ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑΝΤΑΔΑΚΗ
Εν έτει 1887, μια παρέα εργένηδων που συχνάζει στη σημερινή πλατεία Αμερικής (η τότε πλατεία Ανθεστηρίων) φαίνεται αποφασισμένη να διατηρήσει την αγαμία της στο όνομα μιας αξίας που δεν είναι άλλη από την ξένοιαστη μοναχική ζωή. Το σύνθημά τους είναι «Καλύτερα πολλές γυναίκες και ελεύθερος, παρά μία και σκλαβωμένος», όμως φαίνεται ότι η έγγαμη ζωή ασκούσε μεγάλη επιρροή σε πολλούς εργένηδες που είχαν στερηθεί τη συντροφιά και τη συμβίωση με το άλλο φύλο.
Ένας εξ αυτών, ο Γεώργιος Περπινιάς, αυτομολεί από την παρέα και ανακοινώνει τον γάμο του. Το εγχείρημά του όμως αποτυγχάνει και την επόμενη κιόλας ημέρα ο γάμος διαλύεται γιατί η σύζυγος του Περπινιά αποδεικνύεται ιδιαίτερα δύστροπη. Ο άτυχος γαμπρός επιστρέφει στην παρέα του και στέλνει τη σύζυγό του στη μάνα της. Το γεγονός προβάλλει η «Εφημερίδα των Κυριών», που εκδότης της ήταν η Καλλιρρόη Παρρέν, η οποία προτείνει στη Βουλή σχέδιο νόμου με το οποίο ακολουθεί τη φορολόγηση όλων των άγαμων ανδρών από τριάντα χρόνων και πάνω επειδή υπάρχουν πολλές ανύπαντρες γυναίκες και προκύπτει δημογραφικό πρόβλημα. Πράγματι, το κράτος στις αρχές της δεκαετίας του 1890 προχωρεί στη φορολόγηση όχι μόνο των άγαμων ανδρών, αλλά ιδιαίτερα εκείνων που συχνάζουν σε οίκους ανοχής. Ο σκοπός της κυβέρνησης ήταν από τους φόρους αυτούς να εισπράξει αρκετά χρήματα ώστε να καταπολεμήσει το δημογραφικό πρόβλημα -π.χ. από τα χρήματα των φόρων ένα μέρος να επιδοτεί οικογένειες που επιθυμούν να κάνουν παιδιά, αλλά στερούνται των οικονομικών μέσων.
Η σημερινή ονομασία πλατεία Αμερικής δόθηκε το 1927 προς τιμήν του «φιλελληνισμού» των ΗΠΑ (κατά την άποψη της τότε κυβερνήσεως). Η πλατεία Αμερικής είναι σχεδόν στο μέσο του άξονα της πλατείας Ομονοίας και των Άνω Πατησίων, συνδέοντας δύο αντίστοιχους σταθμούς των ΗΣΑΠ. Πέριξ της Πλατείας αναπτύχθηκε η σημερινή συνοικία των Πατησίων.
Η περιοχή διέγραψε τις τελευταίες δεκαετίες τη φθίνουσα πορεία πολλών άλλων συνοικιών. Η πλατεία Αμερικής έγινε κέντρο φτωχών μεταναστών και προσφύγων και ηλικιωμένων κατοίκων, αφού οι νέοι διάλεξαν τον δρόμο της συνοικίας για να καταπολεμήσουν τη φτώχεια και την ανέχεια.
Η περιοχή επίσης παρουσίασε τα τελευταία χρόνια μια ιδιαίτερα αυξημένη παραβατικότητα, π.χ. κέντρο διακίνησης ναρκωτικών, σύσταση συμμοριών κ.λπ.
Οι κάτοικοι, και κυρίως όσοι πεισματικά παρέμειναν στη συνοικία τους, θεωρούν ότι η εγκατάλειψη της περιοχής από το κράτος και τις δημοτικές αρχές ενισχύει το φαινόμενο της παραβατικότητας, με αποτέλεσμα νεαρά ζευγάρια να αποφεύγουν την εγκατάσταση του νοικοκυριού τους στην περιοχή και να μειώνεται ο αριθμός την ημεδαπών κατοίκων.
Η "Ανοιχτή Πόλη" έχει προτείνει κατ’ επανάληψη μέτρα ανάπλασης και στήριξης της κατοικίας, ώστε η γειτονιά να ανακτήσει τη χαμένη της ζωντάνια.
