«τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει
τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν»
Κ. Π. Καβάφης
Τι γρήγορα που οι γραμμές των φίλων ενός άδολου χθες αραιώνουν. Και τι σύμπτωση, αλήθεια, κυρίως από τη μεριά εκείνων που δεν νοιάστηκαν για την όποια «αξιοποίηση» της προσφοράς τους, στο χρηματιστήριο της πολιτικής σκηνής. Ένας από αυτούς ο Γιώργος Καρυπίδης.
Βραβευμένος σκηνοθέτης, διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών (1988 - 1990). Δοκιμάστηκε με επιτυχία στην πεζογραφία, δίνοντάς μας τρεις συλλογές διηγημάτων, ενώ υπήρξε από τους πρωτεργάτες της Δημοτικής Κίνησης «Ανοιχτή Πόλη» και πολύτιμος συνεργάτης των «Αναγνώσεων».
Μαζί φτιάξαμε το μεγάλο αφιέρωμα «Στη Χιλή του Νερούδα και του Αλλιέντε», τον Σεπτέμβρη του 2005. Η συμβολή του Γιώργου σ’ αυτό, ήταν ένα ειδικό ντοκιμαντέρ με τίτλο «Συνομιλώντας για συντριμμένα πράγματα», με μουσική του Μιχάλη Γρηγορίου, που διανεμήθηκε με την κυριακάτικη Αυγή της 18ης εκείνου του μήνα.
Λίγα αλλά εξαιρετικά κείμενά του, κυρίως για λογοτεχνικά βιβλία και θέματα, τεκμήρια της ευρείας παιδείας του, κόσμησαν τις σελίδες μας και, μαζί με τις ταινίες και τα βιβλία του, πιστοποιούν το κατακτημένο καλλιτεχνικό του αισθητήριο.
Λίγοι, φίλοι και ομότεχνοι, τον αποχαιρετήσαμε στο Α' Νεκροταφείο, διακριτικά και χαμηλόφωνα, όπως του άρεσε και έζησε.
Το γέλιο, το χιούμορ, το πάθος του, θα μας συνοδεύουν για πάντα.
Η σύνταξη των «Αναγνώσεων»
