Της Λήδας Καζαντζάκη
Αποκαλυπτικά είναι τα βήματα. Που μας οδηγούν από το οικείο της μνήμης του συνειδητού που γνωρίζουμε και εμπιστευόμαστε στο ανοίκειο και άγνωστο των θραυσμάτων του ασυνείδητου που κατακλύζουν τα όνειρά μας. Σε συνθέσεις με αποκόμματα κειμένων και φωτογραφιών εφημερίδων και περιοδικών, όπως αυτά των πρωτοπόρων δημιουργών Πικάσο και Μπρακ, στις αρχές του 20ού αιώνα αλλά και των κατ’ εξοχήν ανατροπέων του καθιερωμένου, των ντανταϊστών, μέσα στην ατμόσφαιρα ελευθερίας της βραχύχρονης δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Που είχαν ως κύριο στόχο με την επικόλληση ετερόκλητων στοιχείων, γι' αυτό και αποκαλέστηκαν κολλάζ, την αφύπνιση του θεατή από την παραδοσιακή τέχνη του τελάρου.
Και με αποσυνθέσεις, αποκολλήσεις τμημάτων τους, όπως αυτές που ονοματίστηκαν ντεκολάζ και αποτέλεσαν τη δεκαετία του ’60, στη Γαλλία, τον πυρήνα της δράσης των ιδρυτών της ομάδας των «Νέων Ρεαλιστών», για να αποκαλύψουν και να αποδυναμώσουν τα στερεότυπα των διαφημιστικών αφισών στους δρόμους του Παρισιού. Είναι οι δύο πόλοι ανάμεσα στους οποίους κινείται ο εικαστικός Κωνσταντίνος Πάτσιος, στην τελευταία του ατομική έκθεση, στην γκαλερί alma, στο Κολωνάκι. Τοποθετεί στο κέντρο των έργων του εμβληματικά πρόσωπα της ιστορίας και της τέχνης, όπως ο Μαρξ, ο Μουσολίνι, το κεφάλι του ρωμαϊκού αγάλματος του αγαπημένου του αυτοκράτορα Αδριανού, Αντίνοου ή ένα άγαλμα της Αφροδίτης. Φτιάχνει το άστρο του «Βασιλέα Σολομώντα».
Τα περιστοιχίζει με έναν κυκεώνα πληροφοριών, αποσχισμένων φωτογραφιών που εκτείνονται από τα σήματα της κόκα - κόλα υφάσματα με πουά και παλιά γραμμάτια του πατέρα του μέχρι τις απεικονίσεις μαντόνων των εκκλησιών του μπαρόκ, σερβιρισμένα, βαμμένα αυγά και ανορθόγραφα γκράφιτι, κόκκινα ομοιώματα του Λένιν και του Ιησού που βαδίζουν κρατώντας στη μέση από το χέρι τον Μίκυ Μάους, νεκροκεφαλές και παλιές ταπισερί, τον κλασικό Παρθενώνα αλλά και το κτήριο της ριζοσπαστικής όσμωσης των εφαρμοσμένων και καλών τεχνών, του Μπάουχαους. Τα «ξεφλουδίζει» και τα επιζωγραφίζει ενίοτε με τον τρόπο του εκφραστή της ποπ αρτ Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ αλλά και εκφραστών της ομάδας των Ελλήνων Νέων Ρεαλιστών.
Δημιουργεί έτσι ένα ενιαίο σώμα, φτιαγμένο με απειράριθμα επιμέρους τμήματα, που αναγκάζει τον θεατή του να το περιδιαβάσει, να σκοντάψει και να σταθεί πάνω στις λεπτομέρειες, που κάτι του θυμίζουν, να στοχαστεί πάνω στην ιστορία, την τέχνη αλλά και στην ίδια του τη ζωή. Να καταλάβει ίσως, καθώς έγραφε ο μεγάλος Αλεξανδρινός ποιητής, « τι είδος βοή είναι τούτη», που μας συνεπαίρνει καθημερινά. Να νιώσει «πια τα βήματα των Ερινύων» κάτω από το αενάως επικαλούμενο και τόσο ασήμαντο «της νεότητος τ’ ωραίο σφρίγος» που μας καταθλίβει.
Info: Κωνσταντίνος Πάτσιος, «The scrambled papers theory-Η θεωρία των κωδικοποιημένων χαρτιών» επιμ. Λουίζα Καραπιδάκη alma, contemporary art gallery, Υψηλάντου 24, Κολωνάκι
Διάρκεια έκθεσης: 28 Μαρτίου - 4 Απριλίου
Ώρες λειτουργίας: Τετ. / Σαβ. 12.00-16.00, Πεμ. / Παρ. 12.00-20.00
ΥΓ.: Την προηγούμενη Τετάρτη ο δαίμων του τυπογραφείου άλλαξε την ονομασία του καλλιτέχνη στη φωτογραφία του έργου που δημοσιεύσαμε. Ο δημιουργός του ήταν ο Απόλλωνας Γλύκας. Ζητούμε συγγνώμη.
