Live τώρα    
24°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
21.7°C26.3°C
2 BF 38%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
23 °C
20.6°C24.9°C
3 BF 38%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
19 °C
19.4°C24.3°C
2 BF 55%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.4°C21.6°C
2 BF 64%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
22 °C
21.9°C23.5°C
0 BF 37%
Ακύλλας Καραζήσης: / Ακύλλας Καραζήσης: Το 'Once" είναι η ιστορία ανθρώπων που δεν περνάνε το σύνορο
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Ακύλλας Καραζήσης: / Ακύλλας Καραζήσης: Το 'Once" είναι η ιστορία ανθρώπων που δεν περνάνε το σύνορο

Συνέντευξη στη Μάνια Ζούση

Ηθοποιός και σκηνοθέτης, γνωστός για τις αγάπες, τις εμμονές και τα πάθη του με τη λογοτεχνία και τα κείμενα, την αγωνία για τη γλώσσα και τη σκηνική εκφορά της, και με πυξίδα τις βιωματικές σχέσεις που αναδεικνύει στα έργα που καταπιάνεται, ο Ακύλλας Καραζήσης ξεχωρίζει πρωτίστως για την πολιτική στόφα πάνω στην οποία βασίζει τη σκέψη, τη ζωή, τις αφηγήσεις, αλλά και τη διδασκαλία νεαρών υποψηφίων ομοτέχνων του στις δραματικές σχολές με τις οποίες κατά καιρούς συνεργάζεται.

Στη συνομιλία που είχαμε, κυριάρχησε το δημοφιλές μιούζικαλ «Once», που σκηνοθέτησε και το οποίο έκανε μόλις πανελλήνια πρεμιέρα στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής Σκηνής, όπου θα παίζεται έως και τις 20 Ιανουαρίου, αλλά και σκέψεις του για τους νέους ηθοποιούς, τις δραματικές σχολές και την εκπαίδευση των αναδυόμενων ομοτέχνων.

«Πρόκειται για ένα road music που μας βάζει μέσα στη φαντασία των ανθρώπων έτσι όπως θα έπρεπε να είναι και στην πραγματική ζωή», εξηγεί για το πολυβραβευμένο έργο που μιλάει τη γλώσσα της μουσικής του δρόμου και έχει στους πρωταγωνιστικούς ρόλους τη Μαρίνα Σάττι, και τον Αποστόλη Ψυχράμη. Μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σε έναν Ιρλανδό μουσικό και μια Τσέχα μετανάστρια που συναντιούνται στους δρόμους του Δουβλίνου και μοιράζονται το κοινό τους πάθος για τραγούδια. Μια παράσταση που βασίζεται στην ομώνυμη κινηματογραφική ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία του Τζον Κάρνεϊ, για την οποία, όπως μας αποκαλύπτει, η εικόνα που είχε ήταν «αποσπασματική και μέσα από θραύσματα», κάτι που καθιστά την προσωπική του ματιά και σφραγίδα ουσιαστική πάνω στην ιστορία. Ο Αλέξανδρος Ευκλείδης ήταν εκείνος που του μίλησε για πρώτη φορά προτείνοντάς του το. «Το πρώτο που έκανα ήταν να το ψάξω στο YouTube και να δω την ταινία και μάλιστα όχι ολόκληρη, παίρνοντας έτσι μια γεύση. Στη συνέχεια, το διάβασα στα αγγλικά. Όπου και πάλι πήρα μια γεύση, καθώς τα αγγλικά μου δεν είναι εξαιρετικά. Ώσπου ήρθε η μετάφραση του Δημήτρη Δημόπουλου, η οποία με έφερε σε πλήρη επαφή με το έργο».


Αποστόλης Ψυχράμης και Μαρίνα Σάττι στις πρόβες της παράστασης (Φωτό Δ. Σακαλάκης)

Μουσικό, εναλλακτικό θέατρο

Χαρακτηρίζει «εντυπωσιακή την επιλογή της Λυρικής με την πρόταση του 'Once', νομιμοποιώντας έτσι ένα μουσικό θέατρο στην πιο ενδιαφέρουσα μορφή του, καθώς πρόκειται για ένα εντελώς independent, εναλλακτικό, ανεξάρτητο μιούζικαλ. Μια ταινία γύρω από έναν μουσικό δρόμο. Κάτι που έχει πολύ μουσικό υλικό. Δεν έχει τραγουδιστούς διαλόγους, ούτε τη θεματολογία και την μυθολογία των κλασσικών μιούζικαλ. Αλλά είναι ένα road μιούζικαλ πολύ καθημερινό, μια απλή, θραυσματική ιστορία μέσα σε ένα περιβάλλον εντελώς ρευστό όπως είναι το δικό μας. Μια ξένη μουσικός, Τσέχα, που έχει σπουδάσει κλασική μουσική, έχει φτάσει στην Ελλάδα με το παιδί της και ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα μαζί με άλλους συμπατριώτες και τη μητέρα της. Γνωρίζει έναν μουσικό δρόμου από το Δουβλίνο που παίζει τα δικά του τραγούδια. Της αρέσει τόσο αυτός όσο και τα τραγούδια του. Κι αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας. Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτός ο μουσικός δρόμου δεν ανακαλύπτεται από κάποιον κυνηγό ταλέντων, όπως συνήθως σε μια κλασική συνταγή, αλλά από μια όμοιά του που είναι σε ακόμη χειρότερη κοινωνική θέση από αυτόν, καθώς, ως κλασική πιανίστα, δεν έχει πού να παίξει και καταφεύγει στο μαγαζί ενός κολλητού της παλαιοροκά που της δανείζει ένα πιάνο. Έτσι η ιστορία αναπνέει μέσα στο σύγχρονο, στο παρόν και στην κοινωνική πραγματικότητα και στιγμή. Είναι μια ιστορία ανθρώπων που δεν περνάνε ποτέ το σύνορο».

Η αναβάθμιση της εκπαίδευσης του ηθοποιού

Ο Ακύλλας Καραζήσης θεωρεί πως η σχέση του με τη Λυρική ξεκίνησε με τις καλύτερες συνθήκες, όταν πέρυσι σκηνοθέτησε την κωμική όπερα «Ο μικάδος» των Γκίλμπερτ και Σάλιβαν, που έλαβε εξαιρετικές κριτικές και αγαπήθηκε πολύ από το κοινό. «Τώρα το χαρακτηριστικό στο 'Once' είναι πως οι 12 άνθρωποι που βρίσκονται πάνω στη σκηνή είναι ηθοποιοί, μουσικοί και χορευτές. Ό,τι δηλαδή πρέπει να είναι ένας καλλιτέχνης σήμερα. Και αυτό οι περισσότεροι το καταφέρνουν χάρη στην αναβάθμιση της εκπαίδευσης ορισμένων δραματικών σχολών που οδηγούν τα παιδιά στην ανάπτυξη πολυπρισματικών τρόπων. Αν σκεφτούμε το Ωδείο ή την Σχολή του Εθνικού, πώς ήταν προ 15ετίας και πώς είναι σήμερα, μπορούμε εύκολα να εντοπίσουμε τις διαφορές και την πρόοδο, μετά την ανάληψή τους από τον Κων/νο Αρβανιτάκη και τον Βίκτωρα Αρδίττη επί διεύθυνσης Χουβαρδά. Κάτι που επηρέασε κι άλλες σχολές αλλά και γενικά την εκπαίδευση. Πιστεύω στην εκπαίδευση και στη σύμπτωση. Είναι ένα δίλημμα, που σημαίνει εάν το περιβάλλον σού δημιουργεί μια φωλιά ενθαρρυντική ή μια φυλακή αποθαρρυντική, λέγοντάς σου 'προχώρα με τον δικό σου τρόπο', 'κάν' το όπως θέλεις και είμαστε μαζί σου'. Βλέπω παιδιά που, ενώ συνήθως είναι αδύναμα στις δραματικές σχολές, εξελίσσονται στα πιο ενδιαφέροντα.

Η χειραφέτηση των νέων καλλιτεχνών

Κάθε άνθρωπος άλλωστε έχει έναν θησαυρό εκφραστικότητας, αρκεί να υπάρξει ο δάσκαλος ο χειραφετημένος που θέλει για τους μαθητές του τον αυτοπροσδιορισμό τους. Ο ηθοποιός πρέπει να δουλεύει ελεύθερα, έχοντας τη χειραφετημένη συνείδηση του καλλιτέχνη κι όχι του ανθρώπου που τρέχει να βρει δουλειά και λέει άκριτα 'ναι' σε όλους τους σκηνοθέτες. Είναι πολιτική πράξη οι νέοι ηθοποιοί να αναζητούν το επόμενο βήμα τους με τσαγανό και χειραφέτηση, όταν οι σχολές εν μέρει είναι ένας χώρος χειραγώγησης των ανθρώπων με πρόφαση την πειθαρχία και διάφορα άλλα».

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL