«Σκηνές παντού, εκατομμύρια σκουπίδια, λάσπη και βρώμα. Η ‘λεωφόρος των σκουπιδιών’, τα παιδιά που πίνουν νερό δίπλα στα σκουπίδια και παίζουν στις χαραμάδες ανάμεσα στις σκηνές. Είναι η ‘ζούγκλα’ όπως αποκαλούν οι πρόσφυγες τον καταυλισμό έξω από το κεντρικό camp». Με ανατριχιαστικές εικόνες, η Έλενα Χριστούλη αντιδήμαρχος Χαλανδρίου περιγράφει τη Μόρια των 20.000 ανθρώπων, όπως την είδε στην επίσκεψή της με την «Αλληλεγγύη για όλους».
Έχω συμμετάσχει σε πολλές αποστολές σε προσφυγικούς καταυλισμούς, με αποκορύφωμα την αποστολή του 105,5 Στο Κόκκινο στο Κομπάνι. Δηλαδή στον πόλεμο. Έχω δει πολλά camp. Όμως αυτό που είδα στην Μόρια, αυτό που συμβαίνει εκεί, δεν υπάρχει. Μ’ έχει στοιχειώσει.
Περίπου 20.000 άνθρωποι, δηλαδή μια ολόκληρη πόλη της Ελλάδας, στοιβάζονται στη Μόρια. Στο κεντρικό camp είναι κυρίως ασυνόδευτα και μωρομάνες, στρυμωγμένοι στα κοντέινερ. Έξω και γύρω από το συρματόπλεγμα βρίσκεται ένας χώρος που οι αλληλέγγυοι τον αποκαλούν «ελαιώνα» γιατί έχει ελιές, αλλά οι ίδιοι οι πρόσφυγες και μετανάστες τον ονομάζουν «ζούγκλα». Μία πάνω στην άλλη οι σκηνές, εκατομμύρια σκουπίδια, λάσπη και βρώμα.
Η «λεωφόρος των σκουπιδιών» ο δρόμος που κάποτε ήταν ανοιχτός για να περάσει ένα αυτοκίνητο, τώρα αν συμβεί κάτι δεν μπορεί να περάσει από εκεί ούτε ασθενοφόρο, ούτε πυροσβεστική. Τα παιδιά πίνουν νερό δίπλα στα σκουπίδια και παίζουν στις χαραμάδες ανάμεσα στις σκηνές.
Ο υποδιοικητής του καταυλισμού μας είπε πως πλέον εργάζονται εκεί 22 μόνιμοι υπάλληλοι και 15 άνθρωποι που έχουν ξεμείνει από την κοινωφελή εργασία του ΟΑΕΔ. Δηλαδή από 257 εργαζόμενους τώρα έχουν απομείνει 37, σε 19.400 πρόσφυγες και μετανάστες, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία. Αυτοί οι 37 άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Κι εμείς δεν μπορούσαμε ούτε να μοιράσουμε τη βοήθεια που είχαμε συγκεντρώσει. Ήταν αδύνατο.
Στο ιατρείο δεν τολμήσαμε να πλησιάσουμε γιατί απ’ έξω ο κόσμος είχε σχηματίσει ουρές. Αποκλείεται τώρα, με τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις για τον ΑΜΚΑ, να εμβολιάζεται η πλειοψηφία του πληθυσμού στη Μόρια κι αυτό θα γυρίσει μπούμερανγκ σε όλο τον κόσμο, μέσα κι έξω από την Μόρια.
Αυτό που βλέπουμε εδώ, είναι η κατάρρευση όλων των δεσμεύσεων της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που έχει πια εγκλωβιστεί. Το αποδεικνύουν οι ίδιοι οι αριθμοί: από την 1/1/2020 μέχρι τις 27/1/2020 έχουν φύγει από την Μόρια μόλις 802 άτομα ενώ έχουν γίνει 1.577 αφίξεις. Το 2018 είχαμε 14.906 αφίξεις και 14.135 αναχωρήσεις για την ενδοχώρα ή αλλού.
Η ΝΔ και η κυβέρνησή της εγκλωβίστηκαν στις μισαλλόδοξες πολιτικές που ακολούθησαν τόσο καιρό. Οι πρόσφυγες έρχονται και δε θα σταματήσουν να έρχονται. Η πολιτική της κυβέρνησης είναι αδιέξοδη και φυσικά η ευρωτουρκική συμφωνία – κατά τη γνώμη μου – είναι άθλια.
Όσο για τα κλειστά κέντρα, ούτε να το συζητάμε. Πρόκειται για κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων των προσφύγων και μεταναστών. Το «όχι στα κλειστά κέντρα» που φώναζαν και στην διαδήλωση στην Λέσβο, είναι λογικό αλλά από άλλη μεριά, από την πλευρά των δικαιωμάτων των προσφύγων.
Βρίσκομαι στη Συκαμιά, όπου οι βάρκες συνεχίζουν να έρχονται. Οι πρόσφυγες δεν σταμάτησαν ποτέ να έρχονται. Εδώ έχει φτιαχτεί ένα μικρό κέντρο υποδοχής των ανθρώπων στους οποίους δίνουν κουβέρτες, ζεστό τσάι κλπ.
Μιλώντας νωρίτερα με τον πρόεδρο της Κοινότητας μας είπε ότι εδώ το σύστημα λειτουργεί πολύ καλά, τους περιθάλπουν αρχικά εδώ για να πάνε στη Μόρια όπου γίνεται η καταγραφή τους. Αν αυτοί οι άνθρωποι μπορέσουν στην συνέχεια να περάσουν στην ενδοχώρα θα υπάρξει εκτόνωση. Δεν είναι τυχαίο ότι τα προηγούμενα χρόνια, πέρασαν από εδώ 800.000 άνθρωποι και δεν συνέβαιναν αυτά που συμβαίνουν τώρα.
Αυτές τις ημέρες που θυμόμαστε και το Άουσβιτς, τολμώ να πω πως στη Μόρια και μέσα στα συρματοπλέγματα και έξω στην «ζούγκλα», είχα την αίσθηση του απόλυτου εγκλωβισμού.
Η κυβέρνηση έχει φτιάξει μια ηθελημένη πολιτική αυταπάτη κι αυτό έχει αρχίσει να το καταλαβαίνει ο κόσμος. Πρέπει να βρεθεί μια γρήγορη λύση. Πρέπει άμεσα να κάνουν τους διορισμούς του ΟΑΕΔ. Αυτή τη στιγμή στη Μόρια καθαρίζουν 20χρονα παιδιά των ΜΚΟ που μαζεύουν τα σκουπίδια, αλλιώς δε θα τα μάζευε κανείς.
