Τον γνωρίζαμε ως συγγραφέα, τον μάθαμε ως σκηνοθέτη και τον συναντήσαμε ως ηθοποιό. Ο Γιάννης Λασπιάς, αθόρυβα, αλλά μεθοδικά τα τελευταία χρόνια, συνδυάζει με επιτυχία όλα όσα έχει διδαχθεί και αγαπήσει. Τη γραφή, τις ιστορίες και τη σκηνική αφήγησή τους. Αυτό το διάστημα πρωταγωνιστεί στο «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» του Πιραντέλο που σκηνοθετεί ο Νίκος Καμτσής στο Τόπος Αλλού, γράφει το νέο του έργο «Mayakovsky My Love» και ετοιμάζει τη σκηνοθεσία πάνω στην ταινία της Λίνα Βερτμίλερ «Μια ιστορία έρωτα και αναρχίας» που θα ανέβει από τα μέσα Φεβρουαρίου στο Bios.
«Ορκισμένη αναρχική που είχε γεννηθεί στους κύκλους της ιταλικής αριστοκρατίας, φεμινίστρια που όμως συχνά εξαγρίωνε τις ομοϊδεάτισσές της με την απεικόνιση της θηλυκής σεξουαλικότητας, πολιτικοποιημένη δημιουργός που δεν δίσταζε να περάσει το εκλεπτυσμένο σχόλιό της μέσα σε κωμικές ιστορίες, η Λίνα Βερτμίλερ και το έργο της είναι όλο αντιθέσεις. Νομίζω αυτές οι αντιθέσεις, καθώς και το ίδιο το θέμα και η αγάπη μου για τους διαφορετικούς και τους αντιήρωες, είναι που με τράβηξαν στο να διασκευάσω και να σκηνοθετήσω το 'Μια ιστορία έρωτα και αναρχίας', που ισορροπεί δεξιοτεχνικά ανάμεσα στην πολιτική τραγωδία και την ανατρεπτική κωμωδία και αποθεώνει τον έρωτα ως την απόλυτη δύναμη ζωής. Το έργο είναι ένα ισχυρό μήνυμα για την απειλή του φασισμού ή οποιουδήποτε ολοκληρωτικού καθεστώτος και μιλάει για τη μοίρα όλων αυτών που στάθηκαν αντιμέτωποι σε αυτά. Ο φασισμός, κατά την άποψή μου, είναι ξανά προ των πυλών και θέλει επαγρύπνηση και μεγάλο αγώνα και τόλμη για να μη γιγαντωθεί ξανά» επισημαίνει ο Γιάννης Λασπιάς, που γράφει παράλληλα το νέο του έργο «Mayakovsky My Love» το οποίο εμπνέεται από τις τρεις μεγάλες ερωμένες και μούσες του Μαγιακόφσκι, τη Λίλια Μπρικ, τη Βερόνικα Πολόνσκαγια και την Τατιάνα Γιάκοβλεβα. «Ουσιαστικά στέκεται περισσότερο στη σχέση του δημιουργού και της μούσας του, μια σχέση συχνά τυραννική και αμφίδρομη» ομολογεί και αποκαλύπτει πως η συγγραφή προέκυψε από την αγάπη του για τους αντιήρωες και τους επαναστάτες. «Οι άνθρωποι που επιλέγουν να ζήσουν όπως εκείνοι νομίζουν και θέλουν και όχι όπως τους υπαγορεύουν συγκεκριμένοι κανόνες και ηθικές δομές πάντοτε με γοήτευαν. Κάπως έτσι γεννήθηκε και το «Camille Claudel Mudness» λέει.
Αυτό το διάστημα ο Γιάννης Λασπιάς υποδύεται τον Λαουντίζι, τον Πιραντέλο στο «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε». «Το ενδιαφέρον για να ξαναπαίξω ως ηθοποιός μου το προκάλεσε το ίδιο το έργο, η πολύ έξυπνη διασκευή του Νίκου Καμτσή και φυσικά η συνεργασία με τη Μάνια Παπαδημητρίου και τους υπόλοιπους εξαίρετους συναδέλφους. Ο Νίκος θέλησε να συνδυάσει τη θεωρία της σχετικότητας με την πιραντελική άποψη περί αλήθειας. Εγώ λοιπόν παρουσιάζω την ιστορία εν είδει πειράματος και αναπτύσσω σταδιακά τη θεωρία που οδηγεί στο συμπέρασμα του 'όλα είναι σχετικά'".
Το «Grace and Glorie» του Τομ Ζίγκλερ που σκηνοθετεί ο ίδιος στο Αγγέλων Βήμα αναδεικνύει «δύο εντελώς διαφορετικούς γυναικείους κόσμους, που έρχονται να αλληλοσυμπληρωθούν μέσα από μια δυνατή ιστορία αγάπης και συμφιλίωσης, με μεγάλες δόσεις χιούμορ και συγκίνησης» καταλήγει.
