Της Λήδας Καζαντζάκη
Ο ατομισμός κυριαρχεί. Στην πραγματική ζωή και στην τέχνη. Ως νοσηρή και παρηκμασμένη εκδοχή της προάσπισης των ατομικών δικαιωμάτων που κάποιοι ολίγοι συνυφαίνουν εδώ και δεκαετίες με το ίδιον όφελός τους και την αισχροκέρδεια, την αποκόβουν πλήρως από το κοινό όλον και όφελος, αποκτώντας ένα κοινό εύκολα κατευθυνόμενο, κλεισμένο μέσα στην εσωστρέφεια της ιδιώτευσης και της καπηλείας του Άλλου και εντέλει, εν αγνοία του, του ίδιου του τού εαυτού. Είναι η ανεστραμμένη εικόνα του ατομικισμού που διεκδίκησαν σκαπανείς της δημιουργίας όπως ο Όσκαρ Ουάιλντ, που στο τρομερό του δοκίμιο για την "Ψυχή στον Σοσιαλισμό" τον συνέδεε με την τέχνη και την τεράστια αξία της. «Γιατί επιδιώκει», καθώς έγραφε εκεί στα τέλη του 19ου αιώνα «να πλήξει τη μονοτονία της μορφής, τη σκλαβιά του εθίμου, την τυραννία της συνήθειας και την υποβάθμιση του ανθρώπου στο επίπεδο μιας μηχανής».
Οι πέντε εικαστικοί της νεοσύστατης ομάδας «ανά» επιχειρούν να βαδίσουν κόντρα στο ανταγωνιστικό πνεύμα των καιρών. Τα έργα που προβάλλουν υπό τον τίτλο «Διαδρομή», στον φιλόξενο σε ριζοσπαστικές προτάσεις εκθεσιακό χώρο των εκδόσεων Ροδακιό της Τζούλιας Τσακίρη, στο κέντρο της Αθήνας, δείχνουν την πορεία τους από τους προσωπικούς τους πειραματισμούς με την ύλη και τη φόρμα στις κοινές αναζητήσεις τους σε μια ζωντανή συλλογικότητα. Ο θεατής τους διακρίνει τα διαφορετικά ερείσματα που ώθησαν τον καθένα και την καθεμία από τα μέλη της ομάδας. Τα ηλεκτρονικά κυκλώματα που μετατρέπονται από τον Αλέξανδρο Βέργη σε ευαίσθητες, τυπωμένες πάνω στο ξύλο, διακλαδώσεις ενός κόσμου αισθησιακού, βυθισμένου στη μυστικιστική παράδοση της Άπω Ανατολής. Τις εξπρεσιονιστικές μεταμορφώσεις των φυτικών ριζωμάτων σε αρχέγονα, τραγικά προσωπεία, που επιτυγχάνει η Αλεξάνδρα Γούδα μέσα από τη χρήση της παραδοσιακής χαρακτικής αλλά και της σύγχρονης ψηφιακής τεχνολογίας. Τους εμπνευσμένους από τις μετακινήσεις των πληθυσμών αφηρημένους χάρτες που φτιάχνει με ρυθμικά δομημένα, ζωηρά, πλακάτα χρώματα ο Κανούτο Κάλαν. Τα νευρωνικά δίκτυα του εγκεφάλου που πλάθει με μια χειρονομιακή γραφή η Έλενα Πρίφτη. Τα σβησμένα μέσα στη φθορά της μνήμης και της εγκατάλειψης σπίτια που συγκρατεί ως λυρικούς ψίθυρους ενός παρελθόντος κόσμου η Δώρα Τριανταφύλλου.
Αναγνωρίζει στα ομαδικά έργα που ξεκινούσαν ως έργο ενός ή μίας και δούλεψαν ανταλλάσσοντάς τα διαδοχικά σε πέντε στάδια ο καθένας και η καθεμία από αυτούς στο εργαστήριό του με απόλυτη ελευθερία στις κινήσεις τους, το ιδίωμα του προηγούμενου αλλά και το εκρηκτικό καινούργιο που προκύπτει ως καθρέφτης μιας καλλιτεχνικής πράξης που διαρρηγνύει τα ναρκισσιστικά, περιοριστικά πλέγματα του Εγώ, ανοίγεται στον ξεχασμένο και ενορατικό κόσμο του Εμείς, στην ίδια την κοινωνία των πολιτών.
Info: ομάδα ανά, «Διαδρομή, από το προσωπικό στο ομαδικό»
Αίθουσα Τέχνης Φωταγωγός των εκδόσεων Ροδακιό, Κολοκοτρώνη 59β (εντός της στοάς Κουρτάκη)
Διάρκεια έκθεσης: 11 Φεβρουαρίου - 9 Μαρτίου
Ώρες λειτουργίας: Δευτ.-Παρ.: 11.00-20.00, Σαβ. και Κυρ.: 12.00-18.00
