Συνέντευξη στη Μάνια Ζούση
"Προσπαθήσαμε να κάνουμε μια παράσταση φόρο τιμής και συγγνώμης για όλους όσοι έχουν θυσιαστεί. Προσπαθήσαμε να αφουγκραστούμε τι γίνεται τριγύρω μας. Δεν μπορεί να μην επηρεάζεσαι από αυτό που συμβαίνει, από την καθημερινότητά μας και την τραγωδία που εμπεριέχει".
Αυτά μας αποκαλύπτει ο Δάφνις Κόκκινος, χορευτής και διευθυντής προβών στο Χοροθέατρο του Βούπερταλ της Πίνα Μπάους, ο οποίος σκηνοθετεί την εμβληματική παράσταση της ομάδας, "Ιεροτελεστία της Άνοιξης" με το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που κάνει απόψε πρεμιέρα.
Πρόκειται για το τρίπτυχο χορού "Από τη Ρωσία με αγάπη", με τρία σπουδαία μπαλέτα του Ίγκορ Στραβίνσκι, που εκτός από την "Ιεροτελεστία", περιλαμβάνει "Το τραγούδι του αηδονιού" και τους "Γάμους", σε χορογραφίες Μάρκο Γκαίκε και Κωνσταντίνου Ρήγου.
"Βλέποντας το πόσοι πολλοί χάνονται, δολοφονούνται, όλοι εκείνοι οι νέοι και τα παιδιά, τα πνιγμένα καθημερινά στο Αιγαίο. Με αυτά στο μυαλό μου προσπάθησα να δουλέψω" ομολογεί ο Δ. Κόκκινος, που "Η Ιεροτελεστία της Άνοιξης" πριν από τριάντα χρόνια στο Ηρώδειο από το Χοροθέατρο της Πίνα Μπάους στάθηκε η αιτία να ακολουθήσει για πάντα τη μεγάλη κυρία του χορού, να γίνει ένας από τους χορευτές της και στη συνέχεια ένας από τους στενούς συνεργάτες της.
"Είναι μια μεγάλη πρόκληση να σκεφτώ και να αισθανθώ το κομμάτι τελείως διαφορετικά απ’ ό,τι μέχρι τώρα. Ζούμε σε εποχές με πολύ μεγάλη ένταση, πόνο, πολέμους, κρίσεις όχι μόνο οικονομικές και ανθρώπους 'προς φυγή' από εμπόλεμες περιοχές και κατεστραμμένες χώρες. Οργή υπάρχει παντού. Αλλά την ίδια στιγμή υπάρχει η δημιουργική σκέψη, ο έρωτας, η νεότητα - κινητήρια δύναμη για τη ζωή", σημειώνει και θυμάται την Πίνα Μπάους μιλώντας γι' αυτήν.
"Αυτό που έμαθα όλα αυτά τα χρόνια δίπλα στην Πίνα είναι πάντα να προσπαθώ. Το βασικό στην ομάδα της είναι το γιατί κάνεις κάτι, ο διαφορετικός λόγος κάθε φορά. Έτσι προσπαθήσαμε να δουλέψαμε. Με ένα πιάνο και μια ομάδα με την οποία δεν είχα ξαναδουλέψει και η οποία έχει διαφορετικό λεξιλόγιο. Έτσι ακολούθησα το ένστικτό μου. Από την παράσταση της Πίνας κρατώ τον κύκλο ως φόρο τιμής που έχει και η παρτιτούρα του Στραβίνσκι. Όσον αφορά το κόκκινο, υπάρχει με έναν τρόπο, ως σεβασμός και ανάμνηση" λέει.
Ο Δάφνις έχει χορέψει την "Ιεροτελεστία της Άνοιξης" εκατοντάδες φορές και συνεχίζει να τη διδάσκει ως δάσκαλος του Χοροθεάτρου του Βούπερταλ, σε νέους χορευτές.
"Η Πίνα άλλαξε τη ζωή μου" εξηγεί και μιλά για μια "διαδρομή σκληρής δουλειάς αλλά και σημαντικής δημιουργίας", με πάρα πολλές ώρες πρόβας, άσκησης, ατελείωτων παραστάσεων και περιοδειών που συνεχίζονται έως σήμερα με αμείωτο ρυθμό.
Θυμάται την εμμονή της να βρίσκει λύσεις και διεξόδους και να γεννά καινούργιες ιδέες. Αυτό που δεν ξεχνά είναι η παροιμιώδης ηρεμία και ευγένειά της. "Ποτέ δεν θυμάμαι την Πίνα να φωνάζει και να θυμώνει. Κανένα πρόβλημα δεν μπορούσε να την μετακινήσει από την ηρεμία της. Ποτέ δεν ύψωνε τη φωνή της. Είχε τεράστια και απίστευτη υπομονή με τους χορευτές και δούλευε ασταμάτητα νύχτα μέρα, δοκίμαζε τα πάντα προσπαθώντας να βγάζει το καλύτερο αποτέλεσμα από τον κάθε έναν".
Ενθουσιασμένος με τη συνεργασία αλλά και την άνοιξη που τον "συγκλονίζει" όπως λέει, καθώς έχει να βρεθεί τέτοια εποχή στην Ελλάδα εδώ και τριάντα χρόνια. "Με συγκλονίζει το άρωμα των νερατζιών και των λουλουδιών, που είχα εντελώς ξεχάσει πώς είναι" μας εκμυστηρεύεται με παιδικό ενθουσιασμό.
