερόντων. Η 76χρονη γυναίκα που τραγούδησε με γενναιότητα μπροστά στους αστυνομικούς εισβολείς ενέπνευσε το κίνημα αντίστασης μιας μικρής κοινωνίας που σύντομα έγινε ποτάμι συμπαράστασης και διαμαρτυρίας κόντρα στα συμφέροντα και στις «χρυσές» χορηγίες των συμβιβασμένων.


Κώστας Πολυχρονόπουλος

O Κώστας Πολυχρονόπουλος, άνεργος ο ίδιος, μαγειρεύει με δικά του έξοδα και μοιράζει το φαγητό στον δρόμο. Θα τον δείτε σε διάφορα σημεία της πόλης μπροστά από ένα καζάνι. Τα τελευταία δύο χρόνια γυρίζει καθημερινά την Αθήνα «και όχι μόνο» -όπως λέει- και μαγειρεύει μαζί με τους εθελοντές, αλλά και όποιον περαστικό έχει διάθεση να βοηθήσει, για όλους. «Το φαγητό είναι για όλους, χωρίς διακρίσεις: άστεγοι, άνεργοι, μαύροι, κίτρινοι, Ρομά, Έλληνες, ξένοι». Πέρασε μια μακρά περίοδο κατά την οποία δεν έβγαινε από το σπίτι και στη συνέχεια αποφάσισε να δράσει. Η αφορμή ήταν η εικόνα δύο παιδιών να μαλώνουν για το ποιος θα πάρει τελικά το σάπιο μήλο που ήταν πεταμένο στα σκουπίδια. Η κίνηση Κοινωνική Κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος», που ξεκίνησε το 2011, έχει βρει υποστηρικτές, αλλά και ανθρώπους που λαμβάνουν τη βοήθεια που χρειάζονται. «Κάθε μέρα έρχονται όλο και περισσότεροι εθελοντές» επισημαίνει ο Κώστας Πολυχρονόπουλος. «Κάθε μέρα αυξάνεται ο κόσμος που έρχεται να βοηθήσει, είτε με προσωπική εργασία είτε με οικονομική ενίσχυση ή σε τρόφιμα. Ο καθένας με ό,τι μπορεί βάζει το δικό του λιθαράκι» προσθέτει η Μαρία που είναι εθελόντρια. «Όπου και να πάμε τελευταία, γίνεται χαμός από κόσμο που έρχεται και βοηθάει, προσφέρει, κάθεται να φάει ένα πιάτο φαγητό μαζί μας και συζητάμε», συνεχίζει ο Κώστας Πολυχρονόπουλος. Δυστυχώς, όπως τονίζει, σημειώνεται μεγάλη αύξηση όσων προσφεύγουν αναγκαστικά στα γεύματα. «Ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν ανάγκη από τέτοιες δράσεις σίγουρα αυξάνεται - και από οικογένειες πλέον. Βλέπεις οικογένειες με μικρά παιδιά να έρχονται, γιατί δεν έχουν άλλον τρόπο να αντεπεξέλθουν». Αυτός που όλοι μάθαμε σαν «άλλο άνθρωπο» είναι ο δικός μας άνθρωπος, ο αληθινός και πραγματικός άνθρωπος που όλοι θα έπρεπε να είμαστε.


Γιάννης Αντετοκούμπο

Από τις γειτονιές των Σεπολίων στις αμερικάνικες μεγαλουπόλεις και από τα γήπεδα του Ζωγράφου σε εκείνα του NBA: αυτή είναι με λίγα λόγια η ιστορία του Γιάννη Αντετοκούμπο, του Ελληνονιγηριανού μπασκετμπολίστα για τον οποίο αυτή τη στιγμή μιλά ο κόσμος όλος! Γεννημένος το 1994, ο Γιάννης είναι το τρίτο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας Αντετοκούμπο, που το 1992 μετανάστευσε από τη Νιγηρία στην Ελλάδα, μέσω Τουρκίας. «Στο νούμερο 15 του ντραφτ του ΝΒΑ για το 2013, οι Μιλγουόκι Μπακς επιλέγουν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, από την Αθήνα της Ελλάδας, όπου η τελευταία ομάδα του ήταν ο Φιλαθλητικός»... Με αυτά τα λόγια, από το στόμα του κομισάριου του κορυφαίου πρωταθλήματος μπάσκετ στον πλανήτη, άνοιξε η νέα σελίδα στη ζωή του 19χρονου. Ένα παιδί που βίωσε την προσφυγιά και τον ρατσισμό πάνω στο χρώμα του δέρματός του έγινε ξαφνικά το ζηλευτό «ελληνόπουλο» που διάβηκε το κατώφλι του Μεγάρου Μαξίμου την ίδια ώρα που χιλιάδες άλλα προσφυγόπουλα ζουν τη «φιλοξενία» των στρατοπέδων συγκέντρωσης του Χρυσοχοΐδη και του Δένδια. Αν δεν ήταν μπασκετμπολίστας, θα ήταν απλώς ένας απρόσκλητος «λαθρομετανάστης» που με την παρουσία του «καταλαμβάνει» την πόλη μας. Και υποψήφιο θύμα για τους ναζί μαχαιροβγάλτες του Μιχαλολιάκου, που δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει τους πιο ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς για να αμφισβητήσει την ελληνικότητα του Γιάννη.


Σοφία Σπηλιοπούλου

Μια εικόνα του Γιώργου Καραχάλη για το Reuters έκανε στις 11 Ιουνίου τον γύρο του κόσμου. Στη φωτογραφία απεικονίζεται μια εργαζομένη της ΕΡΤ να ξεσπάει σε κλάματα στο control room της δημόσιας τηλεόρασης λίγο πριν πέσει μαύρο στην οθόνη. Στο δάκρυ της Σοφίας Σπηλιοπούλου αποτυπώθηκε η απελπισία 2.500 εργαζομένων που είδαν τις ζωές τους να ακυρώνονται μέσα σε λίγα λεπτά διά στόματος Σίμου Κεδίκογλου. Στο διάστημα που μεσολάβησε από το μαύρο του Κεδίκογλου ώς τις χειροπέδες του Δένδια, η κυβέρνηση άθελά της έδωσε την ευκαιρία στους εργαζόμενους της ΕΡΤ να πάρουν τη δημόσια ραδιοτηλεόραση στα χέρια τους και να δώσουν εξετάσεις στο πανελλήνιο σε έναν ανοιχτό αγώνα αξιοπρέπειας. Για πέντε ολόκληρους μήνες, η αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ, παρά τις τεχνικές δυσκολίες, τις αντιξοότητες και τη συστηματική συκοφάντηση των εργαζομένων, κέρδισε το στοίχημα της ανοιχτής και πολυφωνικής ενημέρωσης. Το βάρος που έπεσε στους ώμους μιας μεγάλης ομάδας ανθρώπων, στην πορεία φάνηκε ασήκωτο γι' αυτούς που δεν άντεξαν και γι' αυτούς που υπάκουσαν στα κελεύσματα του Μάναλη και του Καψή. Αυτοί που άντεξαν και έμειναν στο Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής, στις εγκαταστάσεις της ΕΤ3 και στα κτήρια των περιφερειακών ραδιοφωνικών σταθμών όλους αυτούς τους μήνες κατάφεραν με τις προσπάθειές τους να κρατήσουν ζωντανή τη φωνή μιας κοινωνίας που αγωνίζεται και αντιστέκεται στην κυβερνητική βαρβαρότητα και τον αυταρχισμό. Άνοιξαν τις πύλες, τα στούντιο και τα μικρόφωνα σε φορείς, σωματεία, συλλογικότητες και πολίτες που βρίσκονται αποκλεισμένοι από τα κυρίαρχα Μέσα ενημέρωσης. Έδωσαν βήμα και λόγο σε όλους αυτούς που συστηματικά απαξιώνονται από τα δελτία των οκτώ και έγιναν «αγκάθι» στο μάτι μιας κυβέρνησης που μέσω των επιχειρηματικών διαύλων της μεταφέρει κάθε βράδυ το τηλεοπτικό κοινό σε μια εικονική πραγματικότητα.


Μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος

Ο Μητροπολίτης κ. Παύλος Ιωάννου γεννήθηκε το 1947 στη Χαλκίδα. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1971, χειροτονήθηκε διάκος το 1973 και μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης το 2006. Πέρα από τα ιερατικά του καθήκοντα, ο μητροπολίτης Παύλος είναι και συγγραφέας βιβλίων με θρησκευτικό περιεχόμενο. Ο μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος είχε προειδοποιήσει έγκαιρα για το πραγματικό πρόσωπο της Χρυσής Αυγής. Αμέσως μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα είχε το θάρρος να υψώσει τη φωνή του ενάντια στην κυβερνητική υποκρισία με μια επιστολή - κόλαφο στον όψιμο αντιφασισμό της κυβέρνησης.

«Έπρεπε να φθάσουμε στο αίμα για να καταθέσει ο υπουργός όσα κατέθεσε στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου; Αυτά δεν ήταν γνωστά; Δεν ήταν δεδομένα; Καθ' εαυτά δεν συνιστούσαν αδικήματα; Είχαν αντιμετωπισθεί σαν αδικήματα; Αυτά δεν έδειχναν ότι πρόκειται για εγκληματική οργάνωση; Τις ορδές των βαρβάρων δεν τις έβλεπαν; Τις εικόνες των σύγχρονων Ες-Ες που γυρνούσαν στους δρόμους για να τρομάξουν τους Έλληνες δεν τις είχαν δει;». Ένας ιερωμένος που από την πρώτη στιγμή καταδίκασε το τρομακτικό πρόσωπο του ναζισμού που μόλυνε την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Την ώρα που δεκάδες ιερείς έσπευδαν να αγκαλιάσουν τα «καλά και αγνά Ελληνόπουλα με τις μαύρες μπλούζες» ο μητροπολίτης Σιατίστης με τα κηρύγματα και τις παρεμβάσεις του προειδοποιούσε για το «κακό» που θα ερχόταν. «Μεγαλύτερη απόγνωση από τον ναζισμό δεν υπάρχει. Αλλιώς ετοιμασθείτε να κλάψετε και το δικό σας το παιδί! Γιατί ο ναζισμός δεν έχει φίλους, έχει μόνον θύματα».


Νίκος Ασλάνογλου

Ο Νίκος Ασλάνογλου, γνωστό μέλος της Οικολογικής Ομάδας Βέροιας, έγινε γνωστός στο πανελλήνιο με την ακτιβιστική του δράση όταν το φαινόμενο των νοικοκυριών χωρίς ρεύμα άρχισε να παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις. Ήταν η εποχή όπου έκαναν την εμφάνισή τους οι πρώτες ομάδες ενεργών πολιτών που αναλάμβαναν να επανασυνδέουν το κομμένο ηλεκτρικό της ΔΕΗ σε όσους το έκοβε η επιχείρηση επειδή δεν έχουν να πληρώσουν. Ο Νίκος Ασλάνογλου και οι υπόλοιποι ακτιβιστές έγιναν γνωστοί ως οι «Ρομπέν της ΔΕΗ», με τον ακτιβιστή από τη Βέροια να είναι ο πρώτος που για τη δράση του αυτή βρέθηκε αντιμέτωπος με τη Δικαιοσύνη. Ήταν η πρώτη φορά που έφτασε σε ακροατήριο δικαστηρίου υπόθεση επανασύνδεσης ηλεκτρικού ρεύματος σε σπίτι που είχε διακοπεί η παροχή λόγω αδυναμίας των ενοίκων να εξοφλήσουν τον λογαριασμό.

Το γεγονός για το οποίο κατηγορήθηκε ο Νίκος Ασλάνογλου συνέβη τον Σεπτέμβριο του 2011. Εκείνες τις μέρες, με την τρόικα να μετρά μόλις έναν χρόνο παρουσίας στην Ελλάδα και το κίνημα «δεν πληρώνω» να βρίσκεται στις δόξες του, κύριο πολιτικό και οικονομικό θέμα συζήτησης σε όλη τη χώρα ήταν η επιβολή για πρώτη φορά του περίφημου «χαρατσιού της ΔΕΗ». Αυτό το γεγονός ήταν που ώθησε τους «Πολίτες της Βέροιας» στην απόφαση να επανασυνδέσουν το ρεύμα στο σπίτι ενός άνεργου συμπολίτη τους, όπου η ΔΕΗ είχε διακόψει την παροχή όταν οι απλήρωτοι λογαριασμοί έφτασαν περίπου στο ύψος των 1.000 ευρώ. Η επέμβαση των «Πολιτών της Βέροιας» δεν έγινε κρυφά και μάλιστα ο Νίκος Ασλάνογλου υπερασπίστηκε δημόσια την πράξη του. «Ήταν η πρώτη επανασύνδεση που κάναμε. Έγινε γνωστός (ο ιδιοκτήτης του συγκεκριμένου διαμερίσματος) διότι, στη φωτογραφία που δημοσιεύσαμε, φαινόταν ο αριθμός παροχής. Το αμέσως επόμενο διάστημα, δημοσίως και παντού με το πρόσωπό μας χωρίς κουκούλα, είπαμε ότι εμείς κάνουμε επανασυνδέσεις», ανέφερε μετά την άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος του ο Νίκος Ασλάνογλου. «Συμμετέχω ακόμη στην επανασύνδεση ρεύματος σε σπίτια όπου η ΔΕΗ το κόβει λόγω ανεξόφλητων λογαριασμών. Και θα συνεχίσω να συμμετέχω, μέχρι να πάψουν οι τωρινές συνθήκες ζωής ενός μεγάλου μέρους των συνανθρώπων μας», ήταν τα λόγια του μετά την αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου, που τελικά έκρινε πως το ηλεκτρικό ρεύμα είναι θεμελιώδες κοινωνικό αγαθό. «Επιτέλους δικαιοσύνη. Επιτέλους μια ανάσα», αυτά ήταν τα λόγια του Νίκου Ασλάνογλου, μετά την αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου.


Παύλος Φύσσας

Μέλος οικογένειας εργατών, δηλωμένος αντιφασίστας, αγαπητός στη γειτονιά του και γνωστός στον χώρο της χιπ χοπ μουσικής ως Killah Ρ, ο 34χρονος Παύλος Φύσσας είναι ο άνδρας που λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Τετάρτης μαχαιρώθηκε στην καρδιά από τον 45χρονο χρυσαυγίτη στο Κερατσίνι. Ενεργό μέλος της ραπ σκηνής από το 1997, ξεκινώντας τη μουσική διαδρομή του από το κίνημα του low bap, δημιουργός και συμμετέχων αρκετών σχημάτων. Συμμετείχε σε αρκετές δισκογραφικές συλλογές της χιπ χοπ σκηνής, έχοντας παρουσία με ζωντανές εμφανίσεις σε όλα τα μεγάλα live stages όπως και σε όλα τα μεγάλα ανοιχτά θέατρα της Αθήνας και της επαρχίας, δίπλα σε γνωστά ονόματα της ελληνικής χιπ χοπ σκηνής.

Η μουσική του διαδρομή βασιζόταν στη μη δισκογραφική κουλτούρα και στη διάδοση των δουλειών του μέσα από το Διαδίκτυο. «Δεν είμαι δεδομένος πολίτης κανενός», τραγουδούσε ο Killah Ρ κι έτσι ήταν. Οι στίχοι του, η στάση του, οι «αγάπες» του, ακόμα και οι εχθροί του, όπως τουλάχιστον σκιαγραφούνται στα τραγούδια του, δεν μαρτυρούν καμιά στενά πολιτική ένταξη, πέρα από τη σταθερή στάση του με τη μεριά των αδύναμων και των εξεγερμένων. Τα αλάνια, οι πόρνες, οι μετανάστες, τα παιδιά είναι οι σταθερές αναφορές του, ενώ, όπως λέει, τραγουδάει «γι' αυτούς που σπάγαν όλους τους κανόνες». Πολλά από τα τραγούδια του είχαν πολιτικο-κοινωνικό περιεχόμενο, όπως το "Εκτός Ελέγχου", όπου υπάρχουν αναφορές στη δολοφονία Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το 2008 στα Εξάρχεια, καθώς και στη δολοφονία του Κάρλο Τζουλιάνι το 2001 στη Γένοβα. "Είναι όλα βιωματικά, απλά μαζεύω στιγμές, συναισθήματα, πράξεις, μαζεύω, μαζεύω, μαζεύω... και μετά απλά γράφω γι' αυτό και δεν βγάζω συχνά δουλειές", είχε πει ο Killah P, που εκείνο το βράδυ έγραψε με το αίμα του τον τελευταίο στίχο μιας ανυπότακτης ζωής.


Μαρία 

Μια εισαγγελέας, ένας αστυνομικός, μια στρατιά από δαιμόνιους ρεπόρτερ και οι συνήθεις επαγγελματίες ανθρωπιστές αναγνωρίζοντας έναν «ξανθό άγγελο» που ξεχώριζε «σαν τη μύγα μες το γάλα» ανάμεσα στους τσιγγάνους των Φαρσάλων ξύπνησαν τα ρατσιστικά αντανακλαστικά μιας ολόκληρης κοινωνίας, που ήταν έτοιμη να παρακολουθήσει ένα ακόμη κακογραμμένο σήριαλ υποκρισίας. Σενάρια φρίκης με αγοραπωλησίες παιδιών και κυκλώματα εμπορίας ανθρώπινων οργάνων πήραν σάρκα και οστά στις οθόνες της τηλεοπτικής μας δημοκρατίας, με δεκάδες αυτόκλητους ανακριτές και εισαγγελείς να ανακαλύπτουν και να καταδικάζουν κατασκευασμένους ενόχους με βάση φυλετικές διακρίσεις και κοινωνικές προκαταλήψεις δεκαετιών. Θύμα τους η μικρή Μαρία, για τη «σωτηρία» της οποίας κινητοποιήθηκε ένας ολόκληρος μηχανισμός υποκριτικής ευαισθησίας για να την σώσει από τα νύχια των «τσιγγάνων απαγωγέων».

Ένα σήριαλ που διήρκεσε μονάχα για λίγα επεισόδια και χάθηκε από τις οθόνες σιωπηλά όταν ξέφτισε το σενάριο. Όταν έσβησαν οι προβολείς της δημοσιότητας, η Μαρία χάθηκε από τις οθόνες χωρίς κανείς να αισθανθεί την υποχρέωση να ψελλίσει έστω και μια συγνώμη. Κανείς πλέον από τους τότε ειδήμονες δεν νοιάστηκε να πει έστω μια λέξη για το μέλλον αυτού του κοριτσιού, που εξακολουθεί να βιώνει τη μοναξιά ενός ιδρύματος και χωρίς κανείς να γνωρίζει πού θα βρεθεί αύριο. Το ενδιαφέρον για τη Μαρία είχε ημερομηνία λήξεως.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL