Όταν ο κόκκορας λαλούσε στο σκοτάδι… (Ανθολογία αναρχικών κειμένων 1971-1978), Εισαγωγή, επιμέλεια κειμένων, υπομνηματισμός: Μιχάλης Πρωτοψάλτης, Εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος, σελ. 552
«Ο κόκκορας που λαλεί στο σκοτάδι», είναι μια περιοδική αναρχική έκδοση (1977-1981), με πρωτομάστορα τον φίλο και συνοδοιπόρο Μιχάλη Πρωτοψάλτη (1958-2014). Υπ’ αυτόν τον τίτλο και σε χρόνο παρελθόντα -που τότε λαλούσε καταπώς λέει ο τίτλος του βιβλίου-, οι σύντροφοί του με μεγάλη αγάπη εξέδωσαν αυτό το ανθολόγιο κειμένων, που ο ίδιος ο Μιχάλης μάζεψε και είχε κατά νου να δημοσιεύσει.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να προσεγγίσει κανείς όλο αυτό το υλικό το οποίο μας κομίζει ο τόμος, για μια γενιά και μια κάστα ανθρώπων που έζησε την έφοδο στον ουρανό εδώ και τώρα. Μ’ ένα πνεύμα ανοικτότητας και αστείρευτης δημιουργικής φαντασίας, με μια ριζοσπαστική κριτική του κοινωνικού, πίσω απ’ αυτά τα κείμενα εμφανίζεται η αγωνία για ζωή μιας νεολαίας που ασφυκτιούσε μέσα στον ζουρλομανδύα της μεταπολιτευτικής νεοελλάδας και δεν βολεύτηκε σε κανένα σχήμα, σε καμμιά βεβαιότητα, και ασφαλώς σε καμμιά εξουσία.
Για όποιον αναγνώστη θέλει μπορεί να βρει έναν θησαυρό της αναρχικής σκέψης των χρόνων της μεταπολίτευσης. Μα πάνω απ’ όλα ο τόμος αυτός είναι μαρτυρία για τον τρόπο που έζησε τον κόσμο μια μερίδα (αιώνιων) νέων και άνοιξε ένα χώρο, αξιοζήλευτο και σήμερα, ξοδεύοντας χωρίς φειδώ τον λιγοστό χρόνο που τους έλαχε κι έμοιαζε τότε με την αιωνιότητα. Κι αν αναδύεται μια βεβαιότητα για το σώμα ζωής που σχηματίζουν αυτά τα κείμενα είναι ότι τα «άνθη του κακού» (όπως βάφτισε μια άλλη επιθεώρηση που εξέδιδε ο Μιχάλης) δεν άνθησαν ματαίως.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΡΤΙΚΑΣ
