Ένα μπουκέτο καλλιτεχνών και δημιουργών ανθίζει και αυτή τη φορά στην "Ανοιχτή Πόλη", με επικεφαλής τον Νάσο Ηλιόπουλο. Βιώνοντας την πολιτιστική έκρηξη που συντελείται τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα και την αδυναμία της δημοτικής αρχής να παρέμβει καίρια και σ' αυτόν τον τομέα, εντάσσουν στη δημόσια συζήτηση τις πολλαπλές διαστάσεις του πολιτισμού και τις δυνατότητες που αυτές μπορούν να δώσουν για μια πόλη ανθρώπινη, φιλική, αλληλέγγυα, δημοκρατική. Οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι Κυριάκος Αγγελάκος, Ρήγας Αξελός, Έφη Γιαννοπούλου, Αννίτα Δεκαβάλλα, Βάλια Δημοπούλου, Άννα Ελεφάντη, Μαρία Ευσταθιάδη, Λένα Κουγέα, Kωστής Λιερός, Κώστας Πατσιαούρας, Θάνος Πολυμενέας-Λιοντήρης, Εμμανουέλα Ραπούση, Μαργαρίτα Συγγενιώτου, Μικέλα Χαρτουλάρη και Ναταλί Χατζηαντωνίου καταθέτουν τις ιδέες και τις προτάσεις τους ώστε η Αθήνα να μπορέσει να μετατραπεί σε μια πόλη ανοιχτή στους πολίτες και τις προκλήσεις της εποχής, μια πόλη στην οποία η βαρβαρότητα κι ο φασισμός δεν έχουν θέση αλλά ο πολιτισμός έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Κυριάκος Αγγελάκος, σκηνοθέτης
Αθήνα, ανοιχτή πόλη στον πολιτισμό
Ο πολιτισμός δεν εξαντλείται στην ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων και στην ανάδειξη των αρχαίων μνημείων. Οι δημιουργοί της πόλης μας έχουν ανάγκη από στήριξη, υποδομές και ενεργό συμπαράσταση των δημοτικών αρχών.
Η Αθήνα είναι επτά μικροί δήμοι, που θα πρέπει να αναπτυχθούν πολιτιστικά, να διεκδικήσουν χώρο από το υπερτροφικό και κορεσμένο κέντρο. Οι γειτονιές πρέπει να αποκτήσουν τη δική τους πολιτιστική ζωή, να στηρίξουν τους νέους δημιουργούς, την πολιτιστική έκρηξη που συντελείται. Να δημιουργήσουμε με πρωτοβουλία του δήμου Διαμερισματικές Λέσχες Πολιτισμού, ένα δίκτυο χώρων δημιουργίας στις γειτονιές, με αίθουσες προβολών, θεάτρου, χορού και συναυλιών, προβών, εκθέσεων, σεμιναρίων και εκδηλώσεων. Να υιοθετήσουν αυτούς τους χώρους αναγνωρισμένες/οι καλλιτέχνες, να βοηθήσουν στην οργάνωσή τους και να τους δώσουν ταυτότητα. Να δημιουργηθεί ένα δημοτικό πολιτιστικό site ώστε να ενημερώνονται οι συμπολίτες μας για την καλλιτεχνική δραστηριότητα στο δίκτυο αυτό. Ο πολιτισμός αφορά όλους όσοι/ες αντιστέκονται στη βαρβαρότητα.
Ρήγας Αξελός, ηθοποιός
Η πόλη μου, ανοιχτή σε όλους
Η πόλη όπου θα ήθελα να ζω είναι μια πόλη ανοιχτή σε όλα και σε όλους. Στους μόνιμους κατοίκους της, στους επισκέπτες της, στους μετανάστες, στα παιδιά, στους ηλικιωμένους, στους ανθρώπους με αναπηρίες, στους εργαζόμενους.
Μια πόλη σύγχρονη, με υπηρεσίες καινοτόμου με ευρηματική και τολμηρή διοίκηση, ανοιχτή σε νέες ιδέες και στον γόνιμο διάλογο με πολίτες πρόθυμους να συμμετάσχουν στο κοινό όραμα της συνεχούς βελτίωσής της, κόντρα στη στείρα γραφειοκρατία.
Μια πόλη πράσινη, χωρίς γειτονιές και πολίτες δεύτερης κατηγορίας, που θα παρέχει αναβαθμισμένους ελεύθερους χώρους συνάντησης για τους ενήλικες και παιχνιδιού για τα παιδιά, όχι μόνο στις τοποθεσίες βιτρίνας αλλά σε κάθε συνοικία της.
Μια πόλη ισότιμων ευκαιριών, όπου κάθε πολίτης θα μπορεί να έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες που θα ανακουφίζουν την απαιτητική καθημερινότητά του και συγχρόνως θα είναι και μια πόλη ικανή να διεγείρει τη δημιουργικότητα των κατοίκων της και να τους παρακινεί με τις πρωτοβουλίες της σε πολιτισμικό επίπεδο να καλλιεργήσουν νέα ενδιαφέροντα.
Μια πόλη φροντισμένη, ικανή να κερδίσει τον σεβασμό των κατοίκων της, παρέχοντάς τους ισότιμο επίπεδο διαβίωσης με αντίστοιχες πρωτεύουσες του εξωτερικού. Μόνο έτσι θα έρθουν οι πολίτες και πάλι κοντά της και δεν θα πάψουν να την νοιάζονται, όπως συμβαίνει εδώ και δεκαετίες.
Μια πόλη - καταφύγιο, που θα σε προκαλεί να ανακαλύψεις κάθε φορά μια νέα πτυχή της και που δεν θα σε διώχνει με την πρώτη ευκαιρία. Για να απολαμβάνουμε τους μικρούς κρυμμένους θησαυρούς της, που συχνά λόγω κακών συνθηκών και εγκατάλειψης περνούν σε δεύτερη μοίρα.
Μια πόλη με αγάπη και σεβασμό στο πολύτιμο παρελθόν της, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να αλλάξουμε το παρόν, ώστε να καταφέρουμε να οραματιστούμε το μέλλον της. Τελικά, είναι αλήθεια ότι είμαστε μεταξύ άλλων οι τόποι όπου ζούμε και οι δρόμοι όπου περπατάμε.
Το στοίχημα λοιπόν είναι να διαψεύσουμε τον ποιητή που είπε ότι «η πολιτική είναι η τέχνη τού να εμποδίζεις τον κόσμο να ασχοληθεί με ό,τι τους αφορά». Αυτή η πόλη στην οποία θα θέλαμε να ζούμε δεν μπορεί και δεν πρέπει να σχετίζεται με την πολιτική, γιατί μας αφορά όλους. Η ιδανική πόλη δεν μπορεί να είναι ουτοπία και είναι στο δικό μας χέρι να την αλλάξουμε.
Έφη Γιαννοπούλου, μεταφράστρια, κριτικός, μέλος Δ.Σ. Φεστιβάλ Αθηνών
Να φτάσουμε στις πίσω αυλές της πόλης
Η Αθήνα είναι μια πόλη κορεσμένη σε προσφορά πολιτιστικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων. Σ’ αυτό το πεδίο η δημοτική παράταξη της “Ανοιχτής Πόλης” φέρνει μια διαφορετική ματιά. Κάνοντας πράξη το κεντρικό μας σύνθημα, που μιλά για ζωντανές γειτονιές, που βλέπει κάθε δημοτικό διαμέρισμα σαν έναν μικρό δήμο, θέλουμε να βγάλουμε τον πολιτισμό από τα όρια του κέντρου και να φτάσουμε στις πίσω αυλές της πόλης. Να πλησιάσουμε όσους, για οποιονδήποτε λόγο, μένουν μακριά από το πλήθος των mainstream καλλιτεχνικών εκδηλώσεων. Να ρίξουμε φως στις δικές τους πολιτισμικές πρακτικές, να μετατρέψουμε τον πολιτισμό και την τέχνη σε όχημα αυτογνωσίας και γνωριμίας με τον άλλον, καταπολέμησης των ανισοτήτων και των διακρίσεων, προώθησης της ανεκτικότητας και της συμπερίληψης. Ονειρευόμαστε μια πόλη δημιουργική αλλά και δίκαιη, που διαρκώς θα διευρύνει το πεδίο της συμμετοχής τόσο στην πολιτιστική όσο και εν γένει στη δημόσια ζωή. Η τέχνη, ο πολιτισμός, η βιωμένη κουλτούρα είναι ο καλύτερος τρόπος για να ζούμε μαζί.
Αννίτα Δεκαβάλλα, ηθοποιός, μεταφράστρια
Ονειρεύομαι την πόλη μου
Ζω κι εργάζομαι στα Εξάρχεια 30 χρόνια κι έχω παλέψει για τη γειτονιά μου, για το Θέατρο Εξαρχείων, αλλά και από το μετερίζι της Ένωσης Μη Κερδοσκοπικών Θιάσων για όλους τους χώρους πολιτισμού της Αθήνας.
Αυτό που ονειρεύομαι για τα Εξάρχεια και για κάθε γειτονιά της πόλης μου είναι ο πολιτισμός στην καθημερινότητά μας. Που πολύ απλά σημαίνει: καθαριότητα, φωτισμός, πράσινο, ανακύκλωση, προσβασιμότητα παντού για όλους, παιδικοί σταθμοί για όλα τα παιδιά, φροντίδα για τους ηλικιωμένους και τους τοξικοεξαρτημένους, κοινωνική κατοικία. Και βέβαια στήριξη και ενίσχυση στις εστίες πολιτισμού.
Και όλα αυτά χωρίς να χαρίζουμε μπίζνες στους ιδιώτες, αλλά με τις υπηρεσίες του δήμου και με απορρόφηση κονδυλίων και χρηματοδοτήσεων, ώστε να κερδίζουν όλοι οι δημότες κι όχι οι λίγοι.
Απλά πράματα δηλαδή, αυτονόητα, αλλά ζωτικά. Που καμιά δημοτική αρχή ώς τώρα δεν φρόντισε γι' αυτά, που αποτελούν όμως πάγιες θέσεις της "Ανοιχτής Πόλης", η οποία, με την αποτελεσματικότητα που διακρίνει τον Νάσο Ηλιόπουλο, ξέρω ότι θα τα βάλει σε μια σειρά.
Βάλια Δημοπούλου, φιλόλογος με ειδίκευση στην αρχαία φιλοσοφία, φωτογράφος
Κέντρο Πολιτισμού η Πολιτεία Πλάτωνος
Η Αθήνα ζει τα τελευταία χρόνια μια περίοδο διεθνούς αίγλης, που αποτυπώνεται στην αλματώδη αύξηση των επισκεπτών της. Συνδυάζει τη ζωντάνια του παρόντος με την ιστορία και τον πολιτισμό του παρελθόντος της. Ωστόσο, η ζωή του απλού κατοίκου της Αθήνας ελάχιστα έχει επηρεαστεί από την τουριστική και την πολιτιστική άνθιση της πόλης του. Η ανισότητα δεν χαρακτηρίζει μόνο την οικονομική κατάσταση των πολιτών αλλά και τη συμμετοχή τους στα προϊόντα του πολιτισμού.
Ο Δήμος της Αθήνας έχει να παίξει σημαντικό ρόλο στην πολιτιστική μας δημοκρατία. Θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι μια γειτονιά ζωντανή, με πολίτες που συνευρίσκονται, συμμετέχουν και δημιουργούν, δεν είναι μόνο μια χαρούμενη γειτονιά αλλά είναι και μια γειτονιά ασφαλής. Ο πολιτισμός είναι ένα όπλο στα χέρια των ενεργών πολιτών - των πολιτών που ονειρεύεται η "Ανοιχτή Πόλη".
Αν πάντως έπρεπε να δώσω προτεραιότητα σε μια παρέμβαση του δήμου, θα ήταν η μετατροπή της Πολιτείας Πλάτωνος σε νέο πολύπλευρο κέντρο πολιτισμού της Αθήνας.
Άννα Ελεφάντη, ηθοποιός
Ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια
Όταν μιλάμε για Αριστερά, δεν μπορούμε να μην μιλάμε για πολιτισμό. Όταν μιλάμε για δημοτική αρχή, δεν μπορούμε να μην μιλάμε για πολιτιστική πολιτική που να τη συνοδεύει. Γιατί ο δήμος, εκτός από τα σημαντικά προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει κι αφορούν στην ομαλή διαβίωση των κατοίκων του, οφείλει να χαράξει ένα πλαίσιο στο οποίο ο πολιτισμός να βρίσκει τη θέση του ως αγαθό των πολλών αλλά και ως ζωντανό κύτταρο που εκφράζει τη σύγχρονη δημιουργία. Η "Ανοιχτή Πόλη" με επικεφαλής τον Νάσο Ηλιόπουλο είναι αποφασισμένη να συμπεριλάβει ενεργά στην ατζέντα της τα ζητήματα του πολιτισμού. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που ο Νάσος με εμπιστεύτηκε με την πρόσκλησή του να σταθώ δίπλα του, να σταθώ δίπλα σε έναν άνθρωπο αλλά κι ένα ψηφοδέλτιο συνολικά με ξεκάθαρες και φρέσκιες ιδέες για μια πόλη όπως της αξίζει.
Ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια. Απεναντίας, μπορεί να μετατραπεί σε συνδετικό κρίκο μιας αλυσίδας για το πώς οραματιζόμαστε την Αθήνα από την αρχή. Πιο λειτουργική, πιο πράσινη, πιο ζωντανή, πιο καθαρή, αλληλέγγυα, αντιφασιστική. Μια Αθήνα ανοιχτή.
Μαρία Ευσταθιάδη, συγγραφέας, μεταφράστρια
Απαλλαγμένοι από αγκυλώσεις και προκαταλήψεις
Για μια Αθήνα πολύχρωμη, φιλόξενη, χαρούμενη, ανοιχτή σε κάθε ρηξικέλευθη πρόταση και δημιουργία
Στον παλίμψηστο χώρο της πόλης μας, «Αθήνα από την αρχή» σημαίνει και πολιτισμό από την αρχή, απαλλαγμένο από αγκυλώσεις, προκαταλήψεις και στερεότυπες ιδέες. Πιστεύω πως με τον Νάσο και τους συνυποψηφίους μου κάτι τέτοιο είναι επιτέλους εφικτό. Καιρός είναι λοιπόν να αποδεχτούμε, να ενθαρρύνουμε και να επινοήσουμε καινούργιες μορφές παρέμβασης, με πρωτότυπες δράσεις, χωρίς φόβους, ενοχές και αυτολογοκρισίες. Να αφουγκραστούμε τη φωνή και τις προτάσεις των νέων που γεννήθηκαν τον 21οαιώνα, να δώσουμε την ευκαιρία στους μετανάστες να μας πλουτίσουν με τη δική τους ματιά. Τα άδεια κτήρια του δήμου να γίνουν λειτουργικά και να παραχωρηθούν σε καλλιτεχνικά σχήματα παλιότερα και νεότερα με φιλοξενίες, ανταλλαγές και υποτροφίες καλλιτεχνών, εκπαιδευτικά προγράμματα, σύνδεση της καλλιτεχνικής δημιουργίας με τους τόπους δουλειάς σε κάθε γωνιά της Αθήνας. Δεν έχει νόημα να αναστηλώνουμε χωρίς να αξιοποιούμε. Είναι απόλυτα εφικτό οι γειτονιές να ζωντανέψουν και ν’ αποτελέσουν πόλους έλξης πολιτισμού και καινοτόμων ιδεών. Το Ολύμπια, το Πνευματικό Κέντρο, η Πινακοθήκη, το ιστορικό Αρχείο του Δήμου, η Βιβλιοθήκη να γίνουν ελκυστικά για τους κατοίκους. Αρκεί να μην υποτιμούμε τη πρόσληψη και τη δεκτικότητά τους σερβίροντας τους 2ηςκαι 3ηςκατηγορίας εκδηλώσεις.
Και ας προσθέσουμε τον δήμο μας στις 30 πόλεις του κόσμου που μια φορά τον χρόνο γιορτάζουν τη λευκή τους νύχτα, όπου η πόλη προσφέρεται στους καλλιτέχνες και καλεί όλους τους κατοίκους της ν’ ανακαλύψουν μες στη νύχτα, στη στροφή ενός δρόμου σε κάποιον χώρο αλλόκοτο ή σ’ ένα κτήριο ξεχωριστό, την τέχνη.
Λένα Κουγέα, γκαλερίστα
Ο πολιτισμός της γειτονιάς
Μέσα στην πόλη ο πολιτισμός, για να επιτελεί τον ρόλο του, είτε ψυχαγωγικός είτε αφορμή προβληματισμού και προώθησης ιδεών, οφείλει να είναι ανοιχτός και ζωντανός. Το καλλιτεχνικό προϊόν, πέρα από τους “κλειστούς” οργανωμένους χώρους -που κι αυτοί είναι απαραίτητοι σε μια πόλη και πρέπει να ενισχύονται- πρέπει να βγει στον δρόμο να έρθει κοντά στον πολίτη, ακόμα και με πρωτόλεια δημιουργίας. Τα δρώμενα που ξεπηδούν από επαγγελματικά, ημιεπαγγελματικά, ερασιτεχνικά σχήματα είναι αυτό που χρειάζεται μια πόλη για να μυηθεί ο πολίτης στον κώδικα της τέχνης και να αποκτήσουν το κοινό που τους ταιριάζει τα τόσα θέατρα της Αθήνας, να ζωντανέψουν οι αίθουσες τέχνης και τα μουσεία.
Πρόσφατα, Σαββατόβραδο, στη γεμάτη κόσμο πλατεία Κυψέλης, μια θεατρική ομάδα νέων ανθρώπων, χωρίς σκηνικά και τεχνική υποστήριξη, έφερε τους κατοίκους κοντά στην ποίηση του Αναγνωστάκη, στην αντιφασιστική λογοτεχνία και στη μουσική μας παράδοση.
Η τέχνη σε όποια της μορφή πρέπει να συμπληρώνεται από τον “πολιτισμό της γειτονιάς” και είναι καθήκον της "Ανοιχτής Πόλης" να αγκαλιάζει τέτοιες δράσεις.
Kωστής Λιερός, φωτογράφος
Ο Πολιτισμός είναι μέσο για να ζωντανέψουν οι γειτονιές
Από την κλασσική της κληρονομιά μέχρι τη σύγχρονη έκρηξη της μοντέρνας καλλιτεχνικής δημιουργίας, η σχέση της Αθήνας με τον πολιτισμό δεν χρειάζεται συστάσεις. Ωστόσο, μια συγκροτημένη πολιτική για τον πολιτισμό δεν μπορεί να επαφίεται μόνο στην «εντός των τειχών» εμπορική πολιτιστική παραγωγή.
Η Αθήνα χρειάζεται μια δημοτική παράταξη οργανικά συνδεδεμένη με τα σημερινά καλλιτεχνικά ρεύματα που ζουν στα στέκια της, όπως αυτά εκπροσωπούνται από συλλογικά εγχειρήματα, ομάδες ή μεταναστευτικές κοινότητες. Το street art, τα αυτο-οργανωμένα φεστιβάλ που ξεπηδούν από πιο μικρές ή πιο μεγάλες συλλογικότητες, οι μουσικές και οι θεατρικές κολεκτίβες είναι μόνο κάποια από τα εγχειρήματα για τα οποία μια δημοτική αρχή οφείλει να διαθέτει πόρους και χρόνο για την στήριξή τους. Μέσα από την αξιοποίηση των δημόσιων κτηρίων, την προστασία αλλά και αναβάθμιση των ελεύθερων χώρων, με μέριμνα για πιο ανοιχτή και πιο ίση πρόσβαση όλων στην τέχνη και την ψυχαγωγία.
Ο Πολιτισμός για εμάς δεν είναι ζήτημα πολυτελείας αλλά μέσο για να ζωντανέψουν οι γειτονιές, να έρθει κοντά ο κόσμος τους, να φωτιστούν απέναντι στη μισαλλοδοξία, τον εθνικισμό και την ακροδεξιά.
Κώστας Πατσιαούρας, ερασιτέχνης ηθοποιός
Περισσότερος πολιτισμός στους δρόμους
Η Αθήνα έχει ανάγκη για περισσότερες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις σε δρόμους και δημόσιους χώρους, όπως, για παράδειγμα, το "θέατρο του δρόμου", το οποίο χαρακτηρίζεται από ελευθερία και εναλλακτικότητα σε σχέση με τα συμβατικά είδη θεάτρου και παρακινεί τους πολίτες να γίνουν ενεργό κομμάτι της καλλιτεχνικής δράσης και έκφρασης.
Θάνος Πολυμενέας - Λιοντήρης, συνθέτης, πανεπιστημιακός
Να γεμίζουν πλατείες και πάρκα με μουσικές και εκθέσεις
Τέχνη για τον καλλιτέχνη είναι ο αντικατοπτρισμός του εαυτού του σε πράγματα τα οποία είναι έξω απ’ τον ίδιο. Είναι συνεπώς τα αντικείμενα (και οι καταστάσεις εκείνες) που σημειολογικά τον αντιπροσωπεύουν και τον ορίζουν, στο πλαίσιο μιας μεταφυσικής ταυτοπροσωπίας.
Ως καλλιτέχνης, θεωρώ ότι έτσι ακριβώς πρέπει να είναι η σχέση μας με την πόλη μας, μια σχέση αντικατοπτρισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αρχαίοι Έλληνες (και κυρίως οι Αθηναίοι) ήταν περήφανοι να δηλώνουν την πόλη στην οποία ανήκουν. Γιατί αυτή τους η δήλωση εξέφραζε τη δική τους αισθητική και πολιτιστική ταυτότητα. Μια ταυτότητα η οποία ήταν απόρροια και της δικής τους συμμετοχής στη διαμόρφωσή της.
Προσωπικά, πιστεύω ότι η ομαλή και ακμάζουσα κοινωνική συμβίωση είναι απόρροια ζυμώσεων παιδείας και πολιτισμού, μέσα από ευρύτατες συμμετοχικές δημιουργικές διαδικασίες. Προσωπικά, θέλω να γεμίσουν οι πλατείες με μουσικές, τα πάρκα με εκθέσεις, να δώσουμε όλοι μαζί τα χέρια, πολίτες αυτής της πόλης, και να την φτιάξουμε από την αρχή, όπως τη φανταζόμαστε και όπως μας εκφράζει. Μόνο τότε θα δηλώνουμε κι εμείς περήφανα και χωρίς να κομπάζουμε ότι “είμαστε Αθηναίοι”. Μόνο όταν νιώσουμε ότι αυτή η πόλη μας αντιπροσωπεύει.
Εμμανουέλα Ραπούση, γραφίστρια, μετανάστρια 2ης γενιάς
Τέχνη, ψυχή και ενεργοί πολίτες
"Οι συγκινήσεις είναι καμιά φορά τόσο δυνατές που δουλεύει κανένας χωρίς να έχει συνείδηση πως δουλεύει... κι οι πινελιές ακολουθούν η μια την άλλη με συνέπεια και συνοχή, όπως τα λόγια σε μια κουβέντα ή σ’ ένα γράμμα". (Βαν Γκογκ)
Η τέχνη έχει χαράξει με τον δικό της τρόπο την ιστορία της ανθρωπότητας. Πάντα είχε συγκεκριμένη στάση στην ιστορία του πολιτισμού.
Ο άνθρωπος, αν αφεθεί να ανακαλύψει την ψυχή του μέσα από τους δρόμους της τέχνης, θα μπορέσει να δημιουργήσει και να ξαναδημιουργηθεί, φτάνοντας με εντιμότητα πολύ πιο γρήγορα στον στόχο του. Η ψυχή του δήμου είναι οι ενεργοί πολίτες.
Οραματίζομαι έναν δήμο με ενεργούς πολίτες. Η τέχνη δεν έχει σύνορα. Η τέχνη θέλει σεβασμό και τη συμμετοχή μας. Με την "Ανοιχτή Πόλη" θα εξαπλώσουμε την τέχνη σε κάθε γειτονιά, για να είναι προσβάσιμη για όλους.
Μαργαρίτα Συγγενιώτου, λυρική τραγουδίστρια, μέλος Δ.Σ. της ΠΟΘΑ
Σχεδιασμός για ώθηση στην πνευματική δημιουργία
Ποιον πολιτισμό θέλουμε στην πόλη; Ποιος ο ρόλος του Δήμου Αθηναίων σε μια πόλη με υπερπροσφορά πολιτισμού;
Ο δήμος οφείλει να προάγει ένα είδος πολιτισμού που δεν συμφέρει οικονομικά τους ιδιώτες, να έχει έναν συνολικό σχεδιασμό σε διασύνδεση με τις γειτονιές, τα σχολεία και το κέντρο, αξιοποιώντας τις βιβλιοθήκες, τις πινακοθήκες και τα Μουσικά Σύνολα. Τα τελευταία έχουν μεγάλα θεσμικά προβλήματα, παρά τις δύο δεκαετίες λειτουργίας τους. Η ευκαιρία αναβάθμισης που τους δίνει η στέγασή τους στο “Ολύμπια” θα χαθεί, αν οι υπεύθυνοι αντιμετωπίσουν τη νέα στέγη ως ευκαιρία εμπορικών συναλλαγών με ιδιώτες παραγωγούς.
Η διάθεση κενών κτηρίων, εγκαταλελειμμένων βιομηχανικών μονάδων και υπαίθριων χώρων θα δώσει ώθηση στην πνευματική δημιουργία, αν και χρειάζεται, να συζητηθεί ο τρόπος υλοποίησης, ώστε να μην δρα αντιθετικά προς τους μικρούς ιδιωτικούς χώρους πολιτισμού που παλεύουν να επιβιώσουν σε μια σκληρή αγορά.
Υπάρχουν πολλές ιδέες που καμία δημοτική αρχή δεν έχει θέσει στον δημόσιο διάλογο ως ολοκληρωμένο πλάνο. Ήρθε η ώρα να συμβεί.
Μικέλα Χαρτουλάρη, δημοσιογράφος, κριτικός βιβλίου
Συνάντηση, διασταύρωση, χειραψία
«Τέχνη στον δημόσιο χώρο», «τέχνη στις γειτονιές», «τέχνη για όλους»... Ο δημόσιος λόγος περί πολιτισμού μπορεί εύκολα να γίνει το περιτύλιγμα για ελιτίστικες πολιτικές βιτρίνας που ούτε μπορούν ούτε θέλουν να καταργήσουν τις κοινωνικές ανισότητες και τις διακρίσεις. Να ρίξει στάχτη στα μάτια του μεγάλου κοινού, που περιμένει στη γωνία για να ευεργετηθεί με τις αποστειρωμένες επιλογές των ειδικών στα μυστικά της τέχνης. Μπορεί να λειτουργήσει ως άλλοθι πολιτικών που εντέλει συντηρούν το βαθύ κατεστημένο. Αυτό στο οποίο γυρίζει την πλάτη του ο Νάσος Ηλιόπουλος και όσες/όσοι τον στηρίζουμε. Ο Ηλιόπουλος εννοεί την ενεργοποίηση της συμμετοχής όλων στην πολιτιστική δραστηριότητα- και των «άλλων», μαζί με τους «άλλους». Στη σημερινή παγκόσμια συνθήκη δεν μπορώ να φανταστώ την πολιτιστική ζωή παρά ως χέρι απλωμένο σε χειραψία. Και με ενδιαφέρει ό,τι καλλιεργεί, ενισχύει, αναστοχάζεται τη συνάντηση των πολιτισμών και τη διασταύρωση της πολιτιστικής έκφρασης με την Ιστορία, την αρχιτεκτονική, την κοινωνική ανθρωπολογία, την πολιτική, τη φιλοσοφική σκέψη και την κινηματική δράση.
Ναταλί Χατζηαντωνίου, δημοσιογράφος
Στέγη και χώροι στους νέους δημιουργούς
Η ίδια η ονομασία του συνδυασμού, «Ανοιχτή Πόλη», ως βασικός στόχος πιο καίριος από ποτέ, προσδιορίζει και τη σχέση μας με τον πολιτισμό. Επιλεκτικός πολιτισμός με... σφραγισμένα παράθυρα δεν υφίσταται. Ο πολιτισμός προϋποθέτει φυσικά την ανοιχτόμυαλη υποδοχή, τον διάλογο και την ισότιμη πρόσβαση όλων όσοι συμβιώνουμε στην πόλη. Εμπεριέχει οτιδήποτε αφορά στην αισθητική της καθημερινότητας. Συμπεριλαμβάνει βέβαια και τις πολιτιστικές δομές του δήμου. Κάποιες είναι λειτουργικές αλλά όχι ιδανικά οργανωμένες κι άλλες λίγο - πολύ ανενεργές. Όλες όμως περιορίζονται σε εκδηλώσεις και δεν δίνουν λύσεις σε νέους δημιουργούς που θα χρειάζονταν στέγη και για πρόβες, πειραματισμό και προετοιμασία. Με τον Πολιτισμό της πόλης συνδέεται βέβαια και η τέχνη του δημόσιου χώρου. (Και) στην Αθήνα η έλλειψη συγκεκριμένης πολιτικής έχει γίνει αιτία ενός χάους: αριστουργήματα συνυπάρχουν με κακοτεχνίες σ' έναν άναρχο «χάρτη» όπου ελάχιστα έργα τέχνης έχουν βρει τη σωστή θέση τους στην πόλη - ενώ και η στριτ-αρτ εξακολουθεί να είναι για ορισμένους υπό δίωξη. Όλα αυτά είναι θέματα που απασχολούν τον Νάσο Ηλιόπουλο. Άλλωστε έχει εξαρχής τονίσει ότι αιχμή του δόρατος στο πρόγραμμά του είναι ο πολιτισμός.
